, ,

, , ,.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΙΓΡΙ ΚΑΙ Η ΕΚΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ (20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 331 π.Χ.)

.

Ἐπιλεγμένο ἀπόσπασμα ἀπό τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο “Ἱστορία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου”, Johann Gustav Droysen, Ρ.-Η.-Σ. Ἀποστολίδης, 3η ἔκδοση.

(…) Ὕστερα ἡ στρατιᾶ ξεκίνησε ἀπ’ τὴν Τύρο [ ] καὶ πορεύονταν τὸ δρόμο δίπλα στὸν Ὀρόντη, κατὰ τὸν Εὐφράτη, δυναμώνοντας καὶ καθ’ ὁδόν ἴσως μ’ ἐνισχύσεις ἀπ’ τὶς μικρασιατικὲς φρουρὲς, τόσο ποὺ κόντευε τὶς 40.000 πεζοὺς καὶ 7.000 ἱππεῖς, σὰν ἔφτασε ἀρχές Αὐγούστου στὴ Θάψακο, στὸ συνηθισμένο πέρασμα τοῦ ποταμοῦ.  Ἕν’ ἀπόσπασμα εἶχε σταλῆ μπρὸς, νὰ σκαρώσῃ δυὸ γέφυρες στὸν Εὐφράτη, ἀλλά δὲν εἶχαν τελειώσει, γιατὶ ἀντίκρυ παραφύλαε μὲ 10.000 ὁ Μαζαῖος καὶ πολὺ παράτολμο θάταν ἡ μικρὴ ἐκείνη μακεδονική προφυλακή νὰ ‘φτιαχνε τὶς γέφυρες κι ὥς τὴν ἄλλη ὄχθη, προτοῦ φανῇ ὅλ’ ἡ στρατιὰ. Καὶ πράγματι, σὰν κατάφτασε ἡ μεγάλη στρατιᾶ, ὁ Μαζαῖος τόβαλε στὰ πόδια. Ἀνεπαρκεῖς οἱ δυνάμεις του γιὰ νὰ σταθοῦν ἀπέναντι στὸν Ἀλέξανδρο· καὶ νὰ τὶς θυσίαζε δὲ θὰ πετύχαινε παρὰ μικρὴ καθυστέρηση στὴν προέλαση τοῦ ἐχθροῦ, μὴ προσφέροντας καὶ τίποτα σπουδαῖο στὸ Δαρεῖο, πούχε κιόλα συμπληρώσει τὶς προπαρασκευές του.

Ὁ Ἀλέξανδρος διέταξε νὰ τελειώσουν τὶς γέφυρες ἀμέσως γιὰ νὰ περάσῃ ὁ στρατὸς· ἀποκεῖ καὶ πέρα, κι ἄν ἀκόμα ἦταν βέβαιος πὼς ἡ περσική στρατιὰ, πούχε μαζευτῆ στὴ Βαβυλῶνα στεκόταν ἔτοιμη νὰ πολεμήσῃ γιὰ τὴν πρωτεύουσα, πάλι δὲν ἔπρεπε νὰ πάρῃ τὸ δρόμο δίπλα στὸν Εὐφράτη, ποὺ πορεύτηκαν πρὶν 70 χρόνια οἱ Μύριοι, γιατὶ περνάει ἀπό ἐρήμους ἰδιαίτερα δυσκολοδιάβατες καλοκαιράτικο, κι ὅπου βεβαίως ὁ ἐπισιτισμός τόσο μεγάλου στρατοῦ θάταν ἀκόμα πιὸ προβληματικὸς· προτίμησε τὸ μεγάλο βορεινὸ δρόμο ποὺ πήγαινε γιὰ τὸν Τίγρι ἀπ’ τὰ βορειοανατολικὰ μὲς ἀπ’ τὴ Νίσιβι καὶ τὴν πλούσια σὲ βοσκὲς ὅλο λόφους καὶ πιὸ δροσερὴ χώρα (ποὺ οἱ Μακεδόνες μετὰ τὴν ἔλεγαν Μυγδονία), ὁδηγῶντας ὕστερα στὴν πεδιάδα τῆς Βαβυλώνας, ἀπ’ τὴν ἀνατολική ὄχθη τοῦ Τίγρι.

Τότε κάποια μέρα πιάσαν μερικούς ἱππεῖς ποὺ περιπολοῦσαν καὶ τοὺς ἔφεραν στὸν Ἀλέξανδρο· κι αὐτοί τοῦπαν πὼς ὁ Δαρεῖος κίνησε ἀπ’ τὴ Βαβυλῶνα καὶ βρίσκεται στὴν ἀριστερή ὄχθη τοῦ Τίγρι, μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ μὴν τοὺς ἀφήσῃ νὰ περάσουν τὸ ποτάμι· κι ὅτι ὁ στρατὸς του εἶναι τώρα πολὺ περισσότερος ἀπ’ τῆς Ἰσσοῦ, (μὲ δύναμη περίπου 200.000 μὲ 250.000 ἄνδρες, ἀναλογία 1/5), κι αὐτοί ‘τανε πρόσκοποι, νὰ κατοπτεύσουν, γιὰ νὰ μπορέσῃ ὁ στρατὸς νὰ ταχτῇ ὅπου κι ὅταν ἐπρεπε, στὸν Τίγρι, ἐναντίον τους.

Ὁ Ἀλέξανδρος δὲν μποροῦσε ἀσφαλῶς νὰ διακινδυνεύσῃ διάβαση τόσο πλατιοῦ κι ὁρμητικοῦ ποταμοῦ σὰν τὸν Τίγρι κάτω ἀπό τὰ βέλη τοῦ ἐχθροῦ· ἔπρεπε νὰ περιμένῃ τὸ Δαρεῖο νὰ φτάσῃ στὴ Νινευί, ὅπου κι ὁ παλιὸς στρατιωτικὸς δρόμος περνοῦσε τὸ ποτάμι·  τὸ πᾶν ἦταν νὰ βρεθῇ στὴν ἴδια πλευρὰ τοῦ ποταμοῦ ἐγκαίρως, ἀλλά καὶ χωρὶς νὰ φανῇ ποῦ διαβαίνει· ἀλλάζει λοιπὸν κατεύθυνση, κι’ ἐνῶ τὸν περιμένει ὁ Δαρεῖος στὴν πλατειὰ πεδιάδα τῶν ἐρειπίων τῆς Νινευὶ, τοῦτος μὲ σύντομη βορειοανατολικὴ πορεία φτάνει στὸ Μπεντζαμπντὲ. Οὔτε ψυχὴ ἀπό ἐχθρό ἐκεῖ γύρω.

Κι ἔτσι ὁ στρατὸς ἀρχίζει νὰ περνάῃ σιγὰ-σιγὰ, μὲ πολὺ κόπο βέβαια, μὰ χωρὶς ζημιὰ καμμιὰ, τὸν ἄγριο Τίγρι καὶ βρέθηκε στὴν ἀνατολικὴ του ὄχθη. Ὁ Ἀλέξανδρος σταμάτησε μιὰ μέρα νὰ ξεκουραστοῦν οἱ στρατιῶτες στὶς ὀρεινές ὄχθες. Αὐτά γίνονταν στὶς 20 Σεπτεμβρίου τοῦ 331.

Ὅταν βράδιασε βγῆκαν οἱ πρῶτες σκοπιὲς στὶς θέσεις τους, στὸ ποτάμι, στὰ ὑψώματα, καὶ τ’ ὁλόγιομο φεγγάρι φώτιζε λαμπρὰ ὅλο τὸν τόπο ἕνα γῦρο, ποὺ σὲ πολλοὺς θύμιζε τὰ βουνὰ τῆς Μακεδονίας τους. Καὶ ξάφνου, ἀρχίζει τ’ ἄπλετο φῶς ἀπ’ τ’ ἄστρο νὰ λιγοστεύῃ νὰ χάνεται καὶ σὲ λίγο μαύρισε, καταφαγώθηκ’ ἔτσι τὸ πρόσωπο τῆς πανσελήνου! … Ὅλοι τὀ’ δαν σὰ σπουδαῖο σημάδι ἀπ’ τοὺς θεοὺς!.. Ἀνήσυχοι πετάχτηκαν ἀπό τ’ ἀντίσκηνα οἱ στρατιῶτες – κι ὅλοι τρέμανε τὴ θεία ὀργή κι ἄλλοι ἀναθυμόνταν πὼς ὅταν ὁ Ξέρξης ὥρμαε στὴν Ἑλλάδα, καὶ βρισκόταν ἀκόμα στὶς Σάρδεις, ἔγινε ἔκλειψη ἡλίου, κι’ οἱ μάγοι τότε τὴν ξήγησαν μὲ τὸ πὼς ὁ ἥλιος ἦταν τῶν Ἑλλήνων ἄστρο (ἐνῶ τῶν Περσῶν τὸ φεγγάρι), κι ἄρα λοιπὸν τώρα ποὺ τῶν Περσῶν σβῆσαν οἱ θεοὶ τ’ ἄστρο θάφτασε ἡ ὥρα τους!…

Καὶ στὸν ἴδιο τὸν Ἀλέξανδρο εἶπε ὁ μάντης ὁ Ἀρίστανδρος, πὼς τὸ φαινόμενο γι’ αὐτόν εἶναι καλοσημαδιὰ καὶ μὲς στὸ μῆνα θὰ πολεμήσῃ !

Ἔκανε ὕστερα θυσία στὴ Σελήνη, στὸν Ἥλιο, στὴ Γῆ, ὁ Ἀλέξανδρος..- καὶ τὰ σφάγια προμήνυσαν νίκη! Κι ἅμα ξημέρωσε, κίνησε ὁ στρατὸς νὰ χτυπηθῇ μὲ τοὺς Πέρσες! , ,