,
……….Μεταξὺ 20 μὲ 22 Αὐγούστου τοῦ 1686, ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς Ἐνετίας, Φραγκίσκος Μοροζίνι, κυρίευσε τὸ κατεχόμενο ἀπό τοὺς ὀθωμανούς Ναύπλιο, μετὰ ἀπό μακρὰ πολιορκία. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ κατάληψη τοῦ κάστρου τοῦ Μυστρᾶ στὶς 15 Αὐγούστου. Οἱ Ἐνετοί ἀποκατέστησαν τὴν λατινικὴ ἱεραρχία, ἀνεχόμενοι παράλληλα τὴν Ἑλληνική ἱεραρχία μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ τὰ μοναστήρια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
……….Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1715, τὰ δύο φρούρια τοῦ Ναυπλίου, τὸ Παλαμήδι καὶ τὸ Μπούρτζι, ἁλώθηκαν γιὰ δεύτερη φορὰ ἀπό τοὺς τούρκους, ὕστερα ἀπό προδοσία καὶ ἔκτοτε ξεκίνησε ἡ σκληρότερη δεύτερη τουρκοκρατία τῆς πόλης. Αὐτή τὴν περίοδο, ἡ πόλη κατοικήθηκε κυρίως ἀπό τούρκους.
……….Οἱ περιηγητὲς ποὺ ἐπισκέπτονταν τὸ Ναύπλιο αὐτή τὴν δεύτερη περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, περιέγραφαν τὴν πόλη μὲ τὰ πλέον μελανὰ χρώματα. Οἱ Ἐνετοί ἔχασαν ὅλες τὶς κτήσεις τους στὴν Ἀνατολική Μεσόγειο, μὲ ἐξαίρεση τὰ Ἑπτάνησα τὰ ὁποῖα διατήρησαν μέχρι τὴν κατάλυση τῆς Γαληνοτάτης Δημοκρατίας, άπό τὸν Μεγάλο Ναπολέοντα.
……….Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἡ περιγραφὴ τοῦ Ναυπλίου ἀπό τοὺς Καπουκίνους μοναχούς, ποὺ λόγῳ τῆς στοργῆς καὶ τῆς φροντίδας ποὺ πρόσφεραν στοὺς δυστυχεῖς, γρήγορα κέρδισαν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐκτίμηση τοῦ λαοῦ. Ὁ Φώτης Κόντογλου, παρὰ τὴν γνωστὴ του ἀντιπάθεια γιὰ κάθε τι τὸ δυτικό, τοὺς κατατάσσει «στοὺς πιὸ ἁγνούς μαθητὲς τοῦ Ἰησοῦ».
……….(…) Τὸ Ναύπλιο ἀπελευθερώθηκε μετὰ ἀπό μακρὰ καὶ ἐπώδυνη τουρκικὴ κατοχὴ ἀπό τὸν Στάϊκο Σταϊκόπουλο καὶ τὸν Μοσχονησιώτη Δημήτριο, τὸ 1822. Ἡ πόλη ἔφτασε στὸ ἀπόγειο τῆς ἀκμῆς της ὅταν τὸ 1827 ἐπιλέχθηκε ὡς πρώτη πρωτεύουσα τοῦ νεοσύστατου ἑλληνικοῦ κράτους.