,

,

Σπῦρος Σπυρομήλιος, ὁ Ἀθάλης Μπούας τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος καὶ ὁ Ἀϊτός τῆς Χιμᾶρας

,
……….Γόνος ἱστορικῆς οἰκογενείας τῆς Χιμᾶρας, ὁ Σπυρομήλιος γεννήθηκε τὸ 1864. Μὲ πρόθεση νὰ εἰσαχθῇ στὴν Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων, πῆγε στὴν Ἀθήνα, ἀλλά λόγῳ ὑπερβάσεως τοῦ ὁρίου ἡλικίας δὲν ἔγινε δεκτός· τότε, μὲ προτροπὴ τοὺ θείου του, Μεράρχου Χωροφυλακῆς Ἰωάννου Σπυρομήλιου, κατετάγη στὸ Σῶμα Χωροφυλακῆς ὅπου ἐξελίχθη σύντομα σὲ ἀξιωματικό.

……….Ἔλαβε μέρος στὸν Ἑλληνοτουρκικό πόλεμο τοῦ 1897 ὡς ἐπικεφαλῆς χωροφυλάκων στὴν ἀπόβαση τῆς Ἠπειρωτικῆς Φάλαγγος στὴν Νικόπολη Πρεβέζης καὶ στὶς ἐκεῖ διεξαχθεῖσες μάχες.

……….Στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, ἀρχικῶς ὡς ἀξιωματικός μὲ τὴν ὑπὸ κάλυψη ἰδιότητα τοῦ Γραμματέως στὸ Ἑλληνικὸ Προξενεῖο Θεσσαλονίκης, ἦταν ὁ καλλίτερος πράκτορας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κομιτάτου σ’ ὁλόκληρη τὴν Κεντρικὴ Μακεδονία, ὅπου μὲ τὸ ψευδώνυμο «Σουρῆς», ἔδινε πληροφορίες στὰ ἀνταρτικά Σώματα. Ἀργότερα, ὅταν ὁ ἀγώνας ἐντατικοποιήθηκε, ἄφησε τὴν ἄχαρη γιὰ τὴν ἰδιοσυγκρασία του ἰδιότητα τοῦ πράκτορος καὶ βγῆκε στὸ βουνό, ὡς ἀρχηγός ἀντάρτικου σώματος, μὲ τὸ ψευδώνυμο «Μπούας».

……….Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἀνοίξεως τοῦ 1905, οἱ Ἕλληνες, ἀφοῦ δημιούργησαν τὰ βασικὰ στοιχεῖα μιᾶς ἐσωτερικῆς καὶ ἐξωτερικῆς ὀργανώσεως, πέρασαν στὴν ἐπίθεση βάσει ἑνός σχεδίου ποὺ προσέγγιζε τὶς προτάσεις τοῦ Κωνσταντίνου Μαζαράκη. Στὸ βιλαέτι Θεσσαλονίκης ὑπῆρχαν ὀκτὼ κύρια Σώματα. Ἕνα ἀπό αὐτά ἦταν τοῦ Σπύρου Σπυρομήλιου, ἀποτελούμενο ἀπό 25 άνδρες, ποὺ ξεκίνησε γιὰ τὶς ἀνατολικές πλαγιὲς τοῦ Μοριχόβου πρὸς τὴν Καρατζόβα.

……….Στὶς 30 Ἀπριλίου 1905, μαζὶ μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Μαζαράκη, ξεκαθάρισαν τὴν περιοχὴ τοῦ Ἀλιάκμονα ἀπό βούργαρους ποὺ δροῦσαν ὡς πληροφοριοδότες, καὶ ἐξασφάλισαν ἁπόλυτα τὶς ἐπικοινωνίες τῶν Ἑλληνικών Σωμάτων μὲ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα.

……….Στὶς 3 Μαΐου, ἑνώθηκαν μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Ἑμμανουήλ Κατσίγαρη, ποὺ βρισκόταν στὴν περιοχὴ ἀπό τὴν προηγούμενη χρονιά, καθὼς καὶ μὲ τὸ μικρὸ Σῶμα Γιοβάνη. Λίγο μετὰ ἀπό τὸν χωρισμὸ του ἀπό τὸν Μαζαράκη γιὰ νὰ κατευθυνθῇ πρὸς τὸ Μπάχοβο (Πρόμαχοι), ὁ Καπετὰν Μπούας δέχτηκε ἐπίθεση πρῶτα ἀπό ἐξαρχικούς (ποὺ εἶχαν εἰδοποιηθεῖ ἀπό ρουμανίζοντες Βλάχους) καὶ ἔπειτα ἀπό τούρκους ποὺ ἔσπευσαν γιὰ νὰ σταματήσουν τὴν συμπλοκή.

……….Ὁ Σπυρομήλιος τραυματίστηκε σοβαρὰ στὸ πόδι, ἀλλά ὁ Κρητικὸς ὁπλαρχηγός Κατσίγαρης κατόρθωσε νὰ ὁδηγήσῃ τὸ Σῶμα σὲ ἕνα φιλικὸ σπίτι καὶ νὰ κρυφτοῦν μὲ ἀσφάλεια. Παράλληλα, ἡ ἐμφάνιση τοῦ Μαζαράκη, ἀπέσπασε μέρος τῶν πυρῶν τοῦ τουρκικοῦ ἀποσπάσματος.

……….Στὶς 25 Μαρτίου 1906, ἱδρύθηκε στὴν Ἀθήνα ἡ Ἡπειρωτική Ἑταιρεία (Ἡπειρωτικό Κομιτάτο) στὸ πρότυπο τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας, ἔχοντας ὡς ἐμπνευστὴ της τὸν ὑπομοίραρχο Σπῦρο Σπηλιομήλιο. Σκοπὸς της ἦταν νὰ ἐξαπλωθῇ σ’ ὅλη τὴν Ἥπειρο, νὰ δημιουργήσῃ ἀνταρτικά σώματα καὶ μὲ αὐτά νὰ πολεμήσῃ καὶ νὰ ἐκδιώξῃ τὸν κατακτητή.

……….Ὅταν ἡ Ἑλλάς ξεκίνησε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 τὸν ἱερό ἀγΏνα γιὰ τὴν Ἥπειρο, στὶς 5 Νοεμβρίου ὁ Σπυρομήλιος, ὁ θρυλικὸς καπετὰν Μπούας τοῦ Μακεδονικού ἈγΏνα, καὶ Ἀετός τῆς Χιμᾶρας, τὴν ἀπελευθέρωσε.

……….Καὶ ὅταν τὸν Μάρτιο τοῦ 1914, ὁ Ἑλληνικός Στρατός, κατὰ διαταγὴ τῆς Κυβερνήσεως καὶ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ἄρχισε τὴν ἀποχώρησή του  ἀπό τὰ ἱερά χώματατῆς Ἡπείρου, ὁ Σπυρομήλιος, ὄχι μόνο ἀρνήθηκε νὰ ἐκτελέσῃ τὶς ἀθηναϊκές ἐντολές ἐκκενώσεως, ἀλλά στὶς 9 Φεβρουαρίου, κήρυξε τὴν Αὐτονομία τῆς Χιμᾶρας, ὀργανώνοντας ἄμεσα τοπικὰ ἔνοπλα σώματα, τοὺς «Ἱερούς Λόχους».

……….Στὶς 19 Μαΐου τοῦ 1930, ὁ Ἀϊτός τῆς Χιμᾶρας, ὁ Καπετάνιος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, ἀπεβίωσε στὴν Ἀθήνα μακριὰ ἀπό τὴν ἀγαπημένη του πατρικὴ γῆ, τὴν ὁποία δὲν μπόρεσε νὰ δῇ ἐλεύθερη. Στὴν διαθήκη ποὺ ἄφησε, ζήτησε νὰ ταφῇ ἐκεῖ, ὅμως οἱ αλβανοί, φοβούμενοι καὶ νεκρὸ ἀκόμη τὸν ἡρωικό ἀρχηγό, ἀρνήθηκαν τὸν ἐνταφιασμό στὴν γενέτειρά του.

---

• Πηγὴ τὸ μεγάλο : www.e-istoria.com

 

Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»