15 Μαΐου
326 π. Χ..—Σαν σήμερα ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκούρασε τον στρατό του στις όχθες τού Ινδού ποταμού και αφού τέλεσε μεγαλοπρεπείς θυσίες στους θεούς, πραγματοποίησε την διάβασή του. Είχε προηγηθεί προετοιμασία από το επιτελείο των μηχανικών του υπό τον Ηφαιστίωνα γιά την ζεύξη τού Ινδού ποταμού, με κατασκευή πλωτής γέφυρας. Στην απέναντι όχθη και σε απόσταση σαράντα χιλιομέτρων, βρίσκονταν τα Τάξιλα, των οποίων ο υποδιοικητής ήταν φιλικά προσκείμενος στον Μέγα Αλέξανδρο. Εκεί ο Μακεδόνας Στρατηλάτης ενημερώθηκε γιά την κατάσταση των γειτονικών περιοχών και γιά τις διαθέσεις των ηγεμόνων τους απέναντί του, καθώς και γιά τον Πώρο, βασιλιά τής χώρας μεταξύ των ποταμών Υδάσπη και Ακεσίνη. Τον Ιούλιο τού ιδίου έτους, ο Μακεδονικός Στρατός υπό την άριστη ηγεσία τού Μεγάλου Αλέξανδρου, θα αντιμετωπίσει νικηφόρα τον βασιλέα Πώρο σε μία από τις σπουδαιότερες πολεμικές επιχειρήσεις τής Ιστορίας.
326.—(κάπου μεταξύ 15 Μαΐου και 17 Ιουνίου). Συνελήφθη και εκτελέστηκε μετά από διαταγή τού Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο μεγαλύτερος γυιός του και γυιός τής Μινέρβας, Κρίσπος, με «ψυχρό δηλητήριο» στην Πούλα τής Κροατίας.
628.—Ημέρα Πεντηκοστής και από τον άμβωνα τής Τού Θεού Αγίας Σοφίας, μέσα σε επευφημίες, ευλογίες και προσευχές, διαβάστηκε η επιστολή τού Αυτοκράτορα Ηράκλειου που ανακοίνωνε την νίκη και σύναψη ειρήνης με τους Πέρσες. Οι Πέρσες αποτέλεσαν έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς τής Αυτοκρατορίας.
908.—Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ Πορφυρογέννητος στέφεται από τον πατέρα του, Λέοντα Στ΄, συναυτοκράτορας. Είναι το μόνο παιδί τού Αυτοκράτορα που γιά να το νομιμοποιήσει, μιάς και η εκκλησία τού απαγόρευε την τέλεση τέταρτου γάμου, εξανάγκασε τον Πατριάρχη σε παραίτηση.
912.—Ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος και επίτροπος τού ανήλικου Κωνσταντίνου Ζ΄, επαναφέρει στον πατριαρχικό θρόνο τον Νικόλαο Μυστικό.
1463.—Οι Ενετοί λύνουν την πολιορκία τής Μυτιλήνης. Την κατείχαν οι οθωμανοί.
1579.—Συλλαμβάνονται οι δράστες τής πειρατείας στον Αυλώνα τής Β. Ηπείρου. Δύο ημέρες νωρίτερα είχαν επιτεθεί σε ένα βενετικό καράβι, αιχμαλωτίζοντας Έλληνες με σκοπό να τους πουλήσουν ως σκλάβους στον Αυλώνα (βλ. & 13/5ου). Οι αρχές οι οποίες συνέλαβαν τους δράστες, τους τιμώρησαν με 100 ραβδισμούς στις πατούχες. Κατά το δίκαιο τής εποχής, γιά κάθε ραβδισμό που έτρωγαν οι Μπαρμπαρέζοι πειρατές κατέβαλαν και ένα άσπρο (νόμισμα τής εποχής).
1779.—Συμμορίες αλβανών ρημάζουν την Κεντρική Μακεδονία, σε τέτοιο σημείο, που αναγκάστηκε να κινητοποιηθεί ο τουρκικός στρατός.
1786.—Γεννιέται στο χωριό Παλούμπα Αρκαδίας ο Δημήτρης Πλαπούτας αγωνιστής τής Ελληνικής Επαναστάσεως. Ο Δημήτρης Πλαπούτας το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, συγκρότησε δικό του στρατό και πρωταγωνίστησε στην μάχη τού Βαλτετσίου και στην πολιορκία τής Τριπόλεως. Μετά την απελευθέρωση, ασχολήθηκε με την πολιτική, εκλέχθηκε πληρεξούσιος και βουλευτής, ενώ διετέλεσε γερουσιαστής και επίτιμος υπασπιστής τού Όθωνα. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1864.
1793.—Μετά το τέλος τού ρωσο-τουρκικού πολέμου, η Υψηλή Πύλη υποχρεώθηκε σε αλλαγή στάσεως απέναντι στους Έλληνες και έγινε πιό διαλλακτική. Σαν σήμερα, μέσω τού Δραγουμάνου (διερμηνέα) Κωστάκη Χαντζερή, διεμήνυσε στους Υδραίους Λάζαρο Κοκκίνη και Ελευθεράκη Αναγνώστη Γκίκα ότι, μπορούν ελεύθερα να διασχίζουν τα Θρακικά Στενά μεταφέροντας προϊόντα τής Μαύρης Θάλασσας στην τουρκία ή την Ευρώπη, δίχως να τους ενοχλεί καμμία κρατική αρχή, αρκεί να φέρουν στα πλοία τους την οθωμανική σημαία.
1818.—Στο Ιάσιο τής Μολδοβλαχίας, μυείται στην Φιλική Εταιρεία ο Θεόδωρος Νέγρης. Υπήρξε από τα πλέον δραστήρια μέλη της. Έχοντας υπηρετήσει κοντά στους ηγεμόνες τής Μολδοβλαχίας, απέκτησε γνώσεις και πείρα στον χειρισμό θεμάτων ευρωπαϊκού επιπέδου. Όταν πληροφορήθηκε την έκρηξη τής Επαναστάσεως, περιφρόνησε την διπλωματική θέση που τού είχε αναθέσει η οθωμανική αυτοκρατορία και αντί να πάει στο Παρίσι ως Αντιπρέσβης, ήλθε στην Ελλάδα. Η οξύτητα όμως των πολιτικών παθών στην οποία παρασύρθηκε και ο ίδιος, και ο ευφυής αλλά και αλαζονικός του χαρακτήρας, σκίασαν, και μέχρι ενός σημείου, έριξαν στην λήθη το σημαντικό έργο του. Ήταν άνθρωπος αξιοπρεπής, υπεράνω χρημάτων και αγνός πατριώτης. Στα τελευταία του χρόνια έμενε στο Ναύπλιο «εν εσχάτη πενία», φορώντας την κουρελιασμένη πλέον ενδυμασία που είχε από την Κωνσταντινούπολη. Απεβίωσε «ἐν ἀθλίᾳ καταστάσῃ», το 1824.
1821.—Σφαγή αμάχων από τους τούρκους στις Κυδωνίες Χανίων. Με την έκρηξη τής Επαναστάσεως τού 1821 στην ηπειρωτική Ελλάδα, η Κρήτη ξεσηκώθηκε επίσης. Οι τούρκοι απάντησαν με σφαγές των αμάχων σε διάφορες πόλεις της, με πρώτη στις Κυδωνίες Χανίων που συνέβη σαν σήμερα.
.—Ο Αιγύπτιος ναύαρχος Ισμαήλ Γιβραλτάρ καταπλέει με 4 φρεγάτες, 6 κορβέτες και 10 πάρωνες στην Κάσο και αρχίζει βομβαρδισμό των παραλίων της, ο οποίος συνεχίστηκε επί δεκαήμερο.
.—Επίθεση τού Ελληνικού Στόλου στην Ερεσό Λέσβου.
.—Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κηρύσσει την Επανάσταση στο μοναστήρι τού Αγίου Γεωργίου Βουλγαρελίου Άρτας.
.—«Ἐπανάστασις Κασσάνδρας, Μακεδονίας, ἐνεργηθεῖσα ὑπὸ Λιακοπούλου». Η Υψηλή Πύλη γιά να ενισχύσει τις πολεμικές επιχειρήσεις, έστειλε στην Θεσσαλονίκη ως «Η γ ε μ ό ν α» με τον τίτλο τού Γενικού αρχηγού Μακεδονίας και Θεσσαλίας, τον Μεχμέτ Εμίν Πασά. Αυτός, όταν έφτασε στην Θεσσαλονίκη επιστράτευσε όλους τους μουσουλμάνους και ανέλαβε την κατά τής Κασσάνδρας εκστρατεία. Στην χερσόνησο, την εποχή αυτή, είχαν συγκεντρωθεί γύρω στις 2.700 οπλοφόροι από την Χαλκιδική και άλλοι 400 από τον Όλυμπο. Όταν όμως έφτασε εκεί ο Εμίν Πασάς, απ’ όλους αυτούς είχαν μείνει λιγότεροι από 600 γιατί οι υπόλοιποι από την έλλειψη ζωοτροφών και πολεμοφοδίων αλλά και λόγω ασθενειών και διχονοιών μεταξύ των αρχηγών, είχαν φύγει. Ο Πασάς, στην αρχή με κολακείες και υποσχέσεις, προσπάθησε να πείσει τους Έλληνες να «προσκυνήσουν», δηλαδή να αφήσουν τα όπλα και να παραδοθούν. Αυτοί όμως αρνήθηκαν με συνέπεια να διατάξει γενική έφοδο αφού προηγουμένως είχε πληροφορηθεί και γιά την πραγματικά άθλια κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει οι αμυνόμενοι. Από ένα αφύλακτο τμήμα τού Ισθμού μπήκε στην Κασσάνδρα, έτρεψε σε φυγή τους λίγους επαναστάτες και χωρίς καμμιά πλέον αντίσταση, προχώρησε καίγοντας σπίτια και χωριά και ανασκολοπίζοντας όσους από τους κατοίκους και τους οπλοφόρους δεν κατόρθωσαν να διαφύγουν με τα λίγα Σκοπελίτικα και Σκιαθίτικα καΐκια που βρέθηκαν εκεί.(Προτεινόμενη βιβλιογραφία).
.—Ο οθωμανικός στρατός εισβάλει στο Βουκουρέστι. «Εἴσοδος τουρκικοῦ στρατοῦ εἰς Βουκουρέστιον, ὁδηγουμένου ὑπὸ τοῦ Χατζῆ Καρᾶ Ἀχμὲτ ἐφέντη.»
1822.—Μετά την υπό τού Χουρσίτ πασσά κατάληψιν τού Σουλίου, οι Σουλιώτες υπό τους Δαγκλήν και Δράκον, αντιμετωπίζουν χιλιάδες τουρκαλβανών παρά την μονήν τού Δονάτου, και φονεύουν 800 εξ αυτών. Εκ των Σουλιωτών έπεσαν μόνον 11. [Διαφορετική πηγή αναφέρει ότι φονεύθηκαν 80 αντί 800 τουρκαλβανοί.]
1825.—Οι Έλληνες υπό τον Γ. Καραϊσκάκην επιτίθενται εναντίον των τούρκων εις το Μαυρολιθάρι Παρνασσίδος και νικούν αυτούς. «Μάχη ἐν Μαυρολιθάρι χωρίον τοῦ Δήμου Κιτινίου τῆς Ἐπαρχίας Παρνασσίδος καὶ νίκη Ἑλλήνων ὧν ἀρχηγὸς ἧτο ὁ Καραϊσκάκης, τῶν δὲ τούρκων οἱ Ταχὴρ Ἀμπάζμπεης Ντίμπρας καὶ Μουστάμπεης».
1826.—«Ἄφιξις τῆς ἐξελθούσης φρουρᾶς τοῦ Μεσολογγίου εἰς Ναύπλιον». Οι διασωθέντες από την φρουρά τού Μεσολογγίου, φτάνουν στο Ναύπλιο, μπαρουτοκαπνισμένοι και σκελετωμένοι. Με αφορμή την άφιξή τους και το ηρωικό τους παράδειγμα, ο Φιλικός και λόγιος Γεώργιος Γεννάδιος, εκφώνησε έναν μήνα σχεδόν μετά, φλογερό πατριωτικό λόγο, τονίζοντας την ζωτική ανάγκη τής συνέχειας τού Αγώνα και τής οικονομικής του ενισχύσεως. Ο ίδιος πρόσφερε όλες του τις οικονομίες, αλλά το γεγονός που παρέσυρε και τους υπόλοιπους στην ίδια πράξη, ήταν η προσφορά τής Πανωραίας Χατζηκώστα, τής λεγομένης «Ψωροκώσταινας». Η Πανωραία Χατζηκώστα ήταν από τις Κυδωνιές Μικράς Ασίας, η οποία, ξεριζωμένη από τους διωγμούς των οθωμανών και χωρίς την οικογένειά της που κατέσφαξαν οι τούρκοι, ζούσε στο Ναύπλιο πλένοντας τα ρούχα των παιδιών τού ορφανοτροφείου.
1832.—Ο μεγάλος δάσκαλος τού Γένους, Ηπειρώτης στην καταγωγή και γεννημένος στην Σηλυβρία τής Θράκης, Γεώργιος Γεννάδιος, διορίζεται διευθυντής τής ανεξάρτητης από το μουσείο πλέον Βιβλιοθήκης τού Ναυπλίου. Όταν ο Μουστοξύδης αποχώρησε από την διοίκηση τού Ορφανοτροφείου τον Απρίλιο τού 1832, στην αποθήκη υπήρχαν εκτός από τα ξεχωρισμένα βιβλία γιά την Εθνική Βιβλιοθήκη, 26.615 τόμοι πολλαπλών βιβλίων από 200 περίπου τίτλους. Στις 15 Μαΐου 1832, με Διάταγμα τής Διοικητικής Επιτροπής ιδρύθηκε η Δημόσια Βιβλιοθήκη με επιστάτη τον Γεώργιο Γεννάδιο, ο οποίος την παρέλαβε από την Επιτροπή τού Ορφανοτροφείου (Γρηγόριος Κωνσταντάς, Νεόφυτος Δούκας, Γεώργιος Μ. Καραμάνος). Οι πρώτοι κατάλογοι τού Γεννάδιου, στις 15 Ιουλίου 1832, μάς δίνουν 777 αναγραφές, 911 σώματα και 1866 τόμους εντύπων και χειρογράφων. Η αναφορά τού Γεννάδιου, διαβιβαστική των καταλόγων προς την Γραμματεία Εκπαιδεύσεως, ήταν έκθεση γιά την κατάσταση τής Βιβλιοθήκης και τον πλουτισμό της, και πρώτος κανονισμός γιά την λειτουργία της· κείμενο ιδιαίτερα σημαντικό και γιά τον σχηματισμό αργότερα τής Κεντρικής Δημόσιας Βιβλιοθήκης Αθηνών. Ο Γεννάδιος έφτασε στο Ναύπλιο το 1824 όταν ήταν πρωτεύουσα. Από εκεί ανέλαβε να οργανώσει το ιστορικό κεντρικό σχολείο τού Άργους. Μία επιδημία πανούκλας που ξέσπασε τον ανάγκασε να σταματήσει τις προσπάθειές του και να μεταβεί στην Αθήνα, όπου ίδρυσε μεν σχολείο, αλλά η εισβολή των τούρκων και η εκκένωση των Αθηνών το διέλυσε. Με τον ερχομό τού Κυβερνήτη Καποδίστρια, ανέλαβε να οργανώσει το Ορφανοτροφείο στην Αίγινα, που αργότερα ονομάστηκε Κεντρικό Σχολείο και ήταν το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα τού τόπου. Τότε ιδρύθηκε η πρώτη Εθνική Βιβλιοθήκη το 1832, καθώς και το Μουσείο, και αυτά ήταν οι αρχικοί πυρήνες τής Δημόσιας Βιβλιοθήκης και τού Αρχαιολογικού μας Μουσείου.
1834.—Οι Βαυαροί οι οποίοι σώθηκαν από την χθεσινή πανωλεθρία στον πύργο τού Πετροβουνίου στην Μάνη, περιθάλπονται από την τοπική Χωροφυλακή και ζητούν άμεσα ενισχύσεις. Οι ατυχείς αποφάσεις τής Αντιβασιλείας επί των Εκκλησιαστικών και η υπεροψία, τους στοίχισαν ακριβά.
1835.—Ο πρόεδρος τής Αντιβασιλείας κόμης Άρμανσμπεργκ απέστειλεν εις το υπουργικόν συμβούλιον προς υπογραφήν νομοσχέδιον δεσμευτικόν τού Τύπου. Ο πρωθυπουργός Ι. Κωλέτης το επέστρεψεν αμέσως, λέγων εις τον υπάλληλον τής Αντιβασιλείας, όστις το είχε μεταφέρει: «Πήγαινε να ειπής εις τον κύριον κόμιτα, ότι ο Βασιλέας μάς διώρισε διά να προστατεύσωμεν την ελευθερίαν τού Έθνους καί όχι διά να την χαλούμεν.»
1866.—Αναφορά των Κρητών επαναστατών προς την Υψηλή Πύλη και τις εγγυήτριες Δυνάμεις (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία), με την οποία ζητούν περισσότερες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Ταυτόχρονα απέστειλαν μυστικό υπόμνημα προς τις τρείς Μεγάλες Δυνάμεις, το οποίο αποτελεί έκκληση γιά ένωση με την Ελλάδα.
1872.—Υπογράφεται το συμβόλαιο αγοράς περίπου 16.000 στρεμμάτων τού Τατοΐου, στο σπίτι τού ιδιοκτήτη Σκαρλάτου Σούτσου, γωνία Κοραή και Πανεπιστημίου. Η τιμή ορίστηκε στις 300.000 δραχμές, καταβλητέες από τον βασιλέα Γεώργιο Α΄ εντός ενός έτους, σε 4 δόσεις. Το Τατόι βρίσκεται στις νοτιοανατολικές υπώρειες τής Πάρνηθας, και καλύπτει, κατά προσέγγιση, την επικράτεια τού αρχαίου δήμου Δεκέλειας, γνωστού τόσο από αρχαιολογικά ευρήματα – ορισμένα από τα οποία εκτίθενται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο – όσο και από ένα από τα τελευταία επεισόδια τού Πελοποννησιακού πολέμου, το οποίο αφηγείται ο Θουκυδίδης. Από την αρχαιότητα, την περιοχή διασχίζει σταθερά ο δρόμος προς και από την Χαλκίδα. Η πρώτη γνωριμία τού βασιλέα Γεωργίου Α΄ με το Τατόι, έγινε το απόγευμα τής 6ης Απριλίου 1865, όταν διανυκτέρευσε εκεί, καθ’ οδόν προς την Χαλκίδα, ως φιλοξενούμενος τού Σκαρλάτου Σούτσου που ήταν ο αυλάρχης του. Ήταν ο πρώτος σταθμός τής πρώτης περιοδείας τού νεαρού βασιλέα, γιά να γνωρίσει την χώρα του, στην οποία είχε φτάσει το φθινόπωρο τού 1863. Κατά την απελευθέρωση, η περιοχή είχε περιέλθει στην κατοχή τού Φαναριώτη Αλέξανδρου Καντακουζηνού και τού Σκαρλάτου Σούτσου. Στην συνέχεια, ο γάμος τής Ελπίδας Καντακουζηνού με τον Σκαρλάτο Σούτσο ενοποίησε τις ιδιοκτησίες σε μία νέα ιδιοκτησιακή ενότητα, με την ονομασία, Τατόι. Πληροφορούμενος το 1870 ο Ερνέστος Τσίλλερ, ότι ο Γεώργιος Α΄ αναζητούσε μία τοποθεσία προκειμένου να αναγείρει την θερινή του κατοικία, τού υπέδειξε το Τατόι, εκθειάζοντας το κλίμα, την ύπαρξη σ’ αυτό άφθονου νερού καθώς και την άμεση επικοινωνία του με την πρωτεύουσα.
1901.—Ένας απίστευτος αριθμός ακρίδων καταστρέφει φυτείες στον Θεσσαλικό κάμπο, ενώ, εμποδίζει ακόμη και την μετακίνηση των αμαξοστοιχιών.
1906.—Ολιγομελής συμμορία βούργαρων ενεργεί δολοφονική επίθεση κατά Ελλήνων χωρικών, έξω από το Μοναστήρι.
.—Αποβίβαση στην Χαλκιδική τού σώματος Γιαγλή, πρώην λήσταρχου ο οποίος δρούσε κατά τον τούρκων και των βούργαρων. Αυτό είχε συγκροτηθεί και αποσταλεί στην Μακεδονία από τον Μακεδονικό Σύλλογο «Μέγας Αλέξανδρος» ο οποίος έδρευε στην Αθήνα, χωρίς την συγκατάθεση και τον έλεγχο τού Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης. Το σώμα αυτό, ενεργώντας αυτοβούλως, διασπούσε τον αγώνα με τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες και τις ακρότητές του.
1907.—Ο ηρωικός Μακεδονομάχος Στ. Βλάχβεης, καταφέρνει να εξουδετερώσει με μαχαίρι βούργαρο κατάσκοπο στην πόλη των Σερρών.
1908.—Ο μακεδονομάχος Λάζος Δογιάμας έδωσε μάχη εναντίον τού Θεόδωρου Γκρούγιεφ, ο οποίος τραυματίστηκε και θρήνησε πολλούς από την ομάδα του.
1911.—Παραδίδεται στην Ελλάδα το νέο θωρακισμένο «Αβέρωφ». Η συμβολή τού Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού με ηγέτες το θωρακισμένο «Αβέρωφ» και τον ναύαρχο Κουντουριώτη, ήταν καθοριστική γιά τις νίκες τού 1912-1913, όχι μόνο των Ελληνικών ενόπλων Δυνάμεων ξηράς, αλλά και των «συμμάχων» βούργαρων και Σέρβων. Αναγκάζοντας τον οθωμανικό στόλο να κλειστεί τρομοκρατημένος στα Δαρδανέλια, εμπόδισε την μεταφορά τεράστιων εφεδρικών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό έδαφος τής Ασίας. Εάν οι περιστάσεις ήταν ευνοϊκότερες, το οθωμανικό γενικό επιτελείο θα μετακόμιζε ενισχύσεις προμήθειες και τροφές στην Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, και Θεσσαλονίκη, έτσι ώστε κατά τον Οκτώβριο, αντί ο πόλεμος να έχει σχεδόν λήξει, να ήταν ακόμη στο ξεκίνημά του. Εν τούτοις, όπως σχολίασε ο Βρετανός Κρώφορδ Πράϊς, «[…] βλέπομεν τὴν βουλγαρίαν ἀγνώμονα διὰ τὴν βοήθειαν ταύτην, καὶ ἐπιθυμοῦσαν οὐ μόνον νὰ ἀπολαύσῃ μόνη τὴν δόξαν διὰ τὴν τουρκικὴν ἥτταν, ἀλλὰ καὶ βραδύτερον ἀποπειρωμένην φιλαργύρως νὰ κλέψῃ ἀπὸ τῆς Συμμάχου αὐτῆς Ἑλλάδος, τὴν μερίδα ἐκ τῶν ἀπελευθερωθέντων ἥτις τῇ ἀνῆκεν.»
1913.—Συνάπτεται δεύτερη Ελληνοσερβική Συμμαχία.
.—Μια μαθητική διαδήλωση περιζώνει τα Μέλη τής Ειδικής Διεθνούς Επιτροπής, και εμποδίζει την αναχώρησή τους από την Κορυτσά. Στόχος τής μαθητιώσας νεολαίας, ήταν να δεχθούν τις εκκλήσεις τους και να παρατείνουν την παραμονή τους στην πόλη, έτσι ώστε να εξεταστεί ενδελεχώς το (Ελληνικό) εθνικό φρόνημα των κατοίκων της. Η Επιτροπή ήλθε από το Μοναστήρι γιά να εξετάσει την απόσχιση τής Βορείου Ηπείρου ως «αμφισβητούμενης»…
1916.—Απαγορεύεται στην Θεσσαλονίκη συλλαλητήριο που σκοπό του είχε τα Εθνικά θέματα. Το συλλαλητήριο απαγόρευσαν οι Συμμαχικές Δυνάμεις κατοχής (…).
1918.—Μεταξύ άλλων, στην πολύνεκρη μάχη τού Σκρά πίπτει και ο Μακεδονομάχος και ηπειρωτομάχος Ανθυπολοχαγός Ηλίας Ι. Δεληγιαννάκης. Είχε καταγωγή από την Αργυρούπολη τού Ρεθύμνου.
1919.—Ο Ελληνικός Στρατός στην Σμύρνη εκδιώκει ληστές τούρκους.
.—Ο Ελληνικός Στρατός εισέρχεται στις Κυδωνιές τής Μ. Ασίας.
.—(ν.ημ.) Η Μικρασιατική εκστρατεία άρχισε σαν σήμερα, ημέρα κατά την οποία τα πρώτα τμήματα τής 1ης Μεραρχίας αποβιβάστηκαν στην Σμύρνη και έληξε στις 05/09/1922, οπότε και τα τελευταία στοιχεία τού Γ΄ Σ. Σ. εγκατέλειψαν την Μικρασιατική γη. Η εκστρατεία αυτή διήρκεσε τρία χρόνια και τέσσερεις μήνες.
.—(ν. ημ.) Η Συμμαχική απόφαση γιά την κατάληψη τής Σμύρνης άρχισε να υλοποιείται το πρωινό τής σημερινής, με την απόβαση των πρώτων Τμημάτων τού Ελληνικού Στρατού υπό την Διοίκηση τού Συνταγματάρχη Ζαφειρίου.
1920.—Υπογράφεται η Συμφωνία τής Καπεστίτσας (Β. Ήπειρος) μεταξύ τής Ελλάδος και τής αλβανίας. Προέβλεπε την αποφυγή αναταραχών στην χώρα τους γιά όσο χρόνο η Ελλάς εμπλέκεται στην Μικρασιατική εκστρατεία, καθώς επίσης τον σεβασμό των προκαθορισμένων συνόρων. Το μόνο ευνοϊκό που παραχωρήθηκε στην χώρα μας από αυτά που υπέγραψε η τότε ηγεσία, ήταν τα ζητήματα τού εκκλησιαστικού και τού σχολικού στην Β. Ήπειρο, αλλά δεν ίσχυσαν ποτέ…
.—Ο Ελληνικός στρατός (3/40 Σύνταγμα Ευζώνων) απελευθερώνει το Καραγάτς (Δυτική Θράκη). Η απελευθέρωση τής Θράκης, ήταν αποτέλεσμα αφ’ ενός των νικών τού Ελληνικού Στρατού και τής εθελοθυσίας τού Ελληνικού έθνους, αφ’ ετέρου και τής διπλωματικής προσπάθειας, η οποία όμως λόγω αδεξιοτήτων, κατάφερε την εκ νέου υποδούλωσή της. Η κύρια βάση τής διπλωματικής επιχειρηματολογίας ήταν η αναμφισβήτητη ελληνικότητα τής Θράκης. Οι τούρκοι προσπάθησαν είτε μέσω καταπιέσεων, είτε μέσω (και κυρίως) εποικισμού, να αλλοιώσουν την εθνολογική σύσταση, ακυρώνοντας τα επιχειρήματα τής ελληνικής διπλωματίας. Εκτόπισαν τις ελληνικές οικογένειες στην Μικρά Ασία, τους δε ακμαίους άρρενες, μέσω τής στρατολογίας οδήγησαν στον θάνατο λόγω των σκληρών συνθηκών που τους ανάγκαζαν να διάγουν. Εκτός των τούρκων όμως, και οι βούργαροι, μέσω των ενεργειών τού Μακεδονο – αδριανοπολίτικου κομιτάτου και τής οργανωμένης προπαγάνδας στο εξωτερικό, τρομοκρατούσαν τους Έλληνες τής Θράκης και διέδιδαν στους Ευρωπαίους και Αμερικανούς ότι μεγάλο μέρος της που γειτνίαζε με την βουργαρία, κατοικείτο από βούργαρους (συνεπικουρούμενοι βεβαίως σε αυτές τις ενέργειες από την Ρωσία).
.—Στο Μέτωπο τής Μ. Ασίας σημειώνεται δράση πυροβολικού και περιπόλων.
1921.—Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σημαντικός ελληνιστής Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο, ιδρυτής (μεταξύ πολλών άλλων) και πρώτος πρόεδρος τής Ελληνικής Ακαδημίας τής Χώρας των Βάσκων. «[…] Η επαναστατική κοσμοθεωρία του, προϊόν τής πολύχρονης ενασχόλησής του με την Αρχαία Ελληνική Παιδεία, έδωσε νέα πνοή στις κοινωνικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις τής πατρίδας του. Επισκέφτηκε πολλές φορές την αγαπημένη του Ελλάδα, κυρίως γιά να συμμετάσχει σε γλωσσικά συνέδρια, με εισηγήσεις συντεταγμένες πάντοτε και μόνον στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Συναντήθηκε επανειλημμένα με Ευρωπαίους επιστήμονες, στοχαστές, πολιτικούς και καλλιτέχνες, σκοπεύοντας να διεγείρει το ενδιαφέρον τους γιά τις Κλασσικές Σπουδές, ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος διαφόρων πνευματικών ιδρυμάτων και πολιτιστικών σωματείων, ενώ υπήρξε ο εμπνευστής τής πρότασης γιά την καθιέρωση τής ελληνικής ως μόνης επίσημης γλώσσας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.»
.—Συνεχίζεται η γιγαντομαχία των Ελληνικών δυνάμεων στην Μικρά Ασία εναντίον των τούρκων.
1922.—Η Ελληνική Στρατιά στην Μικρά Ασία ενεργεί επιχειρήσεις προφυλακών και περιπόλων.
1923.—Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχει στην Λωζάννη μακρά συνεργασία με τον τούρκο αντιπρόσωπο Ισμέτ Ινονού, όπου συζητήθηκαν οι ελληνοτουρκικές διαφορές.
1924.—Ο Παναθηναϊκός αλλάζει το όνομά του από «Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών» σε Π.Α.Ο. σε γενική συνέλευση με πρωτοβουλία τού γενικού αρχηγού Γεώργιου Καλαφάτη. Από το 1908 (όταν ιδρύθηκε η ομάδα από 40 αθλητές τού Πανελληνίου) έως το 1924, ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει τον πρώτο επίσημο τίτλο στο πρωτάθλημα που διοργάνωσε ο ΣΕΓΑΣ το 1910, αλλά έχει αλλάξει δύο φορές όνομα, σε «Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος» και σε «Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος». Το 1918 καθιερώθηκε το τριφύλλι ως επίσημο έμβλημα τής ομάδας και άλλαξε το χρώμα από ερυθρόλευκο σε πράσινο και λευκό.
1928.—Η Τράπεζα τής Ελλάδος αντικαθιστά στην έκδοση χαρτονομισμάτων την Εθνική Τράπεζα.
1931.—Αρχίζει η αναδιοργάνωση τού λιμανιού τού Πειραιά και η ρύθμιση διαφόρων εργατικών ζητημάτων.
1933.—Στην κατάμεστη αίθουσα τής Βουλής, έλαβε χώρα η τελευταία αγόρευση τού Ελευθέριου Βενιζέλου στο κοινοβούλιο. Το θέμα τής συνελεύσεως ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα τού Μαρτίου, με τον Βενιζέλο να εκθειάζει παλαιότερες πράξεις τού πραξικοπηματία Ν. Πλαστήρα. Επικράτησε πανδαιμόνιο και η αγόρευση διακόπηκε. Μία ημέρα μετά, σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας του.
1941.—Βυθίζεται από Γερμανική αεροπορική επιδρομή το Αντιτορπιλικό ‘’Λέων’’ στον όρμο τής Σούδας. Το Β.Π. Α/Τ Λέων D-50, εντάχθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από το 1912 και παρέμεινε σε υπηρεσία έως το 1941. Το πλοίο ήταν μία παραγγελία τής Ελληνικής Κυβερνήσεως προς τα ναυπηγεία Camell Laird τού Λίβερπουλ. Μαζί με τα ομότυπα (αδελφά πλοία) Αετός Ι, Πάνθηρ και Ιέραξ, αποτέλεσαν τα λεγόμενα «Θηρία» τού Πολεμικού Ναυτικού, και αγοράστηκαν από την Ελλάδα στην τιμή των 148.000 λιρών έκαστο.
.—Οι Ιταλοί ολοκληρώνουν την κατάληψη των Κυκλάδων, εκτός από τις νήσους Σέριφο, Κέα και Μήλο, τις οποίες κατέλαβαν οι Γερμανοί.
.—Στην Θεσσαλονίκη, ο Δημήτριος Ψαρρός, με συμμετοχή ανθρώπων από διάφορους αριστερούς χώρους, ίδρυσε μία από τις πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις, την «Ελευθερία».
.—Την ίδια ημέρα στην Θεσσαλονίκη, κάποια οργάνωση γιατρών με το όνομα «Δημοκράτης», κυκλοφορεί προκήρυξη (μία από τις πρώτες) με την οποία καλεί τους Έλληνες σε εξέγερση και αντίσταση.
.—Ο Θανάσης Κλάρας (Βελουχιώτης) φτάνει με ολιγομελή ομάδα στην Αθήνα. Λίγο μετά, στο δάσος τής Καισαριανής και σε συνεννόηση με άλλους κομμουνιστές, αποφασίζουν την δημιουργία αντιστασιακής οργανώσεως.
1942.—Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς ο αεροπόρος μας Νικόλαος Πατέρας, αφού πρώτα συνελήφθη κατά την προσπάθειά του να διαφύγει στην Μέση Ανατολή. http://www.pasoipa.org.gr/
.—Την ίδια ημέρα, ένας άλλος αεροπόρος μας, ο Κωνσταντίνος Σιώρης, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στην Μυτιλήνη.
.—Παραδόθηκαν στο Βερολίνο και συγκεκριμένα στην Ράϊχσμπανκ (την Τράπεζα τού Ράϊχ) γιά ρευστοποίηση, δέκα κιβώτια τα οποία περιείχαν χρυσό βάρους 90.944,750 κιλών, άργυρο βάρους 142.314,500 κιλών συνολικής αξίας 12.000 χρυσών λιρών και έξι κιβώτια με τιμαλφή από τον Πανελλήνιο Έρανο Κοινωνικής Πρόνοιας. Είχαν κατασχεθεί από το υποκατάστημα τής Τραπέζης Ελλάδος στην Κρήτη, όπου φυλάσσονταν.
1943.—Ο Γερμανός λοχαγός και αρχαιοκάπηλος Rudolf Vollnhals, αφού πρώτα ρήμαξε τις αρχαιότητες τής Μήλου, αναχωρεί γιά την Κρήτη. Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, βρήκαν τα Μουσεία τής χώρας είτε κλειστά, είτε άδεια. Στην διάρκεια τής κατοχής, μία ειδική υπηρεσία που είχε συσταθεί από τον γερμανικό στρατό πίεσε τα Μουσεία να ξανανοίξουν. Η μόνη περίπτωση στην οποία η ελληνική πλευρά υπέκυψε στην απαίτησή τους, ήταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο τού Κεραμεικού, όπου η αιτιολογία που δόθηκε ήταν ότι είχε κατασκευαστεί με γερμανική χρηματοδότηση. Παρ’ όλα τα μέτρα που λήφθηκαν πριν την εισβολή γιά την προστασία των αρχαιοτήτων μας, δυστυχώς δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε την καταλήστευση τής πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Το 1948 ο καθηγητής αρχαιολογίας Σπύρος Μαρινάτος ανέλαβε την αποστολή αναζητήσεως και επιστροφής τους.
1944.—Νωρίς το πρωί, κάποιος κτύπησε την πόρτα τού σπιτιού τού Προέδρου τού χωριού Πλαίσιο τού Ν. Θεσπρωτίας, Κωνσταντίνου Θάνου, και με το άνοιγμα τον εξετέλεσε εν ψυχρώ δίχως εμφανή λόγο ή αιτία. Το φονικό τού ανθρώπου καταλογίζεται στα γεγονότα τού λεγόμενου «εμφύλιου».
.—Τμήματα τού Αρχηγείου Φαρσάλων τού Ελληνικού Στρατού Απελευθερωτικής Προσπάθειας (ΕΣΑΠ), ανατίναξαν γερμανική αμαξοστοιχία στο Δοξαρά (Λάρισα), με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή τής αμαξοστοιχίας και τον θάνατο πολλών Γερμανών στρατιωτικών.
.—Ισχυρές βουργαρικές δυνάμεις, μετά από επιτυχή αντίσταση Ελλήνων ανταρτών τής ΕΣΕΑ, αναγκάζονται να διακόψουν τις επιχειρήσεις που είχαν αρχίσει από τις 6 Μαΐου βορείως τής γέφυρας Παππαδών Δράμας, εγκαταλείποντας πολλούς νεκρούς και τραυματίες.
.—Καταδρομική επιχείρηση τού Ιερού Λόχου στην Σάμο.
.—Καταδρομείς τού Ιερού Λόχου συγκρούονται με γερμανοϊταλούς στην Σαμοθράκη. Οι επιχειρήσεις διήρκεσαν μέχρι τις 29 τού μήνα και είχαμε έναν τραυματία, ενώ ο εχθρός μέτρησε 3 νεκρούς 4 τραυματίες αλλά και 3 αιχμαλώτους.
1945.—Η μεγάλη υποδοχή η οποία επιφυλάχθηκε από τον λαό τής Ρόδου στην επίσκεψη τού αντιβασιλέα αρχιεπίσκοπου Αθηνών Δαμασκηνού, είναι ανώτερη από κάθε περιγραφή. Στις 9.10΄ το πρωί κατέπλευσε στο λιμάνι τής Ρόδου το θρυλικό «Αβέρωφ» (όχι τυχαία επιλογή) και αγκυροβόλησε απέναντι από τον πύργο τού Αγίου Νικολάου, μεταφέροντας τον αντιβασιλέα, τον οποίο συνόδευαν αξιωματικοί και εύζωνοι τής βασιλικής φρουράς. Ο λαός τού επιφύλαξε αποθεωτική υποδοχή, γιατί ήταν ο πρώτος επίσημος αρχηγός τού Ελληνικού Κράτους που πατούσε στα ελεύθερα πλέον Δωδεκάνησα. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι η επίσκεψη τού Αρχιεπισκόπου ήταν εντελώς απρόσμενη και ο ίδιος κυριολεκτικά τρύπωσε την τελευταία στιγμή στο «Αβέρωφ». Είχε διαβλέψει τον κίνδυνο από τις βρετανικές βλέψεις στην Δωδεκάνησο και με την κίνηση αυτή, έδωσε στους Άγγλους να καταλάβουν ότι δεν επρόκειτο να γίνει άλλη μία αποικία τους.
1947.—Κομμουνιστές αντάρτες απήγαγαν τον εφημέριο τού χωριού Αγία τριάδα Ελατόβρυσης, τής Ι. Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας (πλέον Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου), Αθανάσιο Πιά. Ο άτυχος ιερέας κατηγορήθηκε ως «αντιδραστικός» από τον ΕΛΑΣ, και, δολοφονήθηκε λογχιζόμενος στο κεφάλι (βλ.& 12/5).
1948.—Σύσταση τής Γενικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου, με πρώτο Διοικητή τον Νικόλαο Μαυρή, γιατρό και ευπατρίδη από την Κάσο. «[…] Κατά την υποδοχή τού Νέου Γενικού Διοικητού Δωδεκανήσων κ. Μαυρή εις την Ρόδον, το διάστημα τής διαδρομής εκ Αεροδρομίου εις την πόλιν τής Ρόδου εις τα ενδιάμεσα χωριά οι κάτοικοι τού πρόσφεραν άνθη και τού εύχονται το ως ευ παρέστη.»
1952.—Ιδρύεται η Οδοντιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρά τις αντιρρήσεις των καθηγητών τής Ιατρικής.
1959.—Κωδικοποιείται η διοικητική νομοθεσία και ιδρύεται υπηρεσία έρευνας παραπόνων, ώστε να διευκολύνονται οι υποθέσεις τού Ελληνικού λαού…
1966.—Η Κάρα τού Απόστολου Τίτου επέστρεψε στο Ηράκλειο με μία μεγαλόπρεπη τελετή. Μετά από αίτημα εκπροσώπων τής Ελλαδικής Εκκλησίας από το 1964, η Καθολική εκκλησία απέστειλε την τίμια κάρα τού Απόστολου Τίτου στην Κρήτη. Η άφιξη-επανακομιδή τού Ιερού λειψάνου τού πρώτου επισκόπου Κρήτης, εορτάστηκε με λαμπρότητα και με πάνδημη συμμετοχή Κλήρου και λαού τού νησιού. Η ημέρα αυτή τιμάται έως σήμερα, ενώ η μνήμη τού Απόστολου Τίτου εορτάζεται στις 25 Αυγούστου.
1983.—Η Εθνική Ελλάδος κερδίζει με 3-2 την σπουδαία Ουγγαρία στο Νεπ Στάντιον τής Βουδαπέστης, με τέρματα των Αναστόπουλου, Κωστίκου και Παπαϊωάννου. Η Εθνική ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή, με προπονητή τον Χρήστο Αρχοντίδη, είχε αρκετές διεθνείς επιτυχίες όπως την ισοπαλία με την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ και την νίκη με 1-0 στην Δανία.
1985.—Λουτρό αίματος με θύματα τρείς αστυνομικούς σε ένοπλη συμπλοκή. Ο Ανθυπαστυνόμος Γεώργιος Δουγένης επιτηρούσε μία κλεμμένη μοτοσυκλέτα στην περιοχή τού Γκύζη, μαζί με τους Αστυφύλακες Βασίλειο Μπούρα και Γεώργιο Γεωργίου. Όταν μέλη τής τρομοκρατικής οργανώσεως «Αντικρατική Πάλη» επιχείρησαν να πάρουν την μοτοσυκλέτα, ακολούθησε ένοπλη συμπλοκή, που είχε ως αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό τού 41χρονου Αστυφύλακα, ο οποίος τελικά απεβίωσε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν στις 27 Μαΐου. Ο 28χρονος Αστυφύλακας Γεώργιος Γεωργίου, απεβίωσε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν μία ημέρα πριν, στις 26 Μαΐου, ενώ ο άτυχος Αρχιφύλακας Βασίλειος Μπούρας την ίδια ημέρα τού θανάσιμου τραυματισμού του.
1989.—Ο Νικόλαος Γιατράκος γιά τους επόμενους 7,5 μήνες θα είναι ο νέος Δήμαρχος Αθηνών. Την 1 Ιανουαρίου τού 1990 θα τον διαδεχθεί ο Αντώνης Τρίτσης.
1990.—Ένταση σημειώνεται στις σχέσεις Αθηνών-Βελιγραδίου, καθώς η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση επαναφέρει το Μακεδονικό ζήτημα και δημιουργεί δυσχέρειες στην κίνηση των φορτηγών από τις εθνικές οδούς της προς την κεντρική Ευρώπη.
.—Έκρηξη βόμβας σε οικοδομή στην Εκάλη Αττικής, και εμπρησμοί σε οικόπεδα, από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν.
1996.—Την άρση τής ταξιδιωτικής προειδοποιήσεως γιά το αεροδρόμιο τού Ελληνικού, ανακοινώνει το υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ.
2000.—Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έπειτα από αίτημα τού υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου, αποφαίνεται εναντίον τής αναγραφής τού θρησκεύματος στις Αστυνομικές Ταυτότητες. Η απόφαση τής κυβερνήσεως να αφαιρέσει το θρήσκευμα από τις Ταυτότητες, προκάλεσε την αντίδραση τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, η οποία απάντησε με λαοσυνάξεις στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη και με την διενέργεια δημοψηφίσματος.
2018.—Ὁ ν.4523/2018, ἡ νομιμοποίηση παραγωγῆς κάνναβης στὴν Ἑλλάδα χωρὶς ὅριο τετραϋδροκανναβινόλης καὶ ἡ εἰσαγωγή στὴν χώρα πρότυπων νομιμοποιήσεως καὶ περιφρουρήσεως καλλιέργειας ναρκωτικῶν, τριτοκοσμικῶν χωρῶν. Σὰν σήμερα, στὸ ΦΕΚ 1692/Β/15-5-2018, ἡ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ νομιμοποιεῖ τὴν καλλιέργεια κάνναβης στὴν Ἑλλάδα. Στὸ ἄρθρο 2 τοῦ ν. 4139/2013 προστέθηκε τὸ ἄρθρο 2Α μὲ τὸν ν. 4523/2018, ὁ ὁποῖος οὐσιαστικὰ ἀλλάζει τὰ πάντα καὶ νομιμοποιεῖ τὴν παραγωγὴ κάνναβης στὴν Ἑλλάδα χωρὶς ὅριο τετραϋδροκανναβινόλης.Ὅσο πιὸ ὑψηλή εἶναι ἡ περιεκτικότητα τετραϋδροκανναβινόλης τῆς καννάβης τόσο πιὸ ἰσχυρό εἶναι τὸ ναρκωτικό κατὰ τὴν χρήση του. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν περιφρούρηση τῶν ἐπιχειρήσεων παραγωγῆς, ὁ ν.2518/1997, στὸ ἄρθρο 5, παράγραφος 2, ῥητῶς ἀναφέρει ὅτι: «[…] Κατ’ ἐξαίρεση, δύναται νὰ χορηγεῖται ἄδεια ὁπλοφορίας μὲ περίστροφο ἤ πιστόλι σὲ προσωπικὸ ἀσφαλείας τῶν προαναφερομένων ἐπιχειρήσεων, στοὺς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ ἡ φύλαξη.»
.—Η Ελλάδα είναι, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το κράτος με την μεγαλύτερη επιδείνωση των προσδοκιών γιά άνοδο τού Α.Ε.Π. το 2018 και το 2019, και ένα από τα δύο μόνο κράτη τής Ευρώπης που θα τα πάνε χειρότερα στο πεδίο τής αναπτύξεως από ό,τι αρχικά προβλεπόταν. Επιδείνωση καταγράφει και στην πορεία τής εγχώριας ζητήσεως.
.—Αστυνομική επιχείρηση πραγματοποιείται στο λιμάνι τής Πάτρας γιά την εκκένωση άτυπων καταυλισμών στα εργοστάσια ΑΒΕΞ και Λαδόπουλου. Τους καταυλισμούς έχουν δημιουργήσει παρανόμως εισελθόντες στην χώρα αλλοδαποί, κυρίως από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Στην επιχείρηση συμμετέχουν 450 αστυνομικοί, δυνάμεις από Πάτρα και πολλές διμοιρίες από Αθήνα, ΜΑΤ, ΥΜΕΤ. Ασφάλεια, Ομάδες ΔΙΑΣ και ΟΠΚΕ.
2019.—Σε δηλώσεις του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο διοικητής τής Τραπέζης τής Ελλάδος ανέφερε ότι σύμφωνα με τα δημοσιονομικά στοιχεία Γενικής Κυβερνήσεως γιά το πρώτο τρίμηνο, τα οποία έχει ανακοινώσει το Γενικό Λογιστήριο τού Κράτους, ο προϋπολογισμός τού 2019 θα κατορθώσει να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% τού Α.Ε.Π. Πρόσθεσε ακόμη ότι «[…] η μη επίτευξη τού στόχου γιά πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% θα οδηγήσει στην επιβολή νέων μέτρων, όπως περικοπή των δαπανών και μείωση τού Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων η οποία μάλιστα θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στον ρυθμό ανάπτυξης τής οικονομίας.»
.—Μετά τις αρχικές δηλώσεις τού υπουργού Ευρώπης τής βρετανικής κυβερνήσεως, σερ Άλαν Ντάνκαν γιά τις διερευνητικές γεωτρήσεις, το Foreign Office αποσαφήνισε την βρετανική θέση γιά την κυπριακή Α.Ο.Ζ. Αρχικά είχε ειπωθεί ότι, «[…] η θέση τού Ηνωμένου Βασιλείου […] σύμφωνα με την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών γιά το Δίκαιο τής Θάλασσας (είναι ότι), διερευνητικές γεωτρήσεις δεν θα πρέπει να προχωρούν σε οποιαδήποτε περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση.» Μετά από αυτό κλήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών τής Κύπρου ο Ύπατος Αρμοστής τού Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ ετοιμάστηκε και επιστολή τού Προέδρου τής Κυπριακής Δημοκρατίας προς την πρωθυπουργό τής Βρετανίας. Ακολούθησε νέα δήλωση γιά την κυπριακή Α.Ο.Ζ. στην οποία η Βρετανία αναγνώρισε «[…] το κυριαρχικό δικαίωμα τής Δημοκρατίας τής Κύπρου να αξιοποιήσει το πετρέλαιο και το αέριο στην διεθνώς συμφωνημένη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.»