.
.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΤΙΚΗΣ
.
(17/11/1940, ἐτῶν 22)
Ἔτος γεννήσεως: 1918 (Θεσσαλονίκη)
Θέση: Ἀριστερός ὀπισθοφύλακας
……….Μοράβας, 17 Νοεμβρίου 1940… «Μέρες τώρα, μάχη σκληρὴ. Ἑφτά φορὲς στὴν ἴδια μέρα τὸ ὕψωμα 1878, καταλαμβάνεται καὶ ἀνακαταλαμβάνεται. Ἡ διαταγὴ τοῦ ἐπιτελείου, ἀμετάκλητη: “πρέπει νὰ παρθῇ, νὰ πάρουμε σίγουρα τὴν Κορυτσᾶ.
……….Ἡ 573η μονᾶς πυροβολητῶν, ἐνισχύει τὸ 27ον Σύνταγμα Κοζάνης. Διοικητὴς μίας πυροβολαρχίας της, ὁ ἔφεδρος ἀνθυπασπιστής, Γιῶργος Βατίκης». Εἶχε μόλις βγεῖ ἀπό τὴν Σχολὴ Ἐφέδρων τῆς Σύρου… «Ἀπόγευμα, ἄλλη μιὰ ἐπίθεσις. Ὁ νεαρὸς ἀνθυπασπιστής, ἀχρηστεύει μὲ πυροβόλα δύο βασικὲς ἐστίες ἀμύνης τῶν Ἰταλῶν.
………..Καὶ κατορθώνει νὰ στήσῃ τὸ πολυβόλο του στὴν κορυφὴ τοῦ ὑψώματος. Ἐκεῖ ψηλὰ, μὲ 10 πολυβολητὰς του. Οἱ Ἰταλοί χτυπᾶνε. Ὁ πρῶτος πολυβολητὴς πέφτει. Ὁ δεύτερος…». Μένουν ἔξι… «Νοιώθει πόνο στὸν ὧμο. Ψαύει μὲ τὰ δάκτυλα. Κατακόκκινα.. Κάποια σφαῖρα. Τσουρουφλάει τὴν σάρκα. Μὰ μένει ἐκεῖ, πρώτη γραμμὴ. Νέα φωτιὰ…».
……….Μένουν πέντε, τρεῖς… «Λυσσασμένος, ὁρμάει στὸ πυροβόλο, βάλη μόνος του. Ἡ μοῖρα τὸ ‘φερε νὰ μείνη τελευταῖος. Οἱ στρατιῶτες του ἔπεσαν μέχρις ἑνός. Τὸ σούρουπο, ἔφθασαν οἱ ἐνισχύσεις. Ὅταν ἀνέβηκαν, μὲ ἐπί κεφαλῆς τὸν ἀνθυπολοχαγό, Κωνσταντῖνο Κολόμβα, τὸν βρῆκαν νεκρὸ ἐπάνω στὸ πυροβόλο, μὲ γαζωμένο στῆθος».
……….Ὁ πρῶτος Ἕλληνας ἀθλητής ποὺ «ἔπεσε» στὸ ἀλβανικό. Μία μέρα πρὶν ἀπό τὸν Πιερρᾶκο! Θυσία ποὺ ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴν Κορυτσᾶ. Τρίτη μέρα Δεκεμβρίου, ἐπιστολή Κολόμβα στὴν μᾶνα του, Μακρίνα:
……….«Τὸν ἐνεταφίασα μόνος. Κλίνω εὐλαβικά τὸ γόνυ πρὸ τοῦ μεγάλου νεκροῦ…». Πρῶτος, τὸ πληροφορήθηκε ὁ ἄνδρας τῆς ἀδελφῆς του Πολύμνιας, ἀντιεισαγγελέας Γαλόπουλος. Δὲν μίλησε. Λίγο μετὰ, τὸ τηλεγράφημα στὸν Μεταξᾶ σκορποῦσε ρίγη: «Χαλάλι τὸ παιδὶ μας γιὰ τὴν πατρίδα…». Ἀπάντηση: «Σᾶς ἐννοῶ, σᾶς θαυμάζω. Τὸ παιδὶ σας ζῇ τώρα αἰώνια…».
……….Μετὰ θάνατον, ὁ Βατίκης προήχθῃ σὲ ἀνθυπολοχαγό καὶ τοῦ ἀπενεμήθη Ἀργυροῦν Ἀριστεῖο Ἀνδρεῖας καὶ Δίπλωμα Εὐγνωμοσύνης τῆς Πατρίδος.
..
-
Πηγή : http://www.contra.gr/