31 Μαρτίου
250.—Ημερομηνία γεννήσεως τού μετέπειτα Αυτοκράτορα τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Κωνστάντιου Α΄ Χλωρού, πατέρα τού Μεγάλου Κωνσταντίνου (ή 25/3).
307.—Ο Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Μέγας Κωνσταντίνος, νυμφεύεται την Φαύστα, κόρη τού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μαξιμιανού, μετά από το διαζύγιό του με την Μινερβίνα.
720.—Ο Λέων Γ΄ ιδρυτής τής δυναστείας των Ισαύρων, στέφει συναυτοκράτορα τον γυιό του, Κωνσταντίνο Ε΄, στον οποίο αργότερα γιά λόγους απαξιώσεως, οι εικονολάτρες θα προσάψουν το προσβλητικό προσωνύμιο «κοπρώνυμος». Ο Λέων, θα παραμείνει στον θρόνο μέχρι τις 18 Ιουνίου τού 741. Ως Αυτοκράτορας, φρόντισε να αποκαταστήσει την τάξη και να ενισχύσει την άμυνα τής Κωνσταντινουπόλεως, αποκρούοντας τις αραβικές ορδές που ξεχύνονταν προς Δυσμάς. Γι’ αυτό ο Σπυρίδων Λάμπρος τον χαρακτηρίζει ως «Μιλτιάδη τού Μεσαιωνικού Ελληνισμού».
1324.—Απεβίωσε στο κτήμα του, στο Στρόβολο, και τάφηκε στην εκκλησία τού Αγίου Δομίνικου στην Λευκωσία, ο βασιλέας τής Κύπρου Ερρίκος Β΄.
1495.—Η Συμφωνία τής Ιεράς Συμμαχίας μεταξύ των Βασιλέων τής Ισπανίας Φερδινάνδου και Ισαβέλλας, τού Δούκα τού Μιλάνου Lodovico Moro, τού Γερμανού Αυτοκράτορα Καρόλου Η’, απεσταλμένων τού Πάπα Αλέξάνδρου ΣΤ’ και των Βενετών. Οι συμβαλλόμενοι αποφάσισαν να προασπίσουν την Χριστιανοσύνη έναντι των τούρκων και δη τα Ελληνικά εδάφη.
1613.—Έξι γαλέρες τού Αγίου Στεφάνου αναχωρούν από το Λιβόρνο, με σκοπό την πειρατεία εναντίον τούρκων στο ελληνικό Αρχιπέλαγος.
1744.—Απεβίωσε στην Γαλλία ο λόγιος και πολύγλωσσος πρέσβης, Αντίοχος Καντιμήρης. Γεννήθηκε το 1708 στην Πόλη.
1769.—Καταγγελία γιά πειρατεία Μανιατών κοντά στην Μήλο, κατά την οποία οι εγκληματίες πειρατές άρπαξαν δύο ελληνικά πλοία και έσφαξαν τους μισούς από τα πληρώματά τους.
1821.—Οι Τήνιοι, με αρχηγό τον Γεώργιο Παλαμάρη, υψώνουν την σημαία τής Επαναστάσεως.
.—Στα διοικητικά τής Ύδρας, οι λεγόμενοι νοικοκυραίοι, παραχωρούν στον Αντ. Οικονόμου την αρχηγία τού νησιού.
.—Ο Αθανάσιος Διάκος και ο Βασίλης Μπούσγος κυριεύουν το φρούριον τής Λεβαδείας μεθ’ όλων των υπαρχόντων εντός αυτού όπλων και πολεμοφοδίων. «Μάχη ἐν Λεβαδείᾳ καὶ νίκη Ἑλλήνων στρατηγουμένων ὑπὸ Άθανασίου Διάκου Μασαβέτα καὶ Ῥούκη».
.—Ήττα των επαναστατών σε μάχη με τούρκους στο Καλογεροβούνι τής Καρύταινας. Στην σφοδρή μάχη μεταξύ Ελλήνων επαναστατών ηγούμενων από τους Μαυρομιχαλαίους, και τούρκων κοντά στο Καλογεροβούνι Καρύταινας, επικράτησαν οι τούρκοι. «Μάχη εἰς τὸ Καλογεροβοῦνι πλησίον Καρυταίνης τῆς Γορτυνίας, ἐν ᾖ ἐφονεύθη ὁ γυναικάδελφος τοῦ Γιατράκου. Φυγὴ Ἑλλήνων, στρατηγοὶ ἦσαν οἱ Κυριακούλης καὶ Ἰωάννης Μαυρομιχάλαι καὶ Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταρᾶς), τῶν τούρκων ὁ Ναμάναγας».
.—Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και η μάχη Ελλήνων και τούρκων στο χωρίο Σιάλεσι Μεγαλουπόλεως. «Μάχη εἰς τὸ χωρίον Σιάλεσι τοῦ Δήμου Μεγαλοπόλεως. Φυγὴ Ἑλλήνων. Στρατηγοὶ ἦσαν οἱ Γ. Πλαπούτας καὶ Ἡλίας Μαυρομιχάλης, τῶν δὲ τούρκων ὁ Νουμάναγας».
.—Στην Αταλάντη υψώνεται η σημαία τής Επαναστάσεως από τον Αντ. Κοντοσόπουλον. «Ὁ Ἀντώνιος Κοντοσόπουλος ὕψωσε τὴν σημαίαν τῆς Ἐπαναστάσεως ἐν Ταλαντίῳ (Ἀταλάντη) πρωτευούσῃ τῆς Ἐπαρχίας Λοκρίδος».
.—«Σφαγαὶ χριστιανῶν ἐν Σμύρνῃ». Στην Σμύρνη, μετά από ψευδή διάδοση γιά κήρυξη Ρωσοτουρκικού πολέμου λόγω τής Ελληνικής Επαναστάσεως, ο τουρκικός όχλος προβαίνει σε άγριες σφαγές Ελλήνων.
1822.—Ο Καρά Αλή συνεχίζει να κατασφάζει τους Έλληνες τής Χίου.
.—Οι Έλληνες επαναστάτες τής Ναούσης, δέχονται σφοδρές επιθέσεις τούρκων.
1823.—Στο Λονδίνο, συστήνεται νέα «Φιλελληνική Εταιρεία» με την ονομασία London Greek Committee.
1824.—Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος εξαγγέλλει το κατηγορητήριο εναντίον τού Γεώργιου Καραϊσκάκη, το οποίο στηρίζεται σε συκοφαντίες και μόνο, όπως ότι ο Καραϊσκάκης είχε: «μυστική ανταπόκριση (καπάκια) με τον Ομέρ Βρυώνη και ότι συμφώνησε να τού παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό». Η δίκη θα ξεκινήσει την 1η Απριλίου.
1825.—Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δίνει σφοδρή μάχη με τούρκους κοντά στο μοναστήρι τού Προφήτη Ηλία Λοκρίδας και τους νικά. «Μάχη παρὰ τὸ Μοναστήριον τοῦ Προφήτου Ἡλία μίαν ὥραν μακρὰν τοῦ τουρκικοῦ στρατοπέδου (ἐν Λιβανάταις). Νίκη Ἑλλήνων».
1828.—Ὁ Κυβερνήτης Καποδίστριας ἔστειλε στὸν προσωρινὸ Διοικητὴ Αἰγίνης ἔγγραφο, σχετικὸ μὲ τὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος. Μὲ αὐτό, διέτασσε τὴν ἔκδοση ἀπαγορευτικῆς διακηρύξεως ρίψεως ἀκαθαρσιῶν στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες : «Διαττάτεσαι νὰ ἐκδώσῃς διακήρυξιν, διὰ τῆς ὁποίας ν’ ἀπαγορεύεται τῷ νὰ ῥίπτουν ἀκαθαρσίας εἰς τοὺς δρόμους καὶ πλατείας τῶν πόλεων, αἱ ὁποίαι ἐκαθαρίσθησαν, ἔως τώρα καὶ ἐδιορθώθησαν!..» […]«Ὡσαύτως ἀπαγορεύεται, τῷ ν’ ἀφήνουν τοὺς χοίρους, νὰ τρέχουν εἰς τοὺς δρόμους καὶ τὰς πλατείας. Αἱ ἀπαγορεύσεις αὗται, πρέπει νὰ φυλάττωνται ἐπίσης, καὶ εἰς τοὺς ἄλλους δρόμους, οἱ ὁποῖοι μένουν ἀκόμη ἀκαθάριστοι καὶ ἀδιόρθωτοι…».
1870.—Η συμμορία τού Τάκου και Χρήστου Αρβανιτάκη, απήγαγε κοντά στην πεδιάδα τού Μαραθώνα, στο Πικέρμι, μία παρέα αλλοδαπών περιηγητών. Επρόκειτο γιά τον λόρδο και την λαίδη Μάνκαστερ, τον νεαρό φίλο τους, Φρέντερικ Βάϊνερ, τον δικηγόρο τής Εταιρείας των Σιδηροδρόμων, Έντουαρντ Λόϊντ, την σύζυγό του και την κόρη τους, τον γραμματέα τής βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Έντουαρντ Χέμπερτ και τον γραμματέα τής ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα, κόμη Αλμπέρτο ντε Μπόϊλ (βλ.& 30/4).
1901.—Σύλληψη στην Θεσσαλονίκη βούργαρου πράκτορα (ψευδοϊερέα από την Στρώμνιτσα) και αποστολή του στις φυλακές τής Κωνσταντινουπόλεως, με την κατηγορία τής συνωμοσίας.
1902.—Κατόπιν εντολής τής Ρωσίας, η βουργάρικη κυβέρνηση υπόσχεται να λάβει μέτρα κατά των ληστοσυμμοριτών ανταρτών της, στην οθωμανική επικράτεια.
1904.—Μὲ πρωτοβουλία τοῦ Συλλόγου πρὸς Διάδοσιν Ὠφελίμων Βιβλίων, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Σύλλογο πρὸς Διάδοσιν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ τὸν Φιλολογικὸ Σύλλογο τοῦ Παρνασσοῦ, συγκλήθηκε Ἐκπαιδευτικὸ Συνέδριο στὶς 31 Μαρτίου 1904. Ὁ ἴδιος ὁ Βικέλας συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὸ Συνέδριο καὶ ὑπέβαλε ἐκτεταμένο ὑπόμνημα Περὶ Γυναικείας Ἀγωγῆς. Συνδυάζοντας τὴν μητρότητα μὲ τὴν ἐκπαίδευση, ὑποστήριζε ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐκπαίδευση τῶν κοριτσιῶν γιὰ νὰ μὴν ἀνατρέφονται στὸ ἑξῆς τὰ Ἑλληνόπουλα ἀπὸ μητέρες ἀγράμματες καὶ ἀμόρφωτες. Ὁ Βικέλας εἶχε ὑπολογίσει ὅτι στὴν Ἑλλάδα 160.000 κορίτσια δὲν πηγαίνουν στὸ σχολεῖο τῆς πρωτοβάθμιας ἐκπαιδεύσεως ἔναντι 56.000 ἀγοριῶν.
1905.—(13/4 ν.ημ.) Έγινε συμβούλιο των αρχηγών τού Μακεδονικού Αγώνα, Βάρδα, Μάλλιου, και των οπλαρχηγών Κλείτου, Πηχεών, Σκλαβούνου, με θέμα την μελλοντική δράση των σωμάτων και τον φόνο τού Τζόβολου. Σε δεύτερη συνεδρίαση, η οποία έγινε μετά την αναχώρηση τού Πηχεών, ασχολήθηκαν με το θέμα Μαργαρίτη. Η δολοφονία τού Μαργαρίτη είχε αποφασιστεί, και στην συνεδρίαση διαβάστηκε επιστολή τού Καραβαγγέλη στην οποία ο Μητροπολίτης κατηγορούσε τον Μαργαρίτη διότι αυτός και το σώμα του δεν ακολουθούσαν τις εντολές τού προξενείου σε σχέση με τον τρόπο συμπεριφοράς των ανταρτών. Ο Τζόβολος, ανήκε στο σώμα των Ελλήνων που επιχείρησαν στην Ζαγορίτσανη (25/3), μετά από την καταστροφή τού μοναστηρίου των Αγίων Αναργύρων στα Καστανοχώρια και την δολοφονία τού ηγούμενού της, καθώς επίσης και τής πυρπολήσεως τού μοναστηριού τής Ζηγκοβίστης και τής δολοφονίας δύο κατοίκων από βουργαροκομιτατζήδες (18/3). Επειδή βίασε μία γυναίκα, αφοπλίστηκε από τους συντρόφους του και παραδόθηκε στους τούρκους, όπου στην συνέχεια έγινε πληροφοριοδότης τους. Εξ αιτίας αυτής τής επιχειρήσεως, κατηγορήθηκε ο Καραβαγγέλης, με αποτέλεσμα να τον καλέσει γιά απολογία στην Θεσσαλονίκη ο Πατριάρχης Γρηγόριος.
1906.—Ημέρα Μεγάλη Παρασκευή και το σώμα τού καπετάν Φούφα (Ζαχαρία Παπαδά) σχεδιάζει εισβολή στο σχισματικό χωριό Εμπόριον, με σκοπό να συλλάβει και να τιμωρήσει διάφορους γενίτσαρους προδότες. Επρόκειτο γιά διαταγή προς τον μεγάλο αρχηγό, σύμφωνα με την οποία πρωταρχικός στόχος ήταν ο βούργαρος διδάσκαλος Μπόκα. Η επίθεση ματαιώθηκε, δυστυχώς, λόγω τού ότι οι βούργαροι ματαίωσαν την εορτή που είχαν εκείνη την ημέρα και επιπλέον κρύφτηκαν. Είχαν ακούσει τα παθήματα των ομοφρόνων τους στο Στρέμπενο (βλ. 30/3ου). Το απόγευμα τής ίδιας ημέρας το σώμα θα φύγει προς Βογατσικό.
.—Οι αιμοχαρείς βούργαροι δολοφονούν τον Έλληνα αστυνόμο τού Μοναστηρίου, Νικόλαο Κωνσταντινίδη.
1907.—Σε σημερινή έκθεσή του προς το ελληνικό Υπουργείο, ο πρόξενος Σαχτούρης σκιαγραφεί την προσωπικότητα τού μεγάλου Μακεδονομάχου καπετάν Δούκα ο οποίος δρούσε στην Ανατολική Μακεδονία. «Οφείλω να ομολογήσω ότι η κατάστασις αύτη (υπέρ των Ελλήνων) κατά μέγα μέρος οφείλεται εις τον Αρχηγόν τού αρχικού σώματος Ζίχνης. Εις τον νέον τούτον ανήκοντα εις καλήν οικογένειαν, ενούντα δε προς τη ανδρεία πολιτικήν περίσκεψιν, ευφυΐαν, αγνότητα ήθους, αγνήν φιλοπατρίαν και πειθαρχίαν εις τον νέον, λέγω τούτον θαυμαζόμενον και λατρευόμενον καθ’ άπασαν την περιφέρειαν και εξυμνούμενον ήδη εις πατριωτικά άσματα, οφείλεται και θα οφείλεται εθνική ευγνωμοσύνη.» Αυτός ο ευγενέστατος λεβέντης, εγκατέλειψε οικογένεια και περιουσία από τον Οκτώβριο τού 1903 και μέχρι τέλους δεν άφησε στιγμή το όπλο από τα χέρια του. Έφθασε να διατηρεί 4 σώματα με 100 Μακεδονομάχους, και με την ανακήρυξη τού συντάγματος το 1909 η ίδια η μητέρα του τον στεφάνωσε με αργυρούν στέφανο. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχούλα του, πολύν κόσμο έσωσε και συνέχισε να το κάνει στους Βαλκανικούς Αγώνες…
1908.—Αναφορά προς το Υπουργείο: «…πενταμελής βουλγαρική συμμορία υπό την αρχηγίαν τού εκ Κολεσόβου Στόϊκου, συνεχωρίου και συγγενούς τού σχισματικού ιερέως [τού] Δεμίρ Χισσάρ (Σιδηρόκαστρο), εφόνευσεν, εν πλήρει ημέρα, τον εκ Ραδόβου ορθόδοξον Νικόλαον, καταλαβούσα αυτόν εργαζόμενον εν τω αγρώ αυτού, εις δεκαπεντάλεπτον μόλις απόστασιν από τού σιδηροδρομικού σταθμού Δεμίρ Χισσάρ». (…) Και αλλού: «…υπό πολυαρίθμου βουλγαρικής συμμορίας εφονεύθησαν δύο ελληνόβλαχοι ποιμένες εξ Άνω Ποροΐων τής περιφερείας Δεμίρ Χισσάρ, διότι δεν επείθοντο εις τας προτροπάς του παρ’ ώ υπηρέτου βουλγάρου Ηλία, όπως δηλωθώσιν ως βούλγαροι» (στοιχεία Σάκης Αραμπατζής).
.—Συλλαλητήριο στην πρωτεύουσα, με σκοπό την ματαίωση αφίξεως τού Φουρνιέ ως οργανωτή τού Ελληνικού ναυτικού.
1910.—Η Βουλή ψηφίζει τον Νόμο ΓΨΕ΄ (Εφημερίς τής Κυβερνήσεως/10.4.1910), με τον οποίο εγκρίνεται δαπάνη 1.200.000 δραχμών γιά την επισκευή και την ανακαίνιση τού τμήματος των Ανακτόρων που καταστράφηκε την νύχτα τής 24ης προς την 25η Δεκεμβρίου 1909.
1911.—Κατόπιν διακρατικής συμφωνίας, φθάνει στον Πειραιά Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή υπό το στρατηγό Εϋντού. Έργο της, η αναδιοργάνωση τού Στρατού Ξηράς.
1913.—Η βουργαρία συνάπτει ανακωχή με την τουρκία.
.—βούργαροι και ρουμάνοι έρχονται σε συμφωνία, ώστε οι δεύτεροι να παραχωρήσουν την Θεσσαλονίκη με αντάλλαγμα την πόλη Σιλίστρια.
1917.—Αυξάνεται η μερίδα τού ψωμιού το οποίο ως γνωστό εξ αιτίας τής κατοχής τής χώρας από τους Συμμάχους τού Ελευθέριου Βενιζέλου, διανέμεται με δελτία.
1920.—Στο μέτωπο Μ. Ασίας γίνετε δράση περιπόλων.
.—Ο σφαγέας των λαών Κεμάλ, σχηματίζει στην Άγκυρα νέα Κυβέρνηση, με πρόεδρο τον Σουμπχί μπέη, και προκηρύσσει εκλογές γιά Συντακτική Συνέλευση.
1921.—Ο Ελληνικός Στρατός, έπειτα από σκληρές και επικές μάχες, οι οποίες διήρκεσαν επί πενθήμερο, καταλαμβάνει το Τουμλού-Μπουνάρ (Μικρασιατική εκστρατεία).
.—Η τριήμερη επίθεση των τούρκων (29-31/3) στο Αλσιχονάρ ολοκληρώνεται, όταν οκτώ τουρκικές μεραρχίες επιτέθηκαν σε τέσσερα Ελληνικά Συντάγματα. Ευτυχώς η επιχείρηση των τούρκων απέτυχε, με εξαιρετικά βαριές απώλειες γιά τους ίδιους. Ο τούρκος διοικητής Ρεφέτ Πασάς ο οποίος διαβεβαίωνε την Κυβέρνησή του γιά την επιτυχία τής αποστολής, αντικαταστάθηκε.
1922.—Παύει να ισχύει η διπλή πολιτική τής τουρκίας. Η Κωνσταντινούπολη ευθυγραμμίζεται με την Άγκυρα στον πόλεμο εναντίον τής Ελλάδας.
1926.—Αίρεται η διάταξη που απαγορεύει στις γυναίκες τις κοντές φούστες.
1928.—Η κυβέρνηση λαμβάνει έκτακτα νομοθετικά μέτρα γιά τον κίνδυνο τού κομμουνισμού.
1929.—Στο φύλλο τής εφημερίδας «Μακεδονία», δημοσιεύτηκε το πόρισμα τής αρμόδιας επιτροπής ελέγχου το οποίο χαρακτήρισε τον κινηματογράφο τού Λευκού Πύργου στην Θεσσαλονίκη ως: «ερείπιο» και το «Πάνθεον» που διαφημιζόταν ως ο μοναδικός Ελληνικός κινηματογράφος, «σαθρή κατασκευή που δεν παίρνει ούτε επισκευή».
.—Σημειώνεται συγκέντρωση από γυναίκες, οι οποίες έχουν ως αίτημα την παροχή ψήφου στις Ελληνίδες.
1930.—Φοβερός σεισμός ρημάζει πολλά σπίτια στην περιοχή τού Βόλου. Στις 2.30 μετά μεσημβρίας, 6,1 Ρίχτερ ήρθαν να συμπληρώσουν το κακό τής 23ης Φεβρουαρίου, συνοδευόμενα μάλιστα από ισχυρούς μετασεισμούς τις επόμενες ημέρες.
1931.—Ιδρύεται η Εργατική Εστία.
1932.—Ο Βενιζέλος στις συνεδριάσεις τής Βουλής στις 31 Μαρτίου και στην 1η Απριλίου, προχώρησε σε σκληρότατη επίθεση εναντίον τού Τσαλδάρη επειδή, όπως τον κατηγόρησε, αρνήθηκε να συνεργαστεί γιά το καλό τής χώρας σε μία δύσκολη περίοδο. Μάλιστα, έφτασε να τον κατηγορήσει ακόμα και γιά λάθη που διαπράχθηκαν από το κόμμα του την περίοδο τής Μικρασιατικής καταστροφής. Με αυτόν τον τρόπο, ο Βενιζέλος προσπαθούσε, αφ’ ενός να μοιράσει την αποτυχία του στην οικονομία και σε άλλες πλευρές, θεωρώντας ότι μία αιτία τής καταστάσεως αυτής, ήταν η έλλειψη υποστηρίξεως από την αντιπολίτευση, αφ’ ετέρου, θέλησε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, καθώς οι εκλογές πλησίαζαν.
1939.—Ο υπουργός προπαγάνδας τής Γερμανίας, Γ. Γκαίμπελς, βρίσκεται στην Αθήνα γιά επίσημη επίσκεψη. Μεταξύ άλλων, επισκέφτηκε το σπίτι τής οικογένειας Μέρκελ. Σύμφωνα με άρθρο τού Δημοσθένη Κούκουνα ο Ρολφ Μέρκελ εγκαταστάθηκε στην Αθήνα προκειμένου να αναπτύξει ένα ανεξάρτητο δίκτυο κατασκοπείας και στρατολογήσεως Αράβων εθελοντών και ταυτόχρονα να προετοιμάσει τοπικές αραβικές εξεγέρσεις που θα ανέτρεπαν την βρετανική επιρροή στις χώρες αυτές. Υπό την κάλυψη τής ιδιότητας στελέχους τής «Τελεφούνκεν», λειτούργησε ως σταθμάρχης τής Γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Αθήνα, με αρμοδιότητα την Μέση Ανατολή. Οι κινήσεις τού Ρολφ Μέρκελ δεν πέρασαν απαρατήρητες από την ελληνική αντικατασκοπεία και σε συνδυασμό με την αποκάλυψη συνωμοσίας Ελλήνων γερμανόφιλων, ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης έλαβε δραστικά μέτρα, μεταξύ των οποίων ήταν και η απομάκρυνση τού Μέρκελ. Γιά την απομάκρυνσή του, σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο Ιωάννης Βουλπιώτης, αντιπρόσωπος τού Οίκου Σήμενς στην Ελλάδα.
1941.—Στο μέτωπο, οι Ιταλοί επιτίθενται σφοδρώς εναντίον των Ελλήνων άνευ αποτελέσματος.
.—Στην Αθήνα βρίσκεται γι’ άλλη μία φορά ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών Ίντεν, όπου συναντάται με κυβερνητικούς παράγοντες. Σε αντίθεση με την σταθερή γραμμή Μεταξά ως προς την συμμαχική βοήθεια, ο νέος πρωθυπουργός, Αλέξανδρος Κορυζής δεν διέθετε την ακλόνητη βεβαιότητα τού προκατόχου του. Στο Κάϊρο, η τελική απόφαση γιά την επέμβαση ελήφθη στις 7 Μαρτίου. Διοικητής των δυνάμεων τής Κοινοπολιτείας, ορίστηκε ο αντιστράτηγος σερ Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, ο οποίος γνωρίζοντας ότι τα λιμάνια και οι ακτές στον Νότο σύντομα θα γίνονταν σημεία εκκενώσεως, ζήτησε να τού στείλουν χάρτες τής Πελοποννήσου.
1942.—Αργά την νύχτα, μία ψαρόβαρκα φυγαδεύει τον Παν. Κανελλόπουλο, την σύζυγό του Θεανώ και τρία άλλα πρόσωπα, στην Ερυθραία τής Μικράς Ασίας. Μετά από περιπέτειες αρκετών ημερών, φθάνουν στο Κάϊρο όπου εδρεύει η εξόριστη κυβέρνηση.
1943.—Ο ιερεύς Ευστράτιος Νικολάου, ετών 64, χάνει την ζωή του εξ αιτίας των βούργαρων. Ήταν εφημέριος Χώρας στην Σαμοθράκη. Στις 31 Μαρτίου 1943 οι βούργαροι έκαναν έφοδο στην κατοικία του γιά να συλλάβουν τον γυιό του, Βασίλειο. Ο ιερεύς συλληφθείς και τρομοκρατηθείς, απεβίωσε από συγκοπή καρδίας. Κατέλειπε την Πρεσβυτέρα του και τα τέσσερα παιδιά του.
.—Ένοπλη συμπλοκή μελών τής εθνικής αντιστασιακής οργανώσεως «Μίδας 614» με Γερμανούς, σε σπίτι στην νέα Σμύρνη. Είχαν εγκατεστημένο ασύρματο τής οργανώσεως ο οποίος κατασχέθηκε, ενώ ένας ασυρματιστής σκοτώθηκε κατά την συμπλοκή. Ένας δεύτερος ασυρματιστής τού «Μίδα», συνελήφθη και κατόπιν εκτελέστηκε.
1944.—Το λιμάνι τού Πειραιά βομβαρδίζεται από συμμαχικά αμερικανικά αεροπλάνα τύπου Β17.
.—Οι Γερμανοί σκότωσαν 65 ομήρους στην Κραννώνα Λάρισας.
1945.—Περίπολος αναγνωρίσεως από Ιερολοχίτες στην νήσο Χάλκη (Δωδεκάνησα).
1946.—Ο μετέπειτα πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εξελέγη γιά πρώτη φορά βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.
.—Μετά από την Απελευθέρωση, ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης ανακηρύσσεται αρχηγός τού Λαϊκού Κόμματος.
.—Οι Γεώργιος Παπανδρέου, Σοφοκλής Βενιζέλος και Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ενώνουν τις δυνάμεις τους γιά να σχηματίσουν την «Εθνικήν Πολιτικήν Ένωσιν». Στις εθνικές εκλογές που γίνονται, στις οποίες δεν πήρε μέρος το ΚΚΕ (αποχή), νικητής αναδεικνύεται το Ενιαίο Εθνικό Μέτωπο με 55,2% επί των ψήφων και 204 έδρες σε σύνολο 344 εδρών. Ανεξάρτητοι παρατηρητές από άλλες χώρες προσδιορίζουν το ποσοστό των πολιτών που απείχαν γιά πολιτικούς λόγους γύρω στο 20%.
.—Επίθεση ανταρτών συμμοριτών στον Σταθμό Χωροφυλακής Λιτόχωρου, με συνέπεια να θανατωθούν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες.
1947.—Η Στρατιωτική Διοίκηση Δωδεκανήσων, παραδίδεται από τους Βρετανούς στον Ναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη, εγκαινιάζοντας την μεταβατική περίοδο ενσωματώσεως στην Ελλάδα. Πολιτικός σύμβουλος διορίστηκε ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, μετέπειτα Πρόεδρος τής Δημοκρατίας. Το θωρακισμένο «Αβέρωφ», που συμμετείχε στην αποστολή, κατέγραψε στην ένδοξη ιστορία του μία ακόμη μεγάλη στιγμή απελευθερώσεως ελληνικού εδάφους. Από τις 10 Φεβρουαρίου στην διάσκεψη ειρήνης στο Παρίσι, είχε εγκριθεί η απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων να παραχωρηθούν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Την στιγμή που γινόταν ή άρση τής Γαλανόλευκης, έκπληκτο το ελληνικό κλιμάκιο είδε όλους τους παρευρισκόμενους Δωδεκανήσιους να γονατίζουν συγκινημένοι. Συγκλονιστική είναι και η στιγμή όταν μετά την λήξη τής τελετής παραδόσεως, ο κόσμος δεν διαλύθηκε, αλλά σύσσωμος βάδισε προς το κοιμητήριο γιά να πει στους νεκρούς ότι μετά από 600 και πλέον χρόνια σκλαβιάς, η Δωδεκάνησος ελευθερώθηκε.
1948.—Ο ιερέας και εφημέριος τής Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, Νικόλαος Παπασταύρου, απήχθη από κομμουνιστές αντάρτες τού ΕΛΑΣ και έκτοτε τα ίχνη του εξαφανίζονται.
1955.—Κυκλοφορεί στις κυριότερες πόλεις τής Κύπρου προκήρυξη, η οποία υπογράφεται από τον αρχηγό της ΕΟΚΑ, Διγενή, κηρύσσοντας την έναρξη τού Αγώνα.
.—Την ίδια ώρα, τέσσερεις προσωπιδοφόροι αγωνιστές, εξουδετερώνουν τον νυχτοφύλακα τού ραδιοφωνικού σταθμού στην Λευκωσία και με εκρηκτικές ύλες προκαλούν ζημιές στο κτήριο. Άλλοι αγωνιστές επιτίθενται στα γραφεία τής Αρχιγραμματείας, στα γραφεία τής Παιδείας και στα γραφεία Στρατιωτικών. Άλλοι τρεις ένοπλοι χτυπούν βρετανικά στρατόπεδα και ανατινάζουν ηλεκτρική γεννήτρια. Στην Λάρνακα χτυπούν το διοικητήριο και το δικαστικό μέγαρο. Σ’ άλλες πόλεις, χτυπούν αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
.—Βρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία τής ΕΟΚΑ μαζί με τον Κάρυο Ανδρέα, και με σκοπό να προκαλέσουν συσκότιση στην Αμμόχωστο, πέθανε από ηλεκτροπληξία την νύχτα τής 31ης Μαρτίου προς 1η Απριλίου, ο Παντελή Μόδεστος. Είναι ο πρώτος νεκρός τού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος, ενώ πρώτος νεκρός εν ώρα μάχης είναι ο Χαράλαμπος Μούσκος στις 15/12 του ιδίου έτους.
1962.—Επεισοδιακή συζήτηση γίνεται στην ελληνική Βουλή γιά τις κινητοποιήσεις τής Ενώσεως Κέντρου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου δηλώνει ότι, ο «ανένδοτος αγών» θα συνεχιστεί.
1965.—Ένας μεγάλος σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ, πλήττει την περιοχή τής Αιτωλοακαρνανίας στις 11.47 το πρωί. Εκτός από την ευρύτερη περιοχή, πληθώρα καταστροφών προκάλεσε μέχρι και στην Πάτρα.
1973.—Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, υποβάλλει την παραίτησή του στην Σύνοδο.
1977.—Αρχίζει διακοινοτικός διάλογος μεταξύ Κυπρίων και τουρκοκυπρίων στην Βιέννη, ο οποίος θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
1982.—Στην 54η τελετή απονομής των βραβείων «Όσκαρ», ο Βαγγέλης Οδυσσέας Παπαθανασίου κερδίζει το «Όσκαρ» μουσικής που συνέθεσε γιά την ταινία «Οι Δρόμοι τής Φωτιάς», εμπνευσμένη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 1924.
1990.—Οι Έλληνες τής Γεωργίας, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά τους 100.000, δημιουργούν σύλλογο με πρόεδρο τον Βιτάλι Ιορντάνοφ.
1991.—Το ξενοδοχείο «Πεντελικό» στο Κεφαλάρι, δέχεται επίθεση με ρουκέτα από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν. Η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» έλαβε προειδοποιητικό τηλεφώνημα μισή ώρα πριν το κτύπημα, και ενημέρωσε την αστυνομία.
1996.—Αποφυλακίζεται με βούλευμα τού Συμβουλίου Εφετών Πατρών, ο ισοβίτης Νίκος Κοεμτζής. Το φονικό, που στοίχειωσε την ζωή του, έγινε το 1973, όταν μαχαίρωσε τρία άτομα κατά την διάρκεια συμπλοκής σε νυχτερινό κέντρο διασκεδάσεως. Έκτοτε, το περιστατικό περιγράφηκε πολλές φορές με διαφορετικές εκδοχές και άλλους τόσους μύθους. Στις 31 Μαρτίου 1996, το δικαστικό συμβούλιο Πατρών αποφυλάκισε τον Νίκο Κοεμτζή υπό όρους. Ζούσε πουλώντας το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του σε διάφορα σημεία στο κέντρο τής Αθήνας (ένα από τα σημεία του βρισκόταν έξω από τα δικαστήρια τής πρώην Σχολής Ευελπίδων).
1999.—Ρουκέτα έπληξε τα κεντρικά γραφεία τού ΠΑΣΟΚ στην Χ. Τρικούπη. Την ενέργεια ανέλαβε η τρομοκρατική οργάνωση 17Ν. Η ρουκέτα εξοστρακίστηκε και έπεσε στο μπαλκόνι τού δεύτερου ορόφου διπλανής πολυκατοικίας χωρίς να εκραγεί.
2018.—(21ος αἰώνας…) Συνεχίζεται γιὰ πέμπτη ἡμέρα τὸ τεράστιο πρόβλημα στὴν ὑδροδότηση τῆς Θεσσαλονίκης, μὲ τὸ πόρισμα νὰ ἀναφέρῃ ὅτι παραμένει ἄγνωστο τὸ πότε θὰ ἀποκατασταθῇ. Τὸ σοβαρὸ πρόβλημα ξεκίνησε ἀπὸ βλάβη τοῦ ἀγωγοῦ τῆς Ἀραβησσοῦ.