.
ΠΥΡΡΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
.
……….Οἱ χρυσὲς σελίδες τῆς Ἱστορίας τῆς Ἠπείρου, μὲ κέντρο τὴν Ἀμβρακία, γράφτηκαν ἐπὶ βασιλείας τοῦ Βασιλιᾶ Πύρρου (296 π.Χ. – 272 π.Χ.). Τότε ποὺ ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα ἐδοκιμάζετο σκληρὰ ἀπὸ τὶς φιλοδοξίες τῶν ἐπιγόνων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τοὺς ἀδελφοκτόνους πολέμους στοὺς ὁποίους τὴν παρέσυραν.
……….Αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ἐποχὴ ἔλαμψε τὸ ἄστρο τοῦ Πύρρου, ὁ ὁποῖος μὲ ὁρμητήριο τὴν ἄσημη χώρα τῶν Μολοσσῶν, κατόρθωσε νὰ ὁργανώσῃ ὑπὸ τὴν ἡγεσία του τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ἤπειρο, τὴν Μακεδονία, τὴν Θεσσαλία καὶ νὰ γεμίσῃ μὲ τὸ ὄνομά του τὸν κόσμο.
……….Κι ἄν θελήσουμε νὰ συγκρίνουμε τὴν μορφὴ του μὲ τὶς ἄλλες μεγάλες ἱστορικὲς μορφὲς τῆς τότε ἐποχῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, θὰ δοῦμε πὼς μόνο μὲ μία μποροῦμε νὰ τὴν παραβάλουμε, μὲ τὴν μορφὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
……….Καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἄλλωστε, μόνο τὸν Πύρρο καὶ κανέναν ἄλλο, παρομοίαζαν μὲ τὸν Μεγάλο Ἀλέξανδρο. Ὁ Πύρρος ὑπῆρξε «Ἀλέξανδρος» τοῦ τρίτου αἰῶνα. Οἱ ὁμοιότητες μεταξύ τους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν καὶ πρῶτα ἐξαδέλφια, ἦταν πάμπολλες.
……….Φύσεις μεγαλουργικὲς καὶ οἱ δύο, τολμηρὰ καὶ ἀνήσυχα πνεύματα, προικισμένοι μὲ στρατηγικὴ ἰδιοφυΐα καὶ ἀφάνταστο ἡρωϊσμό, μεγάλοι στὴν ψυχὴ καὶ στὰ αἰσθήματα, γεννημένοι στρατηλάτες καὶ ἀρχηγοὶ λαῶν, ὁπλισμένοι μὲ ἱσχυρὴ θέληση καὶ ἀποφασιστικότητα, ἐπεδίωξαν νὰ πραγματοποιήσουν τὰ πλατύτερα πολιτικὰ σχέδια ποὺ συνέλαβε ποτὲ ὁ Ἑλληνισμός.