.

.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ ‘40

,

Πῶς οἱ Ἀθηναῖοι (καὶ ὄχι μόνον) ἀντιμετώπισαν μὲ χιοῦμορ καὶ σάτυρα τοὺς Ἰταλούς καὶ Γερμανοὺς εἰσβολεῖς.

.

Κείμενο-φωτογραφίες : Ζᾶννα Μπεμπόνη, Δημοσιογράφος.

.

……….Σκεφτήκατε ποτὲ πῶς θὰ μπορούσατε νὰ παρακολουθήσετε μία θεατρικὴ παράσταση καὶ τὴν ἴδια ὥρα νὰ οὐρλιάζουν οἱ σειρῆνες τοῦ συναγερμοῦ γιὰ νὰ εἰδοποιήσουν γιὰ τὸν ἐπικείμενο βομβαρδισμό ;

……….Ὅμως ὅλοι ὅσοι γέμιζαν τὴν πλατεία ἤ τὸν ἐξώστη, δὲν κουνιοῦνταν ἀπό τὴ θέση τους, ἐνῷ τὸ κέφι, ἀντί νὰ πέσῃ ἀνέβαινε. Ἐκτός αὐτοῦ, κανένας δὲν ἐνοχλούνταν ἀπό τὸ χρὰτς-χροὺτς ποὺ ἔκαναν… οἱ βελόνες πλεξίματος, μιᾶς καὶ οἱ γυναίκες ἔπλεκαν κάλτσες γιὰ ὅσους πολεμοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνά

……….Ἔπλεκαν καὶ τραγουδοῦσαν, σατίριζαν τοὺς εἰσβολεῖς καὶ μέσα ἀπό αὐτή τὴν παράδοξη γιὰ τὶς σημερινές συνθῆκες παρουσία, ἔδιναν τὴν δικὴ τους μάχη στὰ μετόπισθεν, ἐμψυχώνοντας τοὺς ὑπερασπιστές τῆς Πατρίδας.

……….Εἶναι στ’ἀλήθεια ἀξιοπερίεργο, τὸ ὅτι ὁ λαὸς μας συνηθίζει νὰ ἐφησυχάζει ὅταν ὅλα πᾶνε καλά, ὅμως, ὅταν τὰ σύννεφα σκιάζουν τὸν γαλανὸ οὐρανό τῆς πατρίδας μας, παραμερίζει κάθε ἔχθρητα καὶ ἀντιπαλότητα προσωπικῆς μορφῆς καὶ συσπειρώνεται στὴν ἔννοια ΕΛΛΑΔΑ.

……….Ἀπό τὴν ἐποχή τῶν κλασσικῶν χρόνων, ὅταν ὁ ἀθυρόστομος ἀλλά τόσο ἐπίκαιρος διαχρονικὰ Ἀριστοφάνης, ἔγραψε τὴν κωμωδία Εἰρήνη, γιὰ νὰ συνεχίσῃ μὲ τὸν ὕμνο τῆς γυναικείας ἀπελευθέρωσης καὶ τοῦ ἔρωτα στὴν Λυσιστράτη, ἀποδεικνύεται πὼς τοῦτος ὁ μικρὸς ἀριθμητικά λαός, εἶναι τόσο μεγάλος σὲ μυαλό, ὥστε μπορεῖ μέσῳ τοῦ πνεύματός του νὰ κατατροπώσῃ τὸν ὑπέρτατο ἀριθμητικά ἐχθρό. Ὁ Ἕλληνας, κατέχει πολὺ βαθιὰ τὸ μυστικὸ ἀπό τὴν ἴδια του τὴ φύτρα. Πολεμᾶ τραγουδώντας καὶ ἡ κριτικὴ του πρὸς τὸν ἄλλο, τὸν ἀδικοπραγοῦντα, περνάει μέσα ἀπό τὸν δίαυλο τοῦ αὐτοσαρκασμοῦ. Αὐτό σημαίνει πώς, γιὰ νὰ μπορῇ κάποιος νὰ αὐτοδιακωμωδεῖται, ἔχει τὴ δυνατότητα ἐλέγχου τῆς κατάστασης, ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα. Τότε, ἀκόμη καὶ μέσα στὴν πιθανότητα τῆς ἥττας, ἐμφανίζεται ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ νὰ μπορῇ κάποιος νὰ κρατήσῃ τὸ τιμόνι τοῦ σκάφους, πρὶν αὐτό συντριβεῖ.

……….Ποιὸς εἶπε λοιπὸν ὅτι τότε, τὸ 1940, ὅταν ὅλη ἡ Εὐρώπη εἶχε ὑποκύψει στὴ λαίλαπα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, αὐτό τὸ χαρακτηριστικὸ τῆς φυλῆς μας, ἡ παράτολμη αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ, δὲ μᾶς ἔκανε νὰ εἴμαστε νικητὲς ἠθικά, ἀναγκάζοντας ἐχθρούς καὶ «φίλους» νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ὑπεροχή τῆς ἑλληνικῆς ράτσας.

«Ἄπαντα τὰ θέατρα τῆς πρωτευούσης λειτουργοῦν κανονικῶς, μὲ τὰ δύο ἐξωτερικά των φῶτα καλυμμένα διὰ κυανοῦ χάρτου…»

Ὑπουργεῖον Προπαγάνδας 02-11-1940

……….(…) Ἐκτός ἀπό τὸ θαῦμα στὰ παγωμένα βουνὰ τῆς ἀλβανίας, ὅπου ἡ ἰαχή «ΑΕΡΑ» κατατρόπωσε τοὺς «Λύκους τῆς Τοσκάνης», ἕνα ἄλλο θαῦμα γεννήθηκε στὰ μετόπισθεν. Σύσσωμοι οἱ Ἕλληνες συνωστίσθηκαν στὶς ἀθηναϊκές θεατρικὲς αἴθουσες, γιὰ νὰ ρεζιλέψουν τὴν ἰταλική θρασύτητα μέσα ἀπό τὶς θεατρικὲς ἐπιθεωρήσεις..

……….(…) Τὰ Πολεμικὰ Παναθήναια, ἀκολουθεῖ τὸ πρῶτο πολεμικὸ βαριετὲ τοῦ Μακέδου, στὸ θέατρο «Μοντιᾶλ», μὲ τίτλο “Πολεμικὴ Ἐπιθεώρηση”, σὲ στίχους τοῦ νεαροῦ τότε Μίμη Τραϊφόρου καὶ μὲ ἕναν καταπληκτικὸ σὲ κέφι μουσικὸ θίασο [Σοφία Βέμπο,  Ἄννα καὶ Μαρία Καλουτᾶ, Μίμης Κοκκίνης, Μᾶνος Φιλιππίδης, Γεωργία Βασιλειάδου, Μητσάρας καὶ ἡ πλήρης ὀρχήστρα τοῦ Μιχάλη Σουγιοῦλ]….

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό : www.e-istoria.com

.

 ,