΄………Φέρουσα αρχικώς το όνομα Ζωή (;–1503), η δευτερότοκη κόρη του Δεσπότη του Μορέως Θωμά Παλαιολόγου (1409–1465) και εγγονή του Αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ (1350–1425) έλαβε το όνομα Σοφία επανερχόμενη στην Ορθοδοξία, λίγο πριν τον γάμο της με τον Μέγα Πρίγκηπα της Μόσχας Ιβάν Γ΄ (1440–1505) το 1472. Γάμο τον οποίον εμπνεύστηκε ο εκ Τραπεζούντος λόγιος και Καρδινάλιος Βησσαρίων (;–1472) και επεδίωξαν οι Πάπες της Ρώμης Παύλος Β΄ (1417–1471) και Σίξτος Δ΄ (1414–1484), προκειμένου να προσελκύσουν στον Καθολικισμό τους Ρώσους και να τούς προσεταιριστούν ως συμμάχους εναντίον των Οθωμανών. Από την πλευρά τους οι Ρώσοι είδαν τον γάμο αυτό ως ευκαιρία που θα τούς έδινε, λόγω της καταγωγής της νύφης από την τελευταία αυτοκρατορική δυναστεία της Ρωμανίας, επιχειρήματα για την ενίσχυση του ιδεολογήματος της Τρίτης Ρώμης. Ένα ιδεολόγημα που άρχισε να διαμορφώνεται αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 και επί του οποίου ιδεολογήματος οι Ρώσοι οικοδόμησαν την επιδίωξή τους για ανάληψη ηγετικού ρόλου μεταξύ των ορθοδόξων λαών, σε μία περίοδο κατά την οποία όλοι αυτοί οι λαοί ήταν είτε υπόδουλοι σε αλλόθρησκους ή αλλόδοξους είτε εξασθενημένοι. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΣΟΦΙΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΙΝΑ (+1503) ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ→
……….Ο Οίκος των Παλαιολόγων του Μομφερράτο, παράπλευρος κλάδος του Οίκου των Παλαιολόγων, ιδρύθηκε από τον Θεόδωρο Παλαιόλογο (1290–1338) υιό του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ (1259–1332). Ο Θεόδωρος και οι απόγονοί του κυβέρνησαν ως Μαρκήσιοι το Μομφερράτο, περιοχή της βορειοδυτικής Ιταλίας, από το 1306 έως και το 1533, οπότε ελλείψει νομίμου άρρενος συγγενούς, η Μαρκιωνία πέρασε στον Οίκο των Γκοντζάγκα, οι οποίοι εξουσίαζαν το γειτονικό Δουκάτο της Μάντοβας. Συνέχεια ανάγνωσης ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΜΟΜΦΕΡΡΑΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ, ΟΙ PALEOLOGO ORIUNDI→
Georg Braun και Franz Hogenberg, 1582, Κωνσταντινούπολη.
,
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΡΑΝΤΖΗ
τού Μεγάλου Λογοθέτου
*** *** ***
Κωνσταντινουπόλεως
Άλωσις
*** *** ***
Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια:
Αθανάσιος Α. Τσακνάκης
Φιλόλογος – Θεολόγος
*** *** ***
Α΄ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ – 2015
……….«Γι’ αυτόν, λοιπόν, τον λόγο – επειδή μάς μετέδωσε την πολιτισμική παράδοση – ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι οφειλέτης έναντι τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία διατήρησε εκείνη την ιστορική κληρονομιά τής Μιλήτου, τής Αθήνας, τής Αλεξάνδρειας, τής Αντιόχειας και των άλλων πόλεων. Δεν υπήρξε, λοιπόν, μεγαλύτερη κακοτυχία από την κατάκτηση τής Κωνσταντινούπολης από τις τουρκικές ορδές, και ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη ατίμωση γιά την Ευρώπη από το να πρέπει να ατενίζει τον τουρκικό βαρβαρισμό μέσα στην Μίλητο, στην Έφεσο, στην Πέργαμο, στο Βυζάντιο, στην Σμύρνη (την πατρίδα τού Ομήρου), στην Αδριανούπολη, στην Αντιόχεια, στην Τραπεζούντα και αλλού, στις πόλεις που ήταν πάντοτε ελληνικές…».
Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο,
«Το Ελληνικό Θαύμα: από την Μαγεία στην Επιστήμη»,
Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος – Ιωάννης Δ΄ Λάσκαρις. Ζητήματα εξουσίας και διαδοχής στην αυτοκρατορία τής Νίκαιας
.
……….Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος δεν ήταν ο μόνος που διεκδίκησε δυναμικά την εξουσία και την διαδοχή στην αυτοκρατορία τής Νίκαιας, ούτε ο μόνος που έγινε αυτοκράτορας χωρίς την θέληση τού προκατόχου του. Η περίπτωση τού άτυχου Ιωάννη Δ΄ Λάσκαρι, πιθανότατα είχε στο 1222 το ανάλογό της στην περίπτωση τού Κωνσταντίνου Λάσκαρι, αλλά ο Ιωάννης Γ΄ Βατάτζηςφαίνεται ότι είχε λάβει ακόμη ριζικότερα μέτρα, εξαφανίζοντας διά παντός τον πραγματικό πορφυρογέννητο και λαμβάνοντας ο ίδιος την ιδιότητα αυτή, όπως και την διαδοχή στον θρόνο. Συνέχεια ανάγνωσης ΜΙΧΑΗΛ Η΄ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ – ΙΩΑΝΝΗΣ Δ΄ ΛΑΣΚΑΡΙΣ. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ→
