.
.
.
Περιεχόμενα :
Τὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο, Δημόσιος βίος, Ἰδιωτικός βίος, Ἔθιμα ταφῆς, Ἄβδηρα – Πολύστυλον, Περιήγησις
..
……….(…) Τὰ Ἄβδηρα, ἰδρύθηκαν ἀπό Ἴωνες κατοίκους τῶν Κλαζομενῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στὰ μέσα τοῦ 7ου αἰῶνος π.Χ. Τὸ 545 π.Χ. ἡ ἀποικία ἐνισχύθηκε ἀπό κατοίκους τῆς Ἰωνικῆς Τέω. [***] Οἱ Τήιοι, ἐγκαταστάθηκαν στὴν ἴδια περιοχὴ, ἀλλά στὰ μέσα τοῦ 4ου αἰῶνος π.Χ., ἀναγκάστηκαν νὰ μεταφέρουν τὴν πόλη τους νοτιότερα. Ὁ βόρειος περίβολος σταδιακὰ ἐγκαταλείφθηκε.
……….Ἡ νέα πόλη χτίστηκε σύμφωνα μὲ τὸ Ἱπποδάμειο πολεοδομικὸ σύστημα (ὀριζόντιοι καὶ κάθετοι δρόμοι ποὺ διασταυρώνονται μεταξὺ τους, σχηματίζοντας οἰκοδομικά τετράγωνα) καὶ διέθετε ἰσχυρό τετράπλευρο περίβολο, ἀκρόπολη, δύο λιμάνια καὶ θέατρο. Στὶς κατοικίες ὑπῆρχε ἐσωτερική πλακόστρωτη αὐλή ποὺ εἶχε πηγάδι καὶ περιβαλλόταν ἀπό στοὲς στὶς ὁποῖες ἔβλεπαν τὰ δωμάτια. Στὸ τέλος τῆς ἀρχαιότητας τὰ τείχη τοῦ νοτίου περιβόλου, καταστράφηκαν καὶ ἐπιχώθηκαν.
……….Στὰ ὑστερορρωμαϊκά χρόνια, δὲν ὑπῆρχε τὸ ὀδικό σύστημα τῆς Ἱπποδαμείας πόλεως. Ἀργότερα ὁ οἰκισμός συρρικνώθηκε περισσότερο καὶ οἱ κάτοικοι ἐγκαταστάθηκαν στὸν λόφο τῆς ἀρχαίας ἀκροπόλεως. Στὴν περιοχὴ τῆς δυτικῆς πύλης, δημιουργήθηκε ἐκτεταμένο νεκροταφεῖο ποὺ χρησιμοποιήθηκε ὡς τὰ βυζαντινὰ χρόνια.
……….Στοὺς μεσοβυζαντινοὺς χρόνους (9ος αι. μ.Χ.) τὸ πολίχνιο, μετονομάστηκε σὲ Πολύστυλον’ παραφθορά τῆς λέξεως εἶναι ἡ νεότερη ὀνομασία τῆς περιοχῆς: Μπουλούστρα.Ἡ ὀχύρωση τῆς βυζαντινῆς πόλεως, ἀκολουθεῖ σὲ γενικὲς γραμμὲς τὸ περίγραμμα τῆς κορυφῆς τοῦ λόφου. Ἡ βορειοδυτικὴ πλευρᾶ της, ἐνισχύεται μὲ προτείχισμα. Δύο πῦλες στὴν βόρεια πλευρᾶ καὶ μία μικρὴ πυλίδα στὴν δυτικὴ, ἐξασφάλιζαν τὴν ἐπικοινωνία τῆς πόλεως. Ἡ περιμετρικὴ ὀχύρωσις, τέμνεται εγκάρσια ἀπό δύο ἐσωτερικά τείχη. Τὸ πρῶτο, χωρίζει τὴν πόλη σὲ δύο ἴσα τμήματα, ἐνῶ τὸ δεύτερο, μαζὶ μὲ τὸ ἀνατολικό ἐξωτερικό τεῖχος, σχηματίζει τὴν ἐσωτερική βυζαντινὴ ἀκρόπολη.
……….Οἱ ἀνασκαφές ἄρχισαν τὸ 1950 ἀπό τὸν Δημήτρη Λαζαρίδη. Μέχρι σήμερα ἔχει ἀνασκαφεῖ μεγάλο τμῆμα τῆς πόλεως. Ἡ ἔκτασις ὅμως αὐτή δὲν εἶναι ἑνιαῖα καὶ μερικὲς ἀνασκαμμένες περιοχὲς δὲν εἶναι προσιτὲς στὸν ἐπισκέπτη. Ὁ ἐπισκέψιμος χῶρος, στὸν ὁποῖο ὑπάρχει φυλάκιο καὶ ἐγκαταστάσεις γιὰ τοὺς ἐπισκέπτες, βρίσκεται κοντὰ στὸ λιμάνι. Ἡ περιοχή αὐτή κατοικήθηκε συνεχῶς γιὰ πολλοὺς αἰῶνες. Ἡ νεότερη φάση, ἀνήκει στὸν 12ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἡ παλαιότερη στὸν 4ο αἰῶνα π.Χ.
Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com
.
[***] Σημείωση ἀπό τὸ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ [5/7/2014]:
..........Βάσει τῆς εἰκοσαετοῦς [1988-2013] ἔρευνας τοῦ καθηγητοῦ κυρίου Χαράλαμπου Σπυρίδη, γιὰ τὸ (ΕΜΜΕΤΡΟ) ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΟΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΒΕΙΡΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΕΩ ΕΝ ΘΡΑιΚΗ», γνωστὸ ὡς «Δακτυλίδι τοῦ Ἐζέροβο», Θρᾷκες ἀποίκησαν τὴν Εὕβοια, κατόπιν πῆγαν στὴν Τέω τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στὴν χερσόνησο Ἐρυθραίας, δημιούργησαν μία πόλη ποὺ ἤκμασε, καὶ τελικὰ ἐπέστρεψαν – μαζὶ μὲ τὸ δαχτυλίδι ποὺ βρέθηκε στὸ σημερινὸ Ἐζέροβο -, στὴν Νέα Τέω τῆς Θρᾲκης, στὰ Δυρβαία τῆς Σκυθίας καὶ ὄχι στὰ Ἄβδηρα.