ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ

.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

,

Contraria contrariis curantur
Τα αντίθετα θεραπεύονται με τα αντίθετα

. .

τού Αθανάσιου Τσακνάκη

.

……….Ο νόμος είναι «έλλογη βία» και σκοπός τής ύπαρξής του είναι η αντιμετώπιση τής «άλογης» ή τής «παράλογης» βίας. Η εφαρμογή τού νόμου ανατίθεται στην δικαιοσύνη, επειδή αυτή αποτελεί αρετή, εκπορεύεται από την λογική και δύναται να ελέγξει και να κρίνει το «έλλογο», το «άλογο» και το «παράλογο». Εάν ένας νόμος δεν πηγάζει από την λογική, παύει να αποτελεί «έλλογη βία», άρα παύει να είναι νόμος και μετατρέπεται σε παράνομη διαταγή, επειδή αφεαυτού έχει ενταχθεί στην κατηγορία τής «άλογης» ή τής «παράλογης» βίας. Σε αυτή την περίπτωση, η δικαιοσύνη είναι υποχρεωμένη να απορρίψει την εφαρμογή τής παράνομης διαταγής διότι, διαφορετικά, παύει να είναι δικαιοσύνη.

……….Ένα αληθινά δημοκρατικό καθεστώς βασίζει την λειτουργία του αποκλειστικά και μόνον στην εφαρμογή των νόμων, οι οποίοι, προκειμένου να είναι νόμοι, δηλαδή «έλλογη βία», οφείλουν να είναι δίκαιοι, αφού η δικαιοσύνη γεννιέται από την λογική, ενώ η αδικία από τον παραλογισμό. Η εμφάνιση και η βαθμιαία αύξηση των «παράνομων διαταγών» μετατρέπουν ένα πολίτευμα από δημοκρατικό σε αυταρχικό, φαινόμενο που συνεπάγεται την μέσω τής τυραννίας επιβολή τής παρανομίας εκ μέρους εκείνων, που τάχθηκαν να νομοθετούν και να υπηρετούν τον νόμο, εις βάρος εκείνων, που τους είχαν δώσει την σχετική εντολή.

……….Κανένα τυραννικό καθεστώς δεν αποδέχεται την προφανή ταυτότητά του, δηλαδή την παράνομη δράση του. Οι πλέον ύπουλες τυραννίες είναι αυτές που εγκαθίστανται σταδιακά, μέσα από την μέθοδο τής αργής αλλά μεθοδικής λήψης αντεθνικών και αντιλαϊκών μέτρων, στα οποία προσδίδεται παραπλανητικά το όνομα τού «νόμου». Μία τραγική πλευρά αυτού τού φαινομένου είναι η ψήφιση τέτοιων ψευδονόμων στο όνομα τού ίδιου τού λαού που υφίσταται την τυραννία. Άλλη τραγική πλευρά είναι η καταδίκη πολιτών διά μέσου αυτών των ψευδονόμων.

……….Όπως ακριβώς ο νόμος υποχρεούται να μάχεται την παρανομία, έτσι και ένας δημοκρατικός λαός υποχρεούται να μάχεται την τυραννία. Στο περιβάλλον μίας τέτοιου είδους μάχης, παρατηρούμε την ακόλουθη πρακτική: η τυραννία ονομάζει «παράνομο» τον μαχόμενο λαό. Στην πραγματικότητα όμως, εκείνος, που παλεύει ενάντια σε ψευδονόμους, δεν είναι παράνομος, αλλά «ψευδοπαράνομος», άρα νομοταγής, ενώ εκείνος, που δεν παλεύει, είναι ο πραγματικός παράνομος, και η δημοκρατία όχι απλώς δικαιούται, αλλά υποχρεούται να τον τιμωρήσει.

……….Ασφαλής οδός γιά την ορθή διάκριση μεταξύ «νόμου» και «παράνομης διαταγής», «δίκαιου» και «άδικου», «δημοκρατίας» και «τυραννίας», και άλλων αντίθετων εννοιών, είναι η σαφής και βαθιά γνώση τής Ιστορίας. Ο περιορισμένος χώρος τού παρόντος άρθρου, αφού περάσουμε από τα γενικά στα ειδικά, θα μας επιτρέψει να κάνουμε μόνον μία επισήμανση, αντλημένη από την Ιστορία τού Ελληνικού Έθνους: «παράνομοι» χαρακτηρίζονταν οι Σουλιώτες και οι Μανιάτες κατά την τουρκοκρατία, «παράνομοι» ονομάζονταν οι Κλέφτες και οι Αρματολοί τού 1821, «παράνομοι» αποκαλούνταν οι Μακεδονομάχοι, «παράνομοι» θεωρούνταν όσοι αγωνίζονταν εναντίον τής γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής, «παράνομοι» ήταν οι αγωνιστές τής Ε.Ο.Κ.Α., «παράνομοι» και οι Βορειοηπειρώτες αντιστασιακοί. Οι Νεοέλληνες, όσοι ζουν, τι να είναι άραγε;

***

Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων:

……….Το κείμενο αυτό αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία τού συγγραφέα .

……….Επιτρέπεται η δωρεάν αναδημοσίευση στο διαδίκτυο και μόνον, αυτούσιου και χωρίς αλλαγές τού παρόντος κειμένου, μόνον μετά από άδεια τού συγγραφέα και με τον αυστηρό όρο να αναφέρονται σαφώς ο συγγραφέας και η αρχική πηγή δημοσίευσης και εφ’ όσον η αναδημοσίευση περιλαμβάνει το σύντομο βιογραφικό τού συγγραφέα και την σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων.

……….Απαγορεύεται η αφαίρεση ή προσθήκη λέξεων, φράσεων ή φωτογραφιών και η με κάθε άλλο τρόπο τροποποίηση ή αλλοίωση τού κειμένου και τού περιεχομένου του.

Αφήστε μια απάντηση