,

……….

,,,,,,,,,,Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνοὺς ἦταν θέμα ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς αὐτοκρατορίας στὸ Αἰγαῖο καὶ τὰ παράλια τῆς περιοχῆς.

……….Εἶχαν γίνει, ἤδη, ἀρκετὲς προσπάθειες πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση ἀπὸ τοὺς προηγούμενους αὐτοκράτορες, χωρὶς ἐπιτυχία, καὶ τὸ κακὸ προηγούμενο δημιουργοῦσε ἀμφιβολίες καὶ ἀμφισβητήσεις. Χάρις στὸν συνεχιστὴ τοῦ Θεοφάνη γνωρίζουμε γιὰ τὸ συμβούλιο ποὺ συγκλήθηκε πρὶν τὴν ἀνάληψη τῆς ἐκστρατείας. Τὸ σύνολο τοῦ σώματος ἦταν ἀντίθετο πρὸς τὴν πρόταση, τῆς ὁποίας ἡ πατρότητα καὶ ἡ ὑποστήριξη ἀνῆκε ἀποκλειστικὰ στὸν Ἰωσὴφ Βριγγᾶ. Αὐτὸς ἀφοῦ ἔλαβε τὸ λόγο ἔτσι μίλησε: «ἡμεῖς μέν, δέσποτα, ἴσμεν πάντες ὅσα δεινὰ Ῥωμαῖοις συνέβησαν παρὰ τῶν ἀρνητῶν τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς∙ καὶ δίκαιον ἔστι λογίσασθαι τὰς σφαγᾶς καὶ τὰς παρθένων φθορᾶς καὶ τὰς τῶν ἐκκλησιῶν καταστροφᾶς καὶ τὰς τῶν παραλίων θεμάτων αἰχμαλωσίας καὶ πρέπον ἐστὶν ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν καὶ ὁμοφύλων ἀγωνίσασθαι καὶ μὴ δεδιέναι τῆς ὁδοῦ τὸ μῆκος καὶ τὰ τῆς θαλάσσης πελάγη καὶ τῆς νίκης τὸ ἄδηλον καὶ τῆς φήμης τὸ ἀδύνατον».

……….Ἡ ἐμπιστοσύνη τὴν ὁποία ἔτρεφε ὁ αὐτοκράτορας, τελικὸς κριτής, γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ παρακοιμωμένου του, τὸν ἔπεισε νὰ συγκατανεύσῃ καὶ νὰ διορίσῃ «αὐτοκράτορα στρατηγὸν τῆς πρὸς τοὺς Κρήτας μάχης» τὸν Νικηφόρο Φωκᾶ.

……….Ὀφείλουμε νὰ παραδεχθοῦμε, ὅτι ἡ προσωπικότητα τοῦ Νικηφόρου, ἄνδρα ἰκανοῦ νὰ φέρει εἰς πέρας ἕνα τόσο δύσκολο ἐγχείρημα, ἔπαιξε ἐπίσης ἀποφασιστικὸ ρόλο στὴν ἀπόφαση τοῦ Ρωμανοῦ.

……….Τὸ ἐκστρατευτικὸ σῶμα ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 5 Ἰουλίου 960 μ.Χ., ἀποτελούμενο ἀπὸ 2.000 «πυρφόρα», 16 χελάνδια, 1.000 δρόμωνες, 307 «καματηρᾶ» (πλοῖα εφοδιοπομπής)…

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε  στό : www.e-istoria.com

***

Παρουσίαση τοῦ βιβλίου «Αὐτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκᾶς, Περὶ Παραδρομῆς Πολέμου», τοῦ Δόκτωρος Ἠλία Κουσκουβέλη, ἀπὸ τὸν μεταφραστὴ τοῦ βιβλίου, καθηγητὴ κο Ἀθανάσιο Τσακνάκη, στὶς 14 Ὀκτωβρίου 2016.