,

.

Πηγή: ἡ διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ Χρήστου Α. Κυριαζόπουλου

«Ἡ Θράκη κατὰ τοὺς 10ο – 12ο αἰῶνες, συμβολὴ στὴ μελέτη τῆς πολιτικῆς, διοικητικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς της ἐξέλιξης».

Ἡ πλέον ἐπικίνδυνη ἀλλά καὶ μεγαλύτερης διάρκειας πολεμικὴ ἐπιχείρηση τῶν Ρώσων στὰ ἐδάφη τῆς Θράκης ὑπῆρξε ἐκείνη ἡ ὁποῖα ξεκίνησε μὲ τὴν εἰσβολή τοῦ Ρώσου ἡγεμόνα Σφενδοσθλάβου στὴ Βουλγαρία τὸ 967 καὶ τελείωσε τὸ 971 μὲ τὴ συντριβὴ του ἀπό τὸν Ἰωάννη Τσιμισκῆ.

Οἱ ὑπόλοιπες πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις ποὺ προηγήθηκαν ἤ ἀκολούθησαν ὑπῆρξαν πολὺ σύντομες καὶ ἐλάχιστα ἀφοροῦν τὴν ἐνδοχώρα τῆς Θράκης, διότι ὅλες ἦταν θαλασσινὲς καὶ εἶχαν ὡς ἄμεσο στόχο τὴν ἴδια τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἔτσι γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 860 δώδεκα χιλιάδες Ρῶσοι μὲ διακόσια μονόξυλα μπῆκαν στὸ Βόσπορο, λεηλάτησαν τὶς ἀκτές τῆς Προποντίδας καὶ ἐπιτέθηκαν κατὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ὁ αὐτοκράτορας Μιχαὴλ Γ΄ (842-867) ἀπουσίαζε στὴ Μ. Ἀσία.  Ὁ πατριάρχης Φώτιος ἐμψύχωσε τὸ λαὸ καὶ οἱ ἐπιδρομεῖς ἀπωθήθηκαν. Ἡ νίκη ἀποδόθηκε στὴν Παναγία. Πάντως, ἡ πρώτη αὐτή ἐπαφή τοῦ Βυζαντίου μὲ τὸν ἄγνωστο ὡς τότε ρωσικὸ λαὸ ἐνέπνευσε στὸν Φώτιο τὴν ἰδέα μιᾶς συστηματικῆς ἱεραποστολῆς στὴ Ρωσία.

Ὅπως διηγείται ἡ «Συνέχεια» τοῦ Θεοφάνη «μετ’ οὖ πολύ πάλιν, τὴν βασιλεύουσαν πρεσβεῖα αὐτῶν (= τῶν Ρώσων) κατελάμβανεν, τοῦ θείου βαπτίσματος ἐν μετοχὴ γενέσθαι αὐτούς λιτανεύουσα ὅ καὶ γέγονεν».

Λίγα χρόνια ἀργότερα, τὸ 867, ὁ Φώτιος μὲ ἰκανοποίηση ἐπικαλείται τὶς πρῶτες ἐπιτυχίες τῆς ἱεραποστολικῆς του προσπάθειας στοὺς Ρώσους, οἱ ὁποῖες προλείαναν τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν πλήρη ἐκχριστιανισμό τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ ἀπό τὸ 989 καὶ ἑξῆς, μὲ τὶς τεράστιες συνέπειες ποὺ εἶχε γιὰ τοὺς λαοὺς τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης ἡ πολιτικὴ, οἰκονομική καὶ κυρίως ἡ πνευματικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Βυζαντίου κατὰ τοὺς αἰῶνες ποὺ ἀκολούθησαν.

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com