,

……….Στὶς 15 Ὀκτωβρίου 1902, ἀποκαλύπτεται τὸ Ἱερὸ Ἀσκληπιεῖο τῆς Κῶ, μήκους 31 μέτρων καὶ πλάτους 17 μέτρων μετὰ ἀπὸ ὑπόδειξη τοῦ Κώου ἱστοριοδίφη Ἰάκωβου Ζαρράφτη στὸν Γερμανὸ ἀρχαιολόγο (Rudolf Herzog) Ρούντολφ Χέρζογκ, ὁ ὁποῖος ἀπογοητευμένος ἦταν ἔτοιμος νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν προσπάθεια. Τὴν δόξα καὶ ἀναγνώρηση ἔλαβε ὁ Γερμανὸς ἀρχαιολόγος, ἐνῷ ὁ Ζαρράφτης δὲν ἔτυχε καμμίας προσοχῆς καὶ ἀξίας.

……….Τὰ Ὰσκληπιεῖα ἦταν Ἱερὰ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, ὅπου ἐκτὸς ἀπὸ τὴν λατρεία τοῦ θεραπευτῆ Θεοῦ, ἐφαρμοζόταν καὶ ἡ ἰατρικὴ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, τοὺς Ἀσκληπιᾶδες. Τὰ τρία σημαντικότερα Ἀσκληπιεῖα ἦταν κατὰ σειρᾷ τῆς Τρίκκης (γενέτειρας τοῦ Ἀσκληπιοῦ), τῆς Ἐπιδαύρου καὶ τῆς Κῶ. Ἡ φήμη τοῦ Ἀσκληπιείου τῆς Κῶ ἦταν μεγάλη καὶ ἐπὶ αἰῶνες προσήλκυε ἀσθενεῖς ἀπ’ ὅλο τὸν ἀρχαῖο κόσμο, ποὺ ὡς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης πρὸς τοὺς θεραπευτὲς Θεούς, κοσμοῦσαν τὸ Ἱερὸ μὲ πλῆθος ἐξαιρετικῶν ἀναθημάτων, ἔργων φημισμένων καλλιτεχνῶν.

……….Ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ ἰατρική, ἔφθασε στὴν κορύφωσή της τὸν 5^ο αἰῶνα π.Χ. μὲ τὸν Ἱπποκράτη ἀπό τὴν Κῶ. Ἡ δράση καὶ τὰ συγγράμματα αὐτοῦ τοῦ περίφημου γιατροῦ, ὁριοθέτησαν τὴν μετέπειτα πορεία αὐτῆς τῆς ἐπιστήμης στοὺς αἰῶνες ποὺ ἀκολούθησαν, ἀφήνοντας ἀνεξίτηλη τὴν σφραγίδα τους μέχρι τὶς ἡμέρες μας. Ἡ μεγάλη συγκέντρωση ἀσθενῶν στὰ Ἀσκληπιεῖα βοήθησε σημαντικὰ τὴν ἐπιστημονικὴ γνώση στὰ πρῶτα της βήματα, ἐνῶ τὸ κύρος τῶν θεῶν καὶ τῶν θεραπευτῶν ἡρώων, ἔδινε αἴγλη στοὺς γιατρούς, ποὺ συχνὰ θεωρήθηκαν ἀπόγονοι καὶ συνεχιστὲς (ὅπως οἱ Ἀσκληπιᾶδες τῆς Κῶ). Ἡ κατάσταστη ἄλλαξε ῥιζικά τὸν 5^ο π.Χ. αἰῶνα. Τότε ὁ Ἱπποκράτης «τὴν ἰατρικήν ἀπό τέχνης εἰς ἐπιστήμην ἀνήγαγεν», ὅπως ἔγραψε ὁ γιατρὸς Γαληνὸς τὸν 2^ο μ.Χ.αἰῶνα.

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com