ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (6/1/1878-22/3/1945)

,

Σουλιώτης Νικολαΐδης Ἀθανάσιος (Μουσεῖο Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος).
Σουλιώτης Νικολαΐδης Ἀθανάσιος (Μουσεῖο  Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος).

,

ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (6/1/1878-22/3/1945)

……….Ὁ Ἀθανάσιος Σουλιώτης Νικολαΐδης, Μακεδονομάχος, Στρατιωτικὸς καὶ Πολιτικός, γεννήθηκε στὶς 6 Ἰανουαρίου1878, στὴν Ἑρμούπολη τῆς Σύρου. Ὁ πατέρας του Μιλτιάδης, καταγόταν ἀπὸ τὴν σουλιώτικη οἰκογένεια Κολιοδημήτρη. Ὁ παπποὺς του, Ἀθανάσιος, ἀγωνιστὴς τῆς Ἐπαναστάσεως, εἶχε στὴν συνέχεια ἐγκατασταθεῖ στὴν Ἑρμούπολη. Ἡ μητέρα του, Μαρία, τῷ γένος Φάσου, καταγόταν ἀπό Λευκαδῖτες ποὺ εἶχαν μεταναστεύσει στὴν Ἰταλία. Τὸ 1895 ἐγκατέλειψε τὴν Νομικὴ καὶ γράφτηκε στὴν Σχολὴ Εὐελπίδων. Μεταξὺ 1902 καὶ 1905 ὑπηρέτησε κυρίως στὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα, μεταξὺ Θεσσαλίας καὶ Ἠπείρου, κατόπιν δικῆς του αἰτήσεως. Ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 1906, ξεκίνησε τὴν δράση του στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ μυστικοῦ πράκτορα.

Ἀθῆνα 1896-1900. Σχολὴ Εὐελπίδων. Τέταρτος ἀπὸ δεξιὰ καθήμενος, διακρίνεται ὁ Ἀθανάσιος Σουλιώτης. Πηγὴ τὰ ἀρχεῖα τῆς Γενναδίου Βιβλιοθήκης.

……….Ἡ ὁργάνωση μέσα στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης ὁφείλεται κυρίως στὸν Ἀθανάσιο Σουλιώτη Νικολαΐδη.

……….Ἀπὸ τὸ 1905 εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν Κορομηλᾶ νὰ ὑπηρετήσῃ στὸ Προξενεῖο, ἀλλὰ ἤδη εἶχαν καλυφθεῖ οἱ ἀνάγκες. Τὸ 1906 ὅμως, παρουσιάστηκε μία νέα μορφὴ ἐργασίας πληροφοριῶν καὶ δράσεως μέσα στὴν Θεσσαλονίκη, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ Προξενεῖο φαινομενικά, ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια καὶ τὶς ὁδηγίες του στὴν πραγματικότητα. Ὁ Σουλιώτης ἔφτασε στὴν Θεσσαλονίκη τὸν Μάρτιο τοῦ 1906, ὥς ἀντιπρόσωπος γερμανικοῦ οἴκου ραπτομηχανῶν, καὶ ἄνοιξε κατάστημα, μένοντας σὲ συνοικία ἐξαρχικῶν. Εἶχε ἤδη μάθει μερικὰ τουρκικά, λίγα βουργάρικα καὶ λίγα βλάχικα. Μία πυρκαγιὰ ὅμως κατάστρεψε τὸ μαγαζὶ του. Τότε πέτυχε νὰ γίνῃ ἀντιπρόσωπος μιᾶς ἀσφαλιστικῆς ἑταιρείας καὶ ἄρχισε τὴν συγκρότηση μιᾶς μυστικῆς ὁργανώσεως.

……….Οἱ βάσεις τῆς ὁργανώσεως τέθηκαν τὸ καλοκαίρι τοῦ 1906. Ὁ Σουλιώτης ἐργαζόταν μὲ τὸ ὄνομα Νικολαΐδης ὥς διευθυντὴς τῆς ἀσφαλιστικῆς ἑταιρείας «Ἁμοιβαία». Ἡ Ὀργάνωση περιλάμβανε νέους καὶ δραστήριους ἀνθρώπους ποὺ ἦταν διαρθρωμένοι ἀρχικὰ κατὰ περιοχὲς στὴν πόλη καὶ ἀργότερα κατὰ κλάδους. Μὲ τὸν Νικολαΐδη ἔρχονταν σ’ ἐπαφὴ καὶ τὸν γνώριζαν,  μ ό ν ο  οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν τομέων, ὅπως ὁ Μαργαρόπουλος, ἰατρός, ὁ Ἐμίρης, πράκτορας ἀτμοπλοίων, ὁ Μᾶλτος, ἰατρός, ὁ Παπαγεωργίου, ὁ Τουρνιβούκας καὶ ὁ Ζᾶχος. Εἶχε ἀρχίσει ἕνας οἰκονομικὸς πόλεμος.

……….Σὲ κάθε ἐργασία, ἀπαγορευόταν ἡ πρόσληψη ἐξαρχικῶν, ποὺ ὡς τότε τοὺς προτιμοῦσαν γιὰ τὸ φθηνότερο ἡμερομίσθιο, καὶ ἄρχισαν νὰ ὑποστηρίζονται οἱ ἑλληνικὲς ἐπιχειρήσεις μὲ δάνεια καὶ παροχές. Οἱ Ἕλληνες ἔφτασαν νὰ μὴν πουλᾶνε ἀσβέστη σὲ κτίστες ἐξαρχικοὺς καὶ γενικότερα «μποϋκοτάριζαν» κάθε ἐπιχείρηση βουργαρική.

……….Παράλληλα, ὁργανώθηκε ὑπηρεσία πληροφοριῶν ποὺ παρακολουθοῦσε τὶς βουργαρικὲς ἐνέργειες καὶ εἰσέπραπε μηνιαῖες εἰσφορές. Ἀκόμα, καταρτίστηκε σῶμα ἐκτελεστικό, γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἀποφάσεων τῆς Ὁργανώσεως καὶ τὴν τιμωρία ἐκείνων ποὺ διέπρατταν κακουργήματα κατὰ τῶν Ἑλλήνων. Ὅλα αὐτὰ ἀνύψωναν τὸ φρόνημα τῶν Ἑλλήνων, ἐνῷ μείωναν ἐκεῖνο τῶν βουργάρων. Ὁ σκοπός τῆς Ὁργανώσεως ἦταν ἡ ἐνίσχυση τῶν πάσης φύσεως ἐθνικῶν δυνάμεων, ὥστε νὰ γίνῃ δύσκολη ἡ ζωὴ γιὰ τοὺς ἐξαρχικοὺς καὶ νὰ σταματήσῃ ὁ βουλγαρικὸς ἐποικισμὸς τῆς Θεσσαλονίκης.

……….Ἡ ὁργάνωση τὸν περισσότερο καιρὸ ἀσκοῦσε τὴν προπαγάνδα της μὲ εἰρηνικὰ μέσα. Ὁ Σουλιώτης ἔγραφε καὶ τύπωνε γιὰ νὰ μοιράζονται φυλλάδια, ὅπως οἱ «Προφητεῖες τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου», προσαρμοσμένο γιὰ τὴν περίσταση καὶ σὲ βουργαρικὴ γλῶσσα· ἀργότερα, τὸ 1908, τὴν «Μεγάλη Ἰδέα» καὶ ἄλλα. Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ οἰκονομικοῦ πολέμου, ἦταν ἡ ἐπιστροφὴ πολλῶν ἐξαρχικῶν στὸ Πατριαρχεῖο, καὶ πολλοὶ περισσότεροι θὰ γύριζαν ἄν δὲν φοβόνταν ἀντίποινα τῶν βουλγάρων.

……….Ὁ Ἀθανάσιος Σουλιώτης συνέχισε την κατασκοπευτικὴ του δραστηριότητα καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῶν βαλκανικῶν πολέμων, ἔδρασε δὲ καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου μετὰ τὴν ἐπανάσταση τῶν Νεότουρκων, ἵδρυσε μαζὶ μὲ τὸν Ἴωνα Δραγούμη τὴν «Ὀργάνωση Κωνσταντινουπόλεως».

……….Διετέλεσε Νομάρχης Ιωαννίνων το 1916 και Φλώρινας το 1934. Τῷ 1936 διετέλεσε Γενικός Διοικητής Θρᾲκης. Δὲν σταμάτησε ποτὲ νὰ ἀρθογραφῆ, ἐνῷ τὴν περίοδο τοῦ «Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ» ἐξορίστηκε στὴν Κρήτη ὡς ἀντιβενιζελικός.  Ἐπὶ Γερμανικῆς κατοχῆς, ἀρρώστησε ἀπὸ τὴν κακουχία μὲ φυματίωση· ἀπεβίωσε στὶς 22 Μαρτίου 1945 στὴν Ἀθῆνα.

Φωτογραφημένος στὶς 3/2/1926 μαζὶ μὲ τὸν λογοτέχνη καὶ μεταφραστή, Κώστα Καρθαῖο (Κλέανδρος Λάκων). Συμμαθητὲς καὶ φίλοι ἀπὸ τὴν Σχολὴ Εὐελπίδων. Πηγὴ τὰ ἀρχεῖα τῆς Γενναδίου Βιβλιοθήκης.

  • Βιβλία ποὺ ἔγραψε : Ὁ Μακεδονικός Ἀγών: ἡ «Ὁργάνωσις τῆς Θεσσαλονίκης», 1906-1908. Ἀπομνημονεύματα,  «Ὁργάνωσις Κωνσταντινουπόλεως 1908-1912»
  • Πηγή :  www.e-istoria.com    
  • Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνων: Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο 
Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»

Αφήστε μια απάντηση