,
Στὶς 02 Αὐγούστου τοῦ 1799, γεννήθηκε στὴν Ἄνδρο, ἡ Εὐανθία Καΐρη, ἀδελφή τοῦ Θεόφιλου Καῒρη, λόγια τῶν ἐπαναστατικῶν χρόνων, μία γυναίκα μαχητικὴ, μὲ κοινωνικὴ συνείδηση, μὲ συμμετοχὴ στὰ δρώμενα, πατριωτικὴ δράση, ὀρθή κρίση καὶ καθαρὴ σκέψη. Εἶναι ἡ πρώτη Ἑλληνίδα τῆς νεότερης Ἑλλάδος ποὺ κατάκτησε μιὰ μόρφωση σπάνια γιὰ τὴν ἐποχή της καὶ τὴν μεταλαμπάδευσε καὶ σὲ ἄλλες κοπέλες.
Τὴν μόρφωσή της εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀδελφός της Θεόφιλος, ὅταν ἐπέστρεψε τὸ 1809 ἀπό τὸ Παρίσι, ὅπου σπούδαζε κοντὰ στὸν Κοραὴ. Αὐτός τὴν μύησε στοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς, στὰ ἀνώτερα μαθηματικὰ, στὴ φιλοσοφία καὶ τὶς ἔμαθε Γαλλικὰ καὶ Ἰταλικά. Σὲ ἡλικία μόλις δεκαπέντε ἐτῶν, ξεκίνησε ἀλληλογραφία μὲ τὸν Ἀδαμάντιο Κοραῆ, γεγονὸς ἐντυπωσιακό ποὺ δείχνει τὸ βάθος τῆς καλλιέργειάς της.
Τὸ 1820 μετέφρασε καὶ ἐξέδωσε στὸ τυπογραφεῖο τῶν Κυδωνιῶν τὸ σύγγραμα τοῦ Ι.Ν.Βουῒλου «Συμβουλαί πρὸς τὴ θυγατέρα μου», προτρέποντας στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου τὶς ἑλληνίδες νὰ ἀναπτύξουν διαφωτιστικὴ πνευματικὴ καὶ παιδευτικὴ δράση. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, συνέταξε μία δημόσια ἐπιστολή μὲ τίτλο «Ἐπιστολή Ἑλληνίδων τινῶν πρὸς Φιλελληνίδας», μὲ τὴν ὁποία κατήγγειλε τὴν ἐχθρική στάση τῶν εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων, ζητώντας ἀπό ὅλες τὶς Ἑλληνίδες νὰ τὴν συνυπογράψουν, καὶ ἀπό τὶς φιλελληνίδες, ἠθική ὑποστήριξη.
Μὲ ἀφορμή τὴν ἡρωική ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου, δημοσίευσε ἕνα θεατρικὸ ἔργο μὲ τίτλο «Νικήρατος», ἀποτίονταν φόρο τιμῆς στὶς ἡρωικές γυναῖκες τοῦ Μεσολογγίου καὶ προσπαθῶντας νὰ δημιουργήσῃ πρότυπα ἠθικῆς συμπεριφορᾶς. Τὸ ἔργο, μέρος τοῦ ὁποίου μεταφράστηκε στὰ Ἰταλικά, τῆς χάρισε τὴν γενικὴ ἀναγνώριση καὶ τὸν τίτλο τῆς δέκατης μοῦσας.
Πηγὲς γιὰ τὸ σύντομο βιογραφικὸ εἶναι :