.
,
(Τά Σώματα Παπαδᾶ — Βολάνη — Γύπαρη — Κανελλοπούλου — Παππᾶ — Φαληρέα — Τσόντου — Τάκη — Σούλιου — Νταηλάκη — Καραβίτη — Νικολούδη — Γκούτα κ.ἄ.)
……….(…) Μετὰ τὴν μάχην τῆς Ὀσνίτσανης (Καστανοφύτου), τὴν διοίκησιν τῶν ἐναπομεινάντων ἀνδρῶν ἐκ τοῦ σώματος Βλαχάκη, ἀνέλαβεν ὁ Λουκᾶς Κόκκινος ὁ ὁποῖος καὶ ἀπεσύρθη πρὸς τὴν Ἑλληνόφωνον ζώνην. Ὅμως καὶ εἰς τὰς ἄλλας Δυτικομακεδονικάς περιοχάς ἡ κατάστασις δὲν ἐνεφανίζετο πολὺ εὐχάριστος διὰ τὰ Ἑλληνικά σώματα. Εἰς τὴν περιοχὴν Φλωρίνης—Βιτσίου ἔδρα μόνον μικρὸν σῶμα τοῦ Εὐθυμίου Καούδη καὶ αἱ ἐντόπιοι φρουραί.
……….Εἰς τὴν περιοχὴν Μοναστηρίου καὶ Περιστερίου, εὑρίσκοντο οἱ ἐναπομείναντες ἄνδρες ἐκ τοῦ σώματος Μακρῆ, ὑπὸ τοὺς Δοξογιάννην, Κουρῆν καὶ Μαναρόλην καὶ ὁ ἐντόπιος ὁπλαρχηγός Παῦλος Ρακοβίτης.
……….Εἰς τὰ Κορέστια, πλὴν μιᾶς μικρᾶς φρουρᾶς εἰς Ζέλοβον (Ἀνταρτικόν), οὐδὲν ἄλλο σῶμα ὑπῆρχεν. Ὁ δὲ Λάκης Νταϊλάκης εἶχεν ἀποσυρθῆ μετὰ τοῦ μικροῦ σώματός του πρὸς τὴν περιοχὴν τῆς Κορυτσᾶς. Εἰς τὸ Μορίχοβον τοὺς ἐναπομείναντας ἄνδρας ἐκ τοῦ σώματος τοῦ Ἀνθυπολοχαγοῦ τοῦ Πεζικοῦ Λυμπεροπούλου Μαρίνου (ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀντικαταστήσει τὸν Ἀνθυπολοχαγὸν Τσολακόπουλον καὶ ἐφονεύθη εἰς Πετάλινον—ἐπί Γ/Β ἐδάφους—ὑπὸ τουρκικοῦ τμήματος τὴν 7ην Νοεμβρίου 1905), εἶχεν ἀναλάβει ὁ Παναγιώτης Φιωτάκης καὶ ὁ Ἀντώνιος Ζώης.
……….Εἰς τὴν ἰδίαν περιοχὴν ἔδρων καὶ τὰ μικρὰ σώματα τοῦ Εὐαγγέλου Νικολούδη καὶ Γεωργίου Σκαλίδη. Οἱ ὁπλαρχηγοὶ ὅμως Νικολούδης καὶ Σκαλίδης, ἀπειθήσαντες πρὸς τὰς διαταγὰς τοῦ Κέντρου Μοναστηρίου, ἀπεκηρύχθησαν ὑπ’ αὐτοῦ. Καὶ ὁ μὲν Νικολούδης ἐπέστρεψεν εἰς τὴν ἐλευθέραν Ἑλλάδα, ὁ δὲ Σκαλίδης ἐπεχείρησε τολμηρὰν ἐπιδρομὴν ἐπιδείξεως εἰς τὴν πεδιάδα Μοναστηρίου. Ὅμως κατεδιώχθη ὑπὸ τουρκικῶν τμημάτων καὶ τελικῶς κυκλωθεὶς παρὰ τὸν ποταμὸν Ἐριγῶνα, εἰς τὸ ὕψος τοῦ χωρίου Σόβιτς (ἐπί Γ/Β ἐδάφους), ἔπεσεν ἡρωϊκῶς μαχόμενος μετὰ τῶν δέκα ἀνδρῶν του τὴν 23ην Μαρτίου 1906 .
……….Κατόπιν τούτων ἐπιτακτικὴ καθίστατο ἡ ἐνίσχυσις τῶν σωμάτων τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας καὶ τὴν ἡγεσία τοῦ Μακεδονικοῦ Κομιτάτου ἀνέλαβε συντόνους προσπαθείας πρὸς ἀντιμετώπισιν τοῦ θέματος. Περὶ τὰς ἀρχᾶς τοῦ ἔτους 1906, εἰσῆλθεν εἰς τὴν Δυτικὴν Μακεδανίαν τὸ σῶμα τοῦ Ἀνθυπολοχαγοῦ τοῦ Πεζικοῦ Παπαδᾶ Ζαχαρία (Φούφα). Τὸ σῶμα τοῦτο διεξήγαγεν ἐπιχειρήσεις ἀπὸ κοινοῦ μετὰ τοῦ σώματος Καούδη εἰς τὰς περιοχὰς Βίτσι, Φλωρίνης.