,
……….Στὶς 20 αὐγούστου τοῦ 1922, ὁ ὑπολοχαγός πυροβολικοῦ, Ἄγγελος Καλλάρης, ἔπεσε ἡρωικῶς στὴν μάχη τοῦ Οὐσάκ στὸ Ἐσκί Σεχίρ, ὑποστηρίζοντας μὲ τὰ κανόνια του τὴν ὑποχώρησι τμημάτων πεζικοῦ παρ’ ὅτι εἶχε ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό ἀνωτέρους του.
……….Ἦταν ὁ μικρότερος γυιὸς τοῦ Στρατηγοῦ Καλλάρη καὶ τὸ δεύτερο παιδὶ του ποὺ ἔπεσε σὲ πεδίο μάχης ὑπέρ τῆς Πατρίδος. Ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του, Σπυρύδων, εἶχε πέσει στὴν μάχη τῆς Μανωλιάσσας στὴν Ἠπειρο (βλ.Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο 4/12/1912).
……….Στὸ ἴδιο μέτωπο τοῦ 1912, ὑπηρετοῦσε καὶ ὁ Στρατηγὸς πατέρας Καλλάρης, ποὺ μπροστὰ στὴν σορὸ τοῦ παιδιοῦ του, ἀφοῦ φίλησε τὸ ματωμένο του μέτωπο, εἶπε ἥρεμα: «Ἡ ἡμέρα αὐτή παιδί μου, εἶναι ἡμέρα εὐτυχίας διὰ τὸν στρατηγὸν καὶ δυστυχίας διὰ τὸν πατέρα. Ἀνθυπολοχαγέ Καλλάρη, ἐξετέλεσες λαμπρὰ τὸ καθῆκον σου. Εὔγε! Aἰωνία σου ἡ μνήμη παιδί μου» καὶ κατόπιν, ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολή γιὰ τὴν κηδεία τοῦ παιδιοῦ του, ἔφυγε καλπάζοντας γιὰ τὸ μέτωπο….