,

Ἡ Λεωνίδειος μάχη

……….[ ]Εἶχε κατεβεῖ καὶ τὸ τελευταῖο σκαλοπάτι τῆς σκάλας τοῦ κακοῦ. Μὰ μπρὸς στὴ νέα συμφορὰ ποὺ χτύπαγε τὴν ἐπανάσταση, ξαναβρῆκε τὸν καλύτερο ἑαυτὸ του, τὸν Παπαφλέσσα τῆς Συνέλευσης τῆς Βοστίτσας.

……….Καὶ τότε, ὄχι μονάχα διακήρυξε πὼς χρειαζόταν νὰ δοθῇ ἀμνηστία στοὺς φυγᾶδες – Ζαΐμη, Λόντο, Νικηταρᾶ – καὶ στοὺς φυλακισμένους, μὰ κι ἀποφάσισε πὼς τὰ λόγια δὲν ἔφταναν. Χρειαζόταν ἡ ἄμεση ἐνάντια στὸν Ἰμπραήμ δράση. Καὶ τὴν πῆρε πάνω του. Παράτησε τὸ μικρόψυχο καὶ κολασμένο ἀπό τὶς ἐνέργειες τῆς ἀνάξιας κυβέρνησης Ἀνάπλι, κι ἔφυγε στὰ τέλη τοῦ Ἀπρίλη νὰ ξεσηκώσῃ τὸν Μοριᾶ ἐνάντια στὸν Ἰμπραήμ.

……….Ὁ Παπαφλέσσας ἔχοντας πλήρη συνείδηση πὼς τράβαγε στὸν χαμό του, ἀποφασίζει ν’ ἀντιμετωπίσῃ τὸν Ἰμβραὴμ στὸ Μανιάκι. Ἀπαντῶν εἰς τᾶς συστάσεις ἐκείνων ποὺ τοῦ ὑπεδείκνυον νὰ ὑποχωρήσουν, ὁ Παπαφλέσσας εἶπε: «Ἐγὼ δὲν ἦρθα ἐδῶ νὰ μετρήσῳ τὸν στρατὸ τοῦ Μπραΐμη πόσος εἶναι. Ἦρθα γιὰ νὰ πολεμήσῳ… Τὴ φευγᾶλα νὰ μὴν τὴν βάζετε καθόλου εὶς τὸν νοῦν σας. Καθῆστε ἐδῶ νὰ πεθάνωμε σὰν ἀρχαῖοι Ἕλληνες».

……….Στὴν μάχη ποὺ ἀκολούθησε «Τίποτ’ ἄλλο δὲν ἀκουγόταν πιὰ ἀπό τὰ λιανίσματα τῶν σπαθιῶν καὶ τῶν γιαταγανιῶν». Τὸ Μανιάκι πῆρε τὴ θέση του, στὶς σελίδες τῆς Ἱστορίας μας, δίπλα στὶς Θερμοπύλες καὶ στὴν Ἀλαμάνα.

---

• Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com

*** ** ***

«Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ». Ἐπιλεγμένο ἀπόσπάσμα ἀπό τὴν ραδιοφωνικὴ σκηνὴ τοῦ Δ. Θεοφιλόπουλου. Ἠχογράφηση τοῦ 1955. Ραδιοσκηνοθεσία, Κώστας Κροντηρᾶς. Χορωδία καὶ λαϊκὰ ὅργανα, ὑπό τὴν διεύθυνσην τοῦ Σίμωνος Καρᾶ.