,
……….413 π.Χ.— Πελοποννησιακὸς Πόλεμος (19ο έτος). Ἡ αἰχμαλωσία καὶ ἡ ἐκτέλεση τῶν Ἀθηναίων στρατηγῶν Νικία καὶ Δημοσθένη μετὰ τὴν ἥττα τῆς Σικελικῆς Ἐκστρατείας.
……….Μετὰ τὴν πανωλεθρία στὶς Ἐπιπολὲς καὶ τὴν ἀνεπιτυχὴ προσπάθεια τῶν Ἀθηναίων νὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ τὶς Συρακοῦσες, τὸ ἐξαντλημένο στράτευμα, ὑπὸ τοὺς Δημοσθένη καὶ Νικία, αἰχμαλωτίζεται ἀπὸ τὴν συμμαχία Συρακουσίων καὶ Σπαρτιατῶν. Ἡ τύχη τῶν αἰχμαλώτων ὑπῆρξε τραγική. Οἱ στρατηγοὶ Νικίας καὶ Δημοσθένης, ἐκτελέσθηκαν δημοσίως. Οἱ ὑπόλοιποι ἐπιζήσαντες, ἤ πωλήθηκαν ὡς δοῦλοι, ἤ κατέληξαν στὰ λατομεῖα τῶν Συρακουσῶν, ὅπου, ὑπὸ συνθῆκες ἀφάνταστα σκληρές, ἐξοντώθηκαν. Ἀπὸ τοὺς 50.000 κατὰ προσέγγιση, ποὺ εἶχαν λάβει μέρος στὴν Σικελικὴ ἐκστρατεία, ἐλάχιστοι κατόρθωσαν νὰ ἐπιστρέψουν.
………Ἐνῷ ὁ Νικίας, κατὰ τὴν πρώτη φάση τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, εἶχε κατορθώσει τὴν σύναψη εἰρήνης, γνωστὴ ὡς «Νικεῖος», ἡ διάρκειά της ἦταν μόλις ἑξαετῆς, καὶ ἀφορμὴ γιὰ τὴν διακοπὴ της, ἦταν ἡ δεύτερη εἰσβολὴ τῶν Ἀθηναίων στὴν Μῆλο, – ἀπὸ τὶς τραγικότερες στιγμὲς στὴν ἱστορία τῶν ἐμφυλίων συγκρούσεών μας – μὲ σκοπὸ τὴν βίαιη ὑποταγή τῶν Μηλίων στὴν Ἀθηναϊκὴ ἡγεμονία, παρ’ ὅλη τὴν οὐδετερότητά τους.
……….Οἱ Ἁθηναῖοι, θανάτωσαν ὅλους τοὺς μαχίμους Μηλίους ἄρρενες καὶ δούλωσαν τὰ γυναικόπαιδα. Ἐν συνεχείᾳ, παρακινούμενοι ἀπὸ τὸν Ἀλκιβιάδη καὶ τὴν ἄμετρη φιλοδοξία του, παρ’ ὅλη τὴν ἀντίθετη γνώμη τοῦ Νικία, ἀποφάσισαν τὴν κατάκτηση τῆς Σικελίας. Ὁ πανίσχυρος ἀθηναϊκὸς στόλος, ἀναχώρησε τὸ καλοκαίρι τοῦ 415 π.Χ. καὶ ὅ,τι διασώθηκε ἀπ’ αὐτόν, ἐπέστρεψε ὑπὸ τραγικὲς συνθῆκες, το 413 π.Χ.
-
Περισσότερα γιὰ τὸν Πελοππονησιακὸ πόλεμο (ἔτη 422-404 π.Χ.), μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com