23 Μαρτίου
1613.—Χορήγηση από τους Βενετούς 200 δουκάτων στην Μονή Τοπλού Σητείας Κρήτης, γιά αποκατάσταση ζημιών και αποκατάσταση τής φρουριακής της μορφής. Το ιστορικό κάστρο-Μοναστήρι, Μονή Τοπλού στην Σητεία τής Κρήτης, το οποίο γκρεμίστηκε από σεισμό το 1612, ανοικοδομήθηκε με την ενίσχυση των Ενετών, οι οποίοι ορθά εκτίμησαν την στρατιωτική του σημασία. Το ποσό που έδωσαν στην Μονή γιά την αποκατάσταση των ζημιών, θεωρείται με τα δεδομένα τής εποχής υπέρογκο.
1711.—Ο Τσάρος τής Ρωσίας, μεταβιβάζει πολεμική προκήρυξη υποστήριξης προς τους υπόδουλους Χριστιανούς.
1716.—Ο Ιερεμίας Γ΄ με καταγωγή από την Πάτμο, εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Συκοφαντήθηκε ότι επεδίωκε την καταστροφή τής οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Ρωσία, με συνέπεια να συλληφθεί και να φυλακισθεί δύο φορές.
1802.—(ἤ 25/3/1812) Οι τούρκοι, αφού πρώτα βασάνισαν σκληρά τον Νεομάρτυρα Λουκά από την Δομνίτσα Αδριανουπόλεως Θράκης, κατόπιν τον κρέμασαν. Το μαρτύριό του έλαβε χώρα στην Μυτιλήνη, και το λείψανό του οι τούρκοι το άφησαν γιά τρείς ημέρες στην αγχόνη πριν τελικά το πετάξουν στην θάλασσα.
1821.—(22-23) «Ἐπανάστασις Πατρῶν καὶ ὕψωσις τῆς πρώτης σημαίας τῆς Ἐπαναστάσεως. […] Ἐντὸς ὀλίγου κατέφθασε καὶ ὁ Π. Πατρῶν Γερμανός, ὁ Κορνίζης Προκόπιος, Ζαΐμης καὶ Ροῦφος, οἵτινες διευθύνθησαν εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου ὁ Π. Πατρῶν Γερμανὸς κατασκευάσας προχείρως ξύλινον Σταυρὸν ἐνέπηξε τοῦτον εἰς τὴν γῆν, ἐφ’ οὗ προσερχόμενοι οἱ ἐπαναστάται ὡρκίζοντο. Οἱ Ἕλληνες τῶν Πατρῶν […] ἐπὶ τῇ θέᾳ τῶν προκρίτων καὶ τοῦ ἐπισκόπου των ἐπὶ κεφαλῆς ὁπλοφόρων, ἀνεθάρρησαν καὶ ἤρχισαν νὰ κραυγάζουν μετ’ ἐνθουσιασμοῦ<Ζήτω ἡ ἐλευθερία. Ζήτω οἱ ἀρχηγοί. Μαζὶ καὶ εἰς τὴν Πόλιν νὰ δώσῃ ὁ Θεός>. Πάντες ἔσπευσαν πρὸς τὸν Ἅγιον Γεώργιον, τμῆμα τῆς πόλεως, εἰς τὸ ὁποῖον ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ Ἑπτανήσιοι, ἀποκρούοντες μὲ ἡρωισμὸν τοὺς τούρκους».
.—«Ὕψωσις ὑπὸ Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη τῆς σημαίας τῆς Ἐπαναστάσεως ἐν Καλάμαις. Σύστασις Γερουσίας». Ἡ Μάνη, μαθοῦσα τὰ συμβάντα ταῦτα (τῆς Ἀχαΐας 22/3), ἐχύθη τὴν 23η Μαρτίου εἰς Καλαμάταν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ ἡγεμόνος Πετρόμπεη. Ἐνώπιον τῆς κυριαρχούσης γενικῆς καταστάσεως ταύτης, εξεμηδενίσθησαν καὶ οἱ τελευταῖοι δισταγμοὶ τοῦ Μπέη. Οἱ κάτοικοι τῆς δυτικῆς Μάνης ὑπὸ τὸν Πετρόμπεην καὶ τὸν Κολοκοτρώνην καὶ τοὺς ἐπιτοπίους Μανιάτας ἀρχηγούς, εἰσέβαλον εἰς τὴν Μεσσηνίαν καὶ τὴν 23ην Μαρτίου κατέλαβον τὴν Καλαμάταν, ὅπου ἤδη ἀπὸ ἄλλων κατευθύνσεων κατέφθανον ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἀναγνωσταρᾶς καὶ ὁ Νικηταρᾶς. Οἱ αἰφνιδιασθέντες τοῦρκοι παρεδόθησαν ἄνευ ἀντιστάσεως.
.—Οι πρόκριτοι αδελφοί Δεληγιάννη και οι Αρματολοί αδελφοί Πλαπούτα, μετά από επίσημη δοξολογία στα Λαγκάδια, κηρύσσουν την Επανάσταση στην Επαρχία Καρύταινας τής Αρκαδίας (βλ.&22/3).
.—Οι Γρηγοράκηδες, μετά από συνεννόηση με τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, υψώνουν την σημαία τής Επαναστάσεως στο Γύθειο.
.—Οι πρόκριτοι Δ. Μελετόπουλος, Ανδρέας Λόντος και Λ. Μεσσηνέζης, επικεφαλής 400 αγωνιστών, εισέρχονται στο Αίγιο και υψώνουν την Σημαία τής Επαναστάσεως.
.—(23-24) «Ἀναχώρησις τούρκων ἐξ Ἄργους διὰ Ναύπλιον».
.—Η Υψηλή Πύλη, καλεί σε σύσκεψη τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων και τους ζητά να ασκήσουν την επιρροή τους, έτσι ώστε να παραδώσουν οι ραγιάδες τα όπλα και να κατασταλεί η Επανάσταση στην Ελλάδα.
.—Με την εμφάνιση τού Εμμανουήλ Παπά στο Άγιον Όρος, μοναχοί και ηγούμενοι τον ανακηρύσσουν «Αρχηγόν και προστάτην τής Μακεδονίας». Δυστυχώς, η κίνηση τού Παπά , θα λήξει σύντομα.
1822.—Γίνετε σφοδρή μάχη μεταξύ Ελλήνων επαναστατών και τούρκων στην Νάουσα.
1825.—«Ὁ Μεχμὲτ Ῥεσὶτ πασᾶς τῆς Κιουτάγης (Κιουταχῆς) διέβη ἀκωλύτως τὸ Μακρυνόρος μεταξὺ Ἄρτης καὶ Καρβασαρᾶ καὶ εἰσεχώρησεν εἰς τὸν Βάλτον καὶ Ξηρόμερον. Φυγὴ Ἑλλήνων». Ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις τού Κιουταχή, παραβιάζουν το Μακρυνόρος και εισχωρούν στην περιοχή τού Βάλτου και τού Ξηρόμερου.
1826.—(βλ.&24/4) «Ὑπεγράφη ἐν Πετρουπόλει πρωτόκολλον μεταξὺ Ῥωσσίας καὶ Ἀγγλίας περὶ αὐτονομίας τῆς Ἑλλάδος».
1828.—«Ἀφίχθησαν εἰς Αἴγιναν κατὰ πρόσκλησιν τοῦ Κυβερνήτου ὁ ἀδελφὸς του Βιάρος καὶ ὁ Γιαννετᾶς».
1829.—«Ἄφιξις Κυβερνήτου ἐκ τῆς περιοδείας του εἰς Αἴγιναν».
1854.—Μάχες μεταξύ Ελλήνων και τούρκων εις Πλάτανο Θεσσαλίας.
1886.—Ιδρύεται ως Νομικό Πρόσωπο στην πολιτεία τής Μασαχουσέτης, η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών. Το καταστατικό της, υπεγράφη τον Μάϊο τού 1887. Η περίληψη τού ιστορικού της είναι η ακόλουθη: “Το 1879, μία ομάδα Αμερικανών επιστημόνων εξέφρασαν το κοινό τους ενδιαφέρον γιά την προώθηση των κλασικών σπουδών στην Ελλάδα. Το όραμά τους εκπληρώθηκε, όταν το 1881 ορίστηκε μία πενταμελής επιτροπή με σκοπό την ίδρυση τής Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Η ιδρυτική συνάντηση πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο τού 1882, και προσδιόρισε την αποστολή τής Σχολής, καθώς και την συνεργασία της, με μεγάλο αριθμό κολεγίων και πανεπιστημίων τής Αμερικής. Το 1884, με την μεσολάβηση τού Χ. Τρικούπη και τού Θρόνου, η Μονή Ασωμάτων Πετράκη παραχώρησε δωρεάν στην Αμερικανική Σχολή μία έκταση δίπλα σ’ εκείνην που είχε επίσης παραχωρήσει στην Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών.Ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε στις 13 Μαρτίου 1887’’.
1900.—(5/4 ν.ημ.) Ο σερ Άρθουρ Έβανς διευθυντής τού Μουσείου τής Οξφόρδης, «Ασμόλιαν», ξεκινά τις ανασκαφές στα ερείπια τής Κνωσού στην Κρήτη. Ανασκαφικές εργασίες στην Κνωσό έγιναν γιά πρώτη φορά το 1878, από τον έμπορο Μίνωα Καλοκαιρινό, ο οποίος ανακάλυψε τμήμα τής δυτικής πτέρυγας τού ανακτόρου. Η συστηματική ανασκαφική έρευνα άρχισε τον Μάρτιο τού 1900, από τον Αρθούρο Έβανς, διευθυντή τότε τού Μουσείου «Ashmolean» τής Οξφόρδης. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έγιναν συμπληρωματικές έρευνες οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1931. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή συνέχισε την ανασκαφική έρευνα με σημαντικά αποτελέσματα, τόσο στο ανάκτορο, όσο και στην μινωική πόλη που το περιβάλλει. Οι επεμβάσεις τού Έβανς γιά την συντήρηση τού ανακτόρου, προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις. Μέρος τους πιστεύει ότι ήταν αναγκαίες γιά την προστασία τού μνημείου, άλλες όμως θεωρούν ότι οι αποκαταστάσεις σε μεγάλο βαθμό προβάλλουν στους επισκέπτες τις ιδέες τού Έβανς. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγιναν εκτεταμένες εργασίες αποκαταστάσεως τού ανακτόρου από τους διευθυντές τού Μουσείου Ηρακλείου, Ν. Πλάτωνα και Σ. Αλεξίου, και συνεχίζονται.
.—Ημερομηνία θανάτου τού Βλαχικής καταγωγής εθνικού ευεργέτη, Νικόλαου Δούμπα. Η καταγωγή του ήταν από κάποιο χωριό τού Γράμμου, αλλά ο ίδιος γεννήθηκε στην Βιέννη. Ήταν επιχειρηματίας και γυιός τού Στέργιου Δούμπα, ενώ από την προηγούμενη τού θανάτου του, ταξίδεψε στην Βουδαπέστη με σκοπό να λάβει μέρος σε κάποιο συνέδριο.
1903.—Συλλαλητήριο φοιτητών πραγματοποιείται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ ομάδες φοιτητών κινούνται κατά τού γνωστού ποιητή, Κωστή Παλαμά. Αιτία ήταν οι θέσεις τού Παλαμά υπέρ τής Δημοτικής γλώσσας. Πέραν των υπολοίπων, αφορμή έδωσε η απαγγελία από την Μαρίκα Κοτοπούλη τού ποιήματος τού Κ. Παλαμά, «Το χαίρε τής Τραγωδίας». Το ποίημα προκάλεσε τους αντιφρονούντες γιά την γλωσσική του μορφή. Τα επεισόδια υποκίνησε ο Μιστριώτης, δηλωμένος αντίπαλος τού Παλαμά (που θα πετύχει τελικά το 1911, να ψηφιστεί η νομοθετική κατοχύρωση τής καθαρεύουσας). Οι φερόμενοι εναντίον τού Παλαμά, ζητούσαν την απόλυσή του από την θέση τού Γραμματέα στο Πανεπιστήμιο, και μία έξαλλη ομάδα φοιτητών πολιόρκησε απειλητικά το σπίτι του, κραυγάζοντας, «Κάτω ο Παλαμάς», «Αφορισμός στους μαλλιαρούς», «Ρετσίνι να τους κάψουμε».
1904.—Εγκαινιάζεται το «Χημικόν Εργαστήριον τού Υπουργείου Οικονομικών», το οποίο αργότερα θα αποτελέσει το «Γενικό Χημείον τού Κράτους».
1905.—Ο μακεδονομάχος Καραβίτης έχει περάσει τα σύνορα και στις 23 Μαρτίου βρίσκεται στη Μονή Σισανίου, όπου πληροφορείται ότι ο Βάρδας και οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις τής περιοχής πρόκειται να εισβάλλουν στην Ζαγορίτσανη. Τού δίνεται δε εντολή να προχωρήσει γρήγορα, προκειμένου να ενωθεί μαζί τους.
.—(20 ἤ 23 ἤ 25) Μικρό ανταρτικό σώμα, με επικεφαλής το Γεώργιο Σκαλίδη, ενεργεί τολμηρή επιδρομή στην πεδιάδα τού Μοναστηριού, όπου καταδιώκεται από τουρκικά τμήματα και κυκλώνεται κοντά στο χωριό Ζόβιτς, στον Εριγώνα ποταμό. Στην μάχη που επακολούθησε, σκοτώθηκαν πολεμώντας ο επικεφαλής τού αντάρτικου σώματος και 10 από τους άντρες του. (Κατὰ ἄλλες πηγὲς ἡ μάχη δόθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1906 κοντὰ στὴν πόλη Ἴβενικ, καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀνδρῶν του ποὺ σκοτώθηκαν ἦταν 16 [8 Κρῆτες καὶ 8 Μοριχοβῖτες]. Μοναδικὸς ἐπιζῶν ὁ Μανινάκης ἀπὸ τὶς Καλάθενες Κισσάμου.)
1909.—Απεβίωσε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», ο Νισύριος Κωνσταντίνος Φασουλαρίδης, «πατέρας τής εν Αμερική ελληνικής δημοσιογραφίας». Γεννήθηκε στο Μανδράκι Νισύρου το 1843. Σε νεαρή ηλικία έφυγε από την Νίσυρο γιά την Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε στην Μεγάλη τού Γένους Σχολή. Δίδαξε στα εκεί ελληνικά σχολεία και συνεργάστηκε με τον Σταύρο Βουτυρά στην μεγάλη ελληνική εφημερίδα «Νεολόγος». Το 1889 αναχώρησε γιά τις ΗΠΑ, όπου σπούδασε στο φημισμένο Τεχνολογικό Ινστιτούτο τής Μασαχουσέττης. Αρχικά εργάστηκε ως διερμηνέας στο Ellis Island, και το 1892 εξέδωσε στην Βοστώνη την πρώτη ελληνόφωνη εφημερίδα με τίτλο «Νέος Κόσμος». Πολύτιμη ήταν η προσφορά του και σε άλλους τομείς. Υποστήριζε και βοηθούσε πολύ τους Έλληνες μετανάστες. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση συλλόγων εθνικών και κοινοτικών. Στην Βοστώνη, με τον Ν. Αναγνωστόπουλο ίδρυσαν το εθνικό σωματείο «Μέγας Αλέξανδρος», με πολλούς φιλέλληνες των Η.Π.Α. ως μέλη. Υπήρξε ένας από τους πρώτους και ενεργητικούς οργανωτές των Νισυριακών σωματείων τής Νέας Υόρκης. Στην Ελλάδα επέστρεψε τον Μάρτιο τού 1909 λόγω τής φυματιώσεως που τον έπληξε, και απεβίωσε σαν σήμερα στο Νοσοκομείο ‘’Ευαγγελισμός’’ στην ηλικία των 66 ετών.
1913.—Επίσημα αναγνωρίζεται η ένωση τής Σάμου με την μητέρα πατρίδα.
1919.—Το Ελληνικό Εκστρατευτικό σώμα εις Ρωσίαν, δίδει μάχες εναντίον των Μπολσεβίκων.
1920.—Σε ολόκληρο το μέτωπο Μ. Ασίας γίνετε δράση πυροβολικού και περιπόλων.
1921.—Στο μέτωπο Μ. Ασίας γίνετε αγώνας Ελλήνων και τούρκων στην περιοχή Αφιόν.
1922.—Στο μέτωπο Μ. Ασίας οι αντιμαχόμενοι Έλληνες και τούρκοι μάχονται μάχες προφυλακών.
1924.—Η φιλοβενιζελική κυβέρνηση Παπαναστασίου, αποφασίζει να αποκηρύξει τον βασιλέα με δικαιολογία την εγκαθίδρυση τής Δημοκρατίας. Γιά τον σκοπό αυτόν κατέθεσε σχετικό ψήφισμα στις 25 Μαρτίου στην Δ΄ Συντακτική Συνέλευση. Ο πραγματικός όμως σκοπός των διοργανωτών, ήταν η άπαξ διά παντός εξόντωση κάθε πολιτικού αντιπάλου.
1926.—Συλλαμβάνεται η Κατίνα Βογιατζή, με την κατηγορία ότι είχε παραβιάσει τον νόμο τού Πάγκαλου γιά το μήκος τής φούστας κατά οχτώ ολόκληρα εκατοστά. Ο νόμος έλεγε ότι η φούστα δεν έπρεπε να απέχει περισσότερο των τριάντα πόντων από το έδαφος. Η απειθής νέα, καταδικάστηκε σε εικοσιτετράωρη κράτηση, και σε καταβολή των εξόδων τής δίκης. Βεβαίως δεν έλειψαν και οι διαμαρτυρίες από φεμινίστριες τής εποχής.
1929.—Κτίζεται το «Loring Hall», δυτικώς τής Γενναδίου Βιβλιοθήκης, ένας χώρος προορισμένος γιά οικοτροφείο των φοιτητριών, σε μία έκταση που αγοράστηκε από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή. Τα εγκαίνια έγιναν στις 11 Φεβρουαρίου 1930, ενώ η όλη προσπάθεια ξεκίνησε το 1913 και μετά από πολλά προβλήματα και αναβολές, ευοδώθηκε με την παρέμβαση τού δικαστή Λόρινγκ (Loring), εξ ου και η ονομασία του. Σε αντίθεση με το 1884, όταν η εκκλησιαστική γη παραχωρήθηκε δωρεάν από την Μονή Ασωμάτων Πετράκη γιά την ανέγερση τής Αμερικανικής και Βρετανικής Σχολής, αυτή την φορά ζητήθηκε το λογικό ποσό των 50.000 δραχμών [βλ.& 12/3].
1930.—Ἡ συμμορία τοῦ ληστή Τζατζᾶ, ἐξοντώθηκε, ὅταν περικυκλώθηκε ἀπό 15 ἄνδρες τῶν καταδιωκτικῶν ἀποσπασμάτων στὴν θέση Παλαιοκαρυᾶ, κοντὰ στὴν Ἐλάτη. Οἱ ἀρχὲς κατάφεραν νὰ ἐξοντώσουν τὸν διαβόητο ἀρχιλήσταρχο κοντὰ στὸ χωριὸ Ἑλάτεια, λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν Λάρισα, μαζί μὲ τοὺς συντρόφους του Καραντώνη καὶ Χρῆστο ἤ Τάκη Ζαμπούρα. Στὴν ἴδια συμπλοκή, σκοτώθηκε ἐπίσης ὁ ἀνθυπασπιστής Ἰω. Δαφέρμος, γνωστὸς διώκτης ληστῶν μὲ πολλὲς ἐπιτυχίες, ἀλλὰ καὶ ὁ χωροφύλακας Τσάμης.
1937.—Με τον αναγκαστικό νόμο υπ’ αριθ. 585 τής κυβερνήσεως Μεταξά (Εφημερίς τής Κυβερνήσεως/10.4.1937), επιτρέπεται να στεγάζονται και άλλες δημόσιες υπηρεσίες στο κτήριο τής Βουλής. Έτσι εγκαθίστανται στο κτήριο, το Υπουργείο Ασφαλείας και γιά μικρό διάστημα η Αερολέσχη τής Ελλάδος.
1941.—Στο μέτωπο (Σεντέλι και αλλού), συνεχίζεται με σφοδρότητα η επίθεση των Ιταλών εναντίον των Ελλήνων οι οποίοι κρατούν σθεναρά τις θέσεις τους.
.—Η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε το Ληξούρι και την Πρέβεζα.
.—Το υποβρύχιο “Τρίτων”, κατά την διάρκεια τής έκτης πολεμικής περιπολίας δυτικά τού κόλπου Δυρραχίου με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Γ. Ζέπο , βύθισε το Μ/ V Carnia 5451Τ.
.—Το ίδιο υποβρύχιο πλήττει και βυθίζει και δεύτερο ιταλικό πετρελαιοφόρο (‘’Γκόρνα’’).
1943.—Επίθεση κατοχικού στρατού στο Ριζόμυλο και εκτέλεση των κατοίκων του, ως αντίποινα δολιοφθοράς ανταρτικών ομάδων. Την επομένη τής δολιοφθοράς 1.000 Ιταλοί στρατιώτες, σε αντίποινα, επιτέθηκαν στα γύρω χωριά. Στο Ριζόμυλο επιτέθηκαν πρώτα με κανονιοβολισμό και ύστερα με έφοδο κατέλαβαν το χωριό. Οι Ιταλοί κατακτητές εκτέλεσαν όσους κατοίκους βρήκαν στο χωριό, οι οποίοι είτε δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν, είτε δεν περίμεναν την άμεση αντίδραση και παρέμειναν στο χωριό.
.—Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός και οι πρόεδροι πολλών επαγγελματικών οργανώσεων, προβαίνουν σε διάβημα στον δοτό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο «υπέρ τής προστασίας των εν Ελλάδι Ισραηλιτών».
1944.—Στις 23 Μαρτίου 1944, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους εκτελούν κατοίκους τού Ελευθεροχωρίου και πυρπολούν το χωριό. Το χωριό καίγεται και ο τόπος ερημώνει. Το Ελευθεροχώρι έδωσε 19 νεκρούς στον αγώνα.
.—Χάθηκε ο αεροπόρος μας Ιωάννης Παπακώστας στο Ελ Αντέμ, 10 μίλια βορείως τού αεροδρομίου Τομπρούκ τής Λιβύης, κατά την εκτέλεση πολεμικής αποστολής προστασίας νηοπομπής στην Μεσόγειο. Λόγω βλάβης τού κινητήρα, το αεροσκάφος του έπεσε στην θάλασσα και βυθίστηκε. Ο πιλότος μας έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις κατά τον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό Πόλεμο τού 1940-41 και κατόπιν συνέχισε την πολεμική του δράση στην Μέση Ανατολή.
.—Παρά τις αντιδράσεις τού Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, οι Γερμανοί προβαίνουν σε αθρόες συλλήψεις Εβραίων τής Ελλάδος.
1945.—Περίπολος αναγνωρίσεως από Ιερολοχίτες στην νήσο Κω και την Ικαρία.
.—Συμμαχικές χώρες στέλνουν στην Ελλάδα το φάρμακο κατά τής ελονοσίας με ανθρωπιστική βοήθεια την οποία ρίχνουν αεροσκάφη.
1950.—Ορκίζεται η κυβέρνηση τού Σοφοκλή Βενιζέλου, η οποία είχε εκλεγεί από 5 τού μηνός. Θα παραμείνει γιά κάτι λιγότερο από έναν μήνα (από 23/3/1950 έως 15/4/1950).
1972.—Η τορπιλάκατος «Αρλιώτης» παραλήφθηκε στο Χερβούργο με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Α. Αναγνωστόπουλο, και κατέπλευσε στην Ελλάδα στις 9 Ιουλίου 1972. Αρχικά ονομάστηκε «Ευνίκη» αλλά στις 23/6/1976, μετονομάστηκε σε «Υποπλοίαρχος Αρλιώτης» προς τιμήν τού αείμνηστου Υποπλοίαρχου Ν. Αρλιώτη που χάθηκε κατά την βύθιση τού αντιτορπιλικού «Ύδρα» στον Σαρωνικό, στις 22/4/1941. Η τορπιλάκατος παροπλίστηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2004.
1973.—Το καθεστώς διατάσσει την κατάσχεση των φύλλων των εφημερίδων «Βραδυνή» και «Θεσσαλονίκη», τα οποία φιλοξενούν δήλωση τού Κ. Καραμανλή εναντίον τής Δικτατορίας. Μετά από μακρά σιωπή από το 1969, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έδωσε εκτενείς δηλώσεις, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες «Βραδυνή» και «Θεσσαλονίκη», όπου επέκρινε το καθεστώς, υπογραμμίζοντας ότι: «[…] Εψήφισαν ένα Σύνταγμα γιά να αποκαταστήσει δήθεν την Δημοκρατία και ασκεί εν ονόματι αυτού τού Συντάγματος δικτατορίαν». Και επαναλάμβανε την πρότασή του γιά μία «έμπειρον και ισχυράν κυβέρνησιν» η οποία «ασκούσα δι’ ορισμένον χρόνον εκτάκτους εξουσίας» θα δημιουργούσε τις συνθήκες «που θα επιτρέψουν να λειτουργήσει η δημοκρατία εις την Ελλάδα και να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός (…) εγκαίρως και ελευθέρως διά το μέλλον του».
1980.—Απεβίωσε η πιανίστα και συνθέτης, Αντιγόνη Παπαμικροπούλου. Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1889.
1986.—Απεβίωσε ο Κερκυραίος γλύπτης Αχιλλέας Απέργης. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1945. Πρωτοστάτησε και συνέβαλε ουσιαστικά στην θεμελίωση τής αφαίρεσης, εγκαταλείποντας την καθαρά γλυπτική απεικόνιση. Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει συμμετοχές και σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, όπως η Μπιενάλε τής Βενετίας το 1956 και το 1968, τού Σάο Πάολο και τής Αλεξάνδρειας το 1957, επανειλημμένες συμμετοχές στο Σαλόν τής Νέας Γλυπτικής στο Παρίσι και τα Ευρωπάλια στις Βρυξέλλες, το 1982. (Ο ανδριάντας τού ήρωα Δαβάκη στην Καλλιθέα και την Καστοριά είναι δικό του έργο).
1992.—Με εγκεφαλικό επεισόδιο νοσηλεύεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών ο δήμαρχος Αθηναίων Αντώνης Τρίτσης.
.—Η Αστυνομία έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μέλη τής 17Ν, στην οδό Λουίζης Ριανκούρ στους Αμπελόκηπους, την ώρα που έκαναν δοκιμαστική επίθεση.
.—Ο αλβανός πρωθυπουργός Σ. Μπερίσα, σε συνέντευξή του κάνει λόγο γιά επιστροφή των δολοφόνων τσάμηδων στην Ελλάδα (!!).
.—Δυο μικρές αναλογικά σεισμικές δονήσεις με επίκεντρο την Μήλο, μεγέθους 4,6 & 4,8 βαθμών τής κλίμακας Ρίχτερ, πλήττουν τις Κυκλάδες.
1993.—Έκρηξη δύο βομβών σημειώθηκε στο υπουργείο Εμπορίου. Η επίθεση αποδόθηκε στις συνεργαζόμενες (πλέον) τρομοκρατικές οργανώσεις, «ΕΛΑ» και «1η ΜΑΗ».
1996.—Ελλάδα και αλβανία υπογράφουν το «σύμφωνο φιλίας, συνεργασίας και καλής γειτονίας». Βεβαίως, ενώ η ελληνική πλευρά ικανοποίησε ακόμη και τα άδικα αιτήματα των αλβανών, ως ανταπόδοση έλαβε καταπατήσεις, ακόμη και στα βασικά δικαιώματα των ομογενών μας στην Βόρειο Ήπειρο.
1999.—Απεβίωσε ο Ζακυνθινός συνθέτη και κλαρινετίστας, Διονύσιος Βισβάρδης. Τιμήθηκε και διακρίθηκε πολλές φορές από την νεαρή ηλικία των δώδεκα ως το πρώτο κλαρινέτο τής Φιλαρμονικής Ζακύνθου (1922), μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Το 1956-57, όντας καταξιωμένος μουσικός και συνθέτης πανελλαδικά, ανέλαβε να αναγεννήσει και να οργανώσει την Φιλαρμονική τής Ζακύνθου, η οποία είχε χάσει την παλιά της αίγλη μετά τον σεισμό τού 1953. Μεταξύ των συνθέσεών του, συμπεριλαμβάνεται και το γνωστό εμβατήριο «Περνάει ο Στρατός τής Ελλάδος» (1935). Διετέλεσε αρχιμουσικός τής Μουσικής Φρουράς Αθηνών και διευθυντής τού Ραδιοφωνικού Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων, όπου δημιούργησε και διηύθυνε την Συμφωνική Ορχήστρα τού Σταθμού, όπως επίσης διηύθυνε την Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής τού Ε.Ι.Ρ.
2008.—Στην επαρχία τής Σαμψούντας, βρέθηκε ομαδικός τάφος Ελλήνων τού Πόντου, θυμάτων τής Γενοκτονίας. Στις 23 Μαρτίου 2008, δημοσιεύτηκε στον τουρκικό τύπο ότι κατά την διάρκεια εκσκαφής που γινόταν στον αύλειο χώρο τού δημοτικού σχολείου τού χωριού Γιαζιλάρ (Yazılar), το οποίο απέχει 20 χλμ από το Τεκέκιοϊ (Tekkeköy), έδρα τής ομώνυμης επαρχίας τού Νομού Σαμψούντας, βρέθηκε ομαδικός τάφος με οστά δέκα περίπου ανθρώπων. Το χωριό μέχρι την Γενοκτονία (1914-1922) και την ανταλλαγή πληθυσμών (1923), ήταν αμιγώς Ελληνικό.
2016.—Ανακοινώνεται η απόφαση τού Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Θεσσαλονίκης Μπαντουβάκη Νικόλαου, απαγορεύσεως δημοσίων συναθροίσεων-συγκεντρώσεων στην ευρύτερη περιοχή τού κέντρου τής Θεσσαλονίκης, από τις 6:00 το πρωί τής 24ης Μαρτίου μέχρι και την 1:00 τής 25ης Μαρτίου. Οι λόγοι τής αποφάσεως αφορούν σύμφωνα με την ανακοίνωση: «την δημόσια ασφάλεια και την αποτροπή σοβαρής διατάραξης τής κοινωνικοοικονομικής ζωής τής πόλης» (!..)