Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ ΣΤΟΝ ΔΟΥΝΑΒΗ – ΑΠΟ ΤΟΝ 19ο ΕΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

,

Φωτογραφία ἀπό τὸ «Αἰώνιον Κληροδότημα Δημητράκη Μήλλα».

,

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ ΣΤΟΝ ΔΟΥΝΑΒΗ – ΑΠΟ ΤΟΝ 19ο ΕΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

……….Στὶς 7 Φεβρουαρίου 1863, ἡ  ἐφημερίδα «Ἐθνοφύλαξ» γράφει ὅτι «κατὰ ἀντίγραφον, ληφθὲν ἐκ τοῦ βιβλίου τοῦ λιμεναρχείου Βραΐλας (στὸν Δούναβη ποταμό), ἐκλείσθησαν εἰς τὸν λιμένα τῆς πόλεως ταύτης ὑπό τῶν πάγων, 65 πλοία, ὥν 48 ὑπό Ἑλληνική σημαίαν, 6 ὑπό ὀθωμανικήν, 5 ὑπό ῥωσικήν, 4 ὑπό ρουμανικὴν καὶ 2 ὑπό Ἰονικήν.  Ἐκ τῶν ἀνωτέρῳ πλοίων, τεσσαράκοντα ἐννέα ἦσαν ἄνευ φορτίου καὶ 16 πεφορτωμένα».

……….Ἡ ἑλληνική παρουσία στὴν ὑδάτινη λεωφόρο τῆς κεντρικῆς καὶ ἀνατολικῆς Εὐρώπης δὲν ἀνήκει στὴν πρόσφατη ἱστορία. Οἱ ἀποικίες τῶν Ἑλλήνων στὶς ἀκτές τῆς Μαύρης Θάλασσας ἀνέρχονταν σὲ ἐνενήντα.  Ἀπό αὐτές οἱ πέντε σπουδαιότερες βρίσκονταν στὸν σημερινὸ ῥουμανικό παραθαλάσσιο χῶρο καὶ ἀποτέλεσαν ἰσχυρὴ ὀμοσπονδία μὲ τὴν ἐπωνυμία Πεντάπολις. Ἡ ἔλευση τῆς ῥωμαϊκῆς κυριαρχίας, συνετέλεσε στὴν παρακμὴ τῶν ἑλληνικῶν ἀποικιῶν καὶ παρ’ ὅλο ποὺ ἡ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία μετέφερε τὴν πρωτεύουσά της στὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ περιοχὴ τῆς Μαύρης Θάλασσας δὲν ἐπανῆλθε στὴν παλαιὰ της ἄνθηση, μὲ δεδομένες καὶ τὶς ἐπαναλαμβανόμενες ἐπιδρομές στὸν εὑρύτερο Θρᾳκικὸ χῶρο.

……….Ἐπί τουρκοκρατίας, μὲ διάφορες συνθῆκες ποὺ ὑπεγράφησαν μεταξὺ ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας καὶ τῶν ἑκάστοτε ἀντιπάλων της, ἀπέκτησαν δικαίωμα ποταμοπλοΐας καὶ μὴ παραποτάμια κράτη, μὲ πρώτη περίοδο τῆς ἑλληνικῆς παρουσίας στὸν Δούναβη τὸ 1829 (Συνθήκη Ἀδριανουπόλεως).

……….Οἱ Ῥῶσοι ἐμπιστεύθηκαν στοὺς Ἕλληνες ναυτικοὺς τὴν ὀργάνωση καὶ ναυσιπλοΐα στὸν Δούναβη μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐγκατασταθοῦν στὶς παραποτάμιες πόλεις ἑκατοντάδες Ἕλληνες ἀναζητῶντας καλλίτερη τύχη. Μαζὶ τους ἦλθαν καὶ πολλοὶ ἐπαγγελματίες γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὶς κοινωνίες τῶν ἑλληνικῶν παροικιῶν τοῦ Δουνάβεως σημειώνοντας δυναμικὴ ἀνάπτυξη. Τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου ἀποτελοῦσαν οἱ Κεφαλλονίτες καὶ οἱ Ἰθακήσιοι. Ὁ ἀκαδημαϊκός Σπῦρος Μελᾶς ἔγραψε ὅτι στὸν Δούναβη πραγματοποιήθηκε τὸ Κεφαλλονίτικο θαῦμα.

Φωτογραφία ἀπό τὸ «Αἰώνιον Κληροδότημα Δημητράκη Μήλλα».

……….Ἡ δεύτερη περίοδος εἶναι μετὰ τὸν Κριμαϊκό πόλεμο (Συνθήκη τῶν Παρισίων 1856), μέχρι τὸν Ά παγκόσμιο πόλεμο. Ἀπό τοὺς 195 Ἕλληνες ἐφοπλιστὲς στὸν Δούναβη τῷ 1900,  οἱ Κεφαλλονίτες ἦταν 93 καὶ οἱ Ἰθακήσιοι 21. Στὴν συνοικία Καράκιοϊ τῆς Βράϊλας τὸ 90% περίπου ἦταν Ἕλληνες.

……….Ἡ τρίτη περίδος εἶναι ἡ ἐποχή μεταξὺ τῶν δυο παγκοσμίων πολέμων. Στὴν διεθνὴ διάσκεψη γιὰ τὸν Δούναβη στὸ Παρίσι, στὶς 21 Ιουλίου 1921, ὑπογράφηκε τὸ «Σύμφωνο γιὰ τὸν καθορισμὸ τοῦ ὁριστικοῦ καταστατικοῦ τοῦ Δουνάβεως».

Ἐκεῖ ἡ Ἑλλάδα…


Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com

Αφήστε μια απάντηση