Αρχείο ετικέτας ΚΡΗΤΗ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΜΕΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ (22/8/1944)

 

 

Στὶς 22 Αὐγούστου τοῦ 1944  κατὰ διαταγὴ τοῦ Γερμανοῦ στρατηγοῦ Φρίντριχ Βίλχμεμ Μίλλερ, ἰσοπεδώνονται ἐννέα χωριὰ στὴν κοιλάδα Ἀμαρίου καὶ ἐκτελοῦνται 164 κάτοικοί τους. Ἡ ὅλη Γερμανικὴ ἐπιχείρηση ποὺ ξεκίνησε στὶς 13 Αὐγούστου καὶ κράτησε ἔως τὶς 5 Σεπτεμβρίου, στόχο εἶχε νὰ ἐκδικηθῇ τὴν συνεχὴ ἀντιστασιακὴ δράση τῶν Κρητῶν καὶ τὴν ἀνυπότακτη φύση τους. Τὴν προηγουμένη εἶχαν ἐκτελέσει 30 ἄνδρες γιὰ τὴν δολιοφθορᾶ τῆς Δαμάστας. Συνέχεια ανάγνωσης ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΜΕΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ (22/8/1944)

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ (3/7/1908)

,

 

,

Η ΑΡΧΑΙΑ ΚΡΗΤΗ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

(ΙΤΑΛΙΚΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΚΡΗΤΗ 1906-1908)

ΚΑΤΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΝ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Β. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Δρος ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ ΠΕΡΝΙΕ, Διευθυντοῦ τῆς ἐν Κρήτῃ Ἀρχαιολογικῆς Ἰταλικῆς Ἀποστολῆς.

.

……….Στὶς 3 Ἰουλίου τοῦ 1908, ὁ Ιταλός αρχαιολόγος Λουΐτζι Περνιέ διευθυντής της Ιταλικής αρχαιολογικής αποστολής, ανακαλύπτει τον περίφημο Δίσκου τής Φαιστού. Ο Δίσκος φυλάσσεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο τού Ηρακλείου Κρήτης.  Ο ίδιος περιγράφει την ανακάλυψη γράφοντας μεταξύ άλλων· Συνέχεια ανάγνωσης Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ (3/7/1908)

Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ (Β΄Π.Π.)

 

Κεραμικό Μινωικής περιόδου 1650 π.Χ.-1450 π.Χ.

 

(…) Τὰ πρῶτα πλήγματα ἐπῆλθον κατὰ τοὺς σκληροὺς ἀεροπορικοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς 23ης καὶ 24ης Μαῒου 1941 πρὸς κατάληψιν τῆς πόλως (τοῦ Ἠρακλείου) ὑπὸ τῶν Γερμανῶν. Ὁ οὐχὶ μικρὸς ἀριθμὸς τῶν βομβῶν αἱ ὁποῖαι ἔπεσαν ἐπὶ τοῦ κτηρίου εἰς τὸν περίβολόν του ἤ εἰς τὴν ἄμεσον γειτονίαν του, ἀπέδειξεν, ὅτι τὸ Μουσεῖον δὲν εἶχεν ἐξαιρεθῆ ἀπὸ τὸ πρόγραμμα τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ βομβαρδισμοῦ : μία τῶν βομβῶν Συνέχεια ανάγνωσης Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ (Β΄Π.Π.)

ΚΡΗΤΗ-Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΦΟΝΗΣΙΟΥ (24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1824)

,

Δημιουργία τοὺ Ἄρη Σέφερ: «Ἑλληνῖδες παρακαλοῦν τὴν Παναγία γιὰ βοήθεια»
Ary Scheffer : “Greek Women Imploring at the Virgin of Assistance”

«Γιάντα ‘ναι μαῦρα τὰ βουνὰ κι οἱ κάμποι χλωμιασμένοι ;

Γιάντα δὲν τραγουδοῦν πουλιὰ στὰ ἑννιᾶ χωριὰ στὰ δάση ;

Εἶναι ποὺ σφάξαν Κρητικοὺς πάνω στὸ Λαφονήσι…»

 (…)  Στὶς 17 Φεβρουαρίου ὁ Τομπάζης ὕπαρχος τῆς Κρήτης, φεύγει γιὰ νὰ ζητήσῃ βοήθεια, ἐνῷ οἱ τοῦρκοι προβαίνουν σὲ ἐκκαθαριστικὲς ἐπιχειρήσεις σκορπώντας τὸν ὄλεθρο καὶ τὸν θάνατο· 850 κατὰ τὸν Μουρέλλο, 650 κατὰ τὸν Παν. Κριάρη περίπου γυναικόπαιδα καὶ γέροντες, μαζὶ μὲ τὸν ἄμαχο πληθυσμὸ τῶν χωριῶν Κεραμωτῆς, Κάμπου, Ἀμυγδαλοκεφάλι, Σφηνάρι, Κουνέλι, Περιβόλια, καταφεύγουν τελικὰ καὶ ταμπουρώνονται στὸ Ἐλαφονήσι, ἐλπίζοντας ὅτι οἱ τοῦρκοι δὲν θὰ ἔβρισκαν τὸ ἄβαθὲς πέρασμα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ νησὶ. Μαζὶ τους καὶ 40 ἔνοπλοι Κρητικοί. Συνέχεια ανάγνωσης ΚΡΗΤΗ-Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΦΟΝΗΣΙΟΥ (24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1824)

ΤΟ ΑΡΜΟΣΤΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ (ΤΟΜΠΑΖΗΣ 21/5/1823-12/4/1824)

,

Ἐμμανουὴλ Τομπάζης. Πρόκριτος τῆς Ὕδρας καὶ «ἁρμοστὴς» τῆς Κρήτης. Χαρακτικὸ -Ἀθήνα- Συλλογὴ Ἰωάννας Τομπάζη- Χριστοπούλου. Σε άλλη πηγή αναφέρεται ως έργο τού Νικηφόρου Λύτρα που απεικονίζει τον Ιάκωβο Τομπάζη.

.

Ἀποστόλου Β. Δασκαλάκη, τακτικοῦ καθηγητοῦ τῆς Ἱστορίας τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος, Διευθυντοῦ τοῦ Ἱστορικοῦ Σπουδαστηρίου.

Τὰ τοπικὰ πολιτεύματα κατὰ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821
Ἡ μορφὴ τοῦ πολιτεύματος στὴν Κρήτη 

………..(…) Τὸ ψηφισθὲν αὐτό φιλελεύθερον πολίτευμα τῆς Κρήτης δὲν ηὐδοκίμησε. Αἱ δραματικαὶ πολεμικαὶ περιπέτειαι, αἱ ὁποῖαι ἀπῂτουν πρὸ παντὸς ἄλλου στιβαρὰς στρατιωτικὰς χεῖρας πρὸς διαχείρισιν τοῦ Ἀγῶνος, καὶ ἡ ἀδυναμία ἀποστολῆς ἐνισχύσεων ὑπὸ τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως, παρέλυον τὴν πολιτικὴν διοίκησιν. Ἐξ ἄλλου, εἰς τὴν ἀπομεμακρυσμένην ἀπὸ τῆς λοιπῆς ἐν ἐπαναστάσει Ἑλλάδος μεγαλόνησον αὐτήν, δὲν ὑπῆρχεν οὔτε παράδοσις, οὔτε προπαίδευσις πολιτικὴ ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν καθιερωθέντων δημοκρατικῶν θεσμῶν. Συνέχεια ανάγνωσης ΤΟ ΑΡΜΟΣΤΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ (ΤΟΜΠΑΖΗΣ 21/5/1823-12/4/1824)

Ο ΧΑΝΔΑΚΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 16ο ΚΑΙ 17ο ΑΙΩΝΑ

,

16

,

Τοῦ Στυλιανοῦ Ἀλεξίου.

 Κοινωνικὲς τάξεις καὶ οἰκονομικὴ ζωή.

……….Ὁ πληθυσμὸς τοῦ Κάστρου στὰ τέλη τῆς βενετοκρατίας, ἦταν δεκαεπτὰ χιλιάδες. Τὴν ἀριστοκρατία τὴν ἀποτελοῦσαν οἱ «Βενετοὶ εὐγενεῖς» καὶ οἱ «Κρητικοὶ εὐγενεῖς». Οἱ ὅροι αὐτοί δὲν εἶχαν ὅμως κυριολεκτικὴ ἔννοια. Οὔτε οἱ πρῶτοι ἦταν Βενετοὶ μὲ ὅλη τὴν σημασία τῆς λέξης, οὔτε οἱ δεύτεροι ἦταν ἀποκλειστικὰ Κρητικοί. Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΧΑΝΔΑΚΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 16ο ΚΑΙ 17ο ΑΙΩΝΑ