..
,
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ
Ἕνας προβληματισμὸς πολλῶν χιλιάδων ἐτῶν
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
.
……….Τὸ ζήτημα τοῦ τρόπου ἀντιμετωπίσεως τῶν αἰχμαλώτων πολέμου καὶ γενικὰ τῶν θυμάτων μιᾶς ἔνοπλης συγκρούσεως δὲν εἶναι πρόβλημα τοῦ καιροῦ μας.
……….Ἀπὸ τότε ποὺ ὑπάρχουν ἀνθρώπινες ὀμάδες, ὁπλισμένες ποὺ ἐπιδιώκουν καὶ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ λύσουν τὶς μεταξὺ των διαφορὲς κάνοντας χρήση τῶν ὅπλων τους, τὸ θέμα αὐτὸ ἔχει ἀπασχολήσει τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες σὲ μεγαλύτερο ἤ μικρότερο βαθμό, εἴτε συνειδητά, ὡς ἀνθρωπιστικὸς ἤ φιλοσοφικὸς προβληματισμὸς ἤ ὡς ἀποτέλεσμα τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων τῆς ὀμάδος, εἴτε ὅμως καὶ ἀσυνείδητα, ὡς ἀπόρροια ἔμφυτων ἀγαθῶν συναισθημάτων ἀνθρωπισμοῦ καὶ ἀλληλεγγύης ποὺ ἐνυπάρχουν στοὺς ἀνθρώπους ἤ θεωρεῖται ὅτι ἐνυπάρχουν, μὲ τὴν ἔννοια δηλαδὴ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὡς τέτοιος, τεκμαίρεται ἀγαθὸς ἤ τουλάχιστον ὄχι κακός.
……….Ἐπίσης διαχρονικὸς εἶναι ὁ προβληματισμὸς τῶν ἀνθρώπων, τόσο σὲ σχέση μὲ τοὺς τρόπους καὶ τὰ μέσα διεξαγωγῆς μιᾶς ἔνοπλης συγκρούσεως, ὅσο καὶ μὲ τὴν ἀνάγκη τιμωρίας ἐκείνων ποὺ ὑπερβαίνοντας τὸ «μέτρο», τελοῦν ἐγκλήματα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολεμικῆς ἐπιχειρήσεως.
……….Πέρα ἀπὸ τὶς διακηρύξεις καὶ τὶς λέξεις ποὺ κατὰ περίπτωση χρησιμοποιοῦμε, τὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὰ πρόσωπα ποὺ μετέχουν σὲ μία ἔνοπλη σύγκρουση εἶναι συνήθως τὰ ἴδια : θάνατος καὶ ἠθικὴ ἐξαχρείωσις κατὰ τὴν διάρκεια τῆς συγκρούσεως, πόνος καὶ ἐξαθλίωση μετά.
Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗΛΟ (416 π.Χ.)
……….Ὁ σχετικὸς προβληματισμὸς μας ἐπάνω στὸ ζήτημα τοῦ τρόπου ἀντιμετωπίσεως τῶν θυμάτων (αἰχμαλώτων, τραυματιῶν κ.λ.π) μιᾶς ἔνοπλης συγκρούσεως, μπορεῖ νὰ ξεκινήσει μὲ μιὰ λιγότερο ἤ περισσότερο γνωστὴ ἱστορία ποὺ ἀπέχει περίπου 2.500 χρόνια ἀπ’ τὶς μέρες μας, μπορεῖ ὅμως νὰ μᾶς ὁδηγήσει ἀκόμα καὶ σήμερα σὲ πολύ ἐνδιαφέρουσες σκέψεις.
……….Ὅταν οἱ δυνάμεις τῶν Ἀθηναίων πολιόρκησαν τὴν πόλη τῆς Μήλου, οἱ Μήλιοι διαμαρτυρόμενοι ρώτησαν τί κακὸ τοὺς εἶχαν κάνει γιὰ νὰ θέλουν νὰ ὑποτάξουν τὸ νησὶ τους. Ἡ ἀπάντηση τῶν Ἀθηναίων καθὼς καὶ ὁλόκληρος ὁ μεταξὺ τους διάλογος, διασώζεται ἀπὸ τὸν Θουκυδίδη ( V, 84-116) καὶ ἐκπλήσσει ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ τὴν κυνικότητα καὶ τὸν ἀμοραλισμὸ της.
Εξαιρετικο!!