,

Ὁ Θρᾷξ Αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου Μαρκιανός

.

……….Στὶς 25 Αὐγούστου τοῦ 450, ὁ Θρᾳκικῆς καταγωγῆς Μαρκιανός, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεοδόσιου ΙΙ, ἀνακηρύχθηκε ἀπό τὸν βάρβαρο Ἄσπαρ καὶ τὴν ὑποστήριξη τῶν Γότθων, ποὺ ἐκείνη τὴν περίοδο εἶχαν διεισδύσει σὲ σημαντικὲς στρατιωτικὲς θέσεις ἀσκώντας ἔλεγχο σὲ μερίδα τοῦ στρατοῦ, Αὐτοκράτορας τοῦ Ἀνατολικοῦ τμήματος τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.  Γι’ αὐτό καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς βασιλείας του κατόρθωσε μὲν νὰ ἐξαφανίσῃ τὸν κίνδυνο τῶν Οὔνων, ἀλλά ὁ γοτθικός παράγοντας ἐξακολούθησε νὰ ἀσκῇ ἐπιρροὴ στὸν στρατό.

……….Ὁ ἐπόμενος ὅμως Αὐτοκράτορας, Λέων Α’, ἀποφασισμένος νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπό τὴν ἐπιρροή τῶν Γερμανῶν, σκότωσε τὸν Ἄσπαρ καὶ μέρος τῆς οἰκογενείας του, δίνοντας ἔτσι τὸ τελικὸ χτύπημα στὴν ἔλεγχο ποὺ ἐξασκοῦσαν οἱ βάρβαροι στὴν Αὐλὴ τῆς Κωνσταντινούπολης.

……….Ὁ Μαρκιανός – ὅπως καὶ ὁ Λέων Α’ – χαρακτηριζόταν ἀπὸ αὐστηρὰ Ὀρθόδοξες ἀρχές. Συγκάλεσε μὲ τὴν σύζυγό του Πουλχερία τὴν Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Χαλκιδόνος [4/11/451], γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστῇ ἡ αἵρεση τοῦ μονοφυσιτισμοῦ. Λόγῳ τῆς ἀπορριπτικῆς ἀποφάσεως τῆς Συνόδου γιὰ τοὺς Μονοφυσίτες, δημιουργήθηκε στὰ Ἀνατολικά τμήματα [κυρίως στὴν Συρία καὶ Αἴγυπτο] μία τάση συμμαχίας τῶν μονοφυσιτῶν μὲ τοὺς ἐχθρούς τῆς Αὐτοκρατορίας, ποὺ ἐκδηλώθηκε ἀργότερα. [βλ. πολεμικὲς συγκρούσεις μὲ Ἄραβες].

……….Πάντως στὰ ἑπτὰ χρόνια ποὺ ἦταν στὸν θρόνο, ἐξασφάλισε πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ σταθερότητα γι’ αὐτὸ καὶ μερικὲς φορὲς συγκρίνεται μὲ τὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο. Πέθανε στὶς 26 ἤ 27 Ἰανουαρίου τοῦ 457. Παντρεμένος γιὰ δεύτερη φορὰ μὲ τὴν ἀδελφὴ τοῦ προηγούμενου Αὐτοκράτορα [Θεοδοσίου ΙΙ] Πουλχερία, εἶχε δύο παιδιὰ ἀπό τὸν πρῶτο του γάμο.