Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Τί είδους συναισθήματα προκαλούσε η γέννηση κοριτσιού στην βυζαντινή οικογένεια;
……….Η γέννηση κοριτσιού δεν έφερνε χαρά. Αιτία ήταν η υποχρέωση προίκας. Μία υποχρέωση ιδιαίτερα βαριά γιά οικογένειες που είχαν χαμηλό εισόδημα ή ανύπαρκτη περιουσία. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο τής εγκατάλειψης τού κοριτσιού ή τής εκμετάλλευσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νόμος επέτρεπε την πώληση παιδιού μετά την γέννησή του, αλλά μόνο σε πολύ φτωχούς γονείς.
Τί άλλη συνέπεια πέρα από την εγκατάλειψη τού κοριτσιού μετά την γέννησή του προκαλούσε η έλλειψη προίκας;
……….Η απουσία προίκας γινόταν αιτία μοναχικού βίου. Τον μοναχικό βίο ακολουθούσαν και οι γυναίκες τής μέσης και ανώτερης τάξης, συνήθως μετά τον θάνατο τού άνδρα τους ή μετά από κάποια συμφορά.
Ποιά ήταν η ηλικία γάμου στην βυζαντινή κοινωνία;
……….Ηλικία γάμου γιά τα κορίτσια ήταν τα 12 ή 13 έτη και γιά τα αγόρια τα 14 ή 15. Η αιτία που κρινόταν κατάλληλη γιά γάμο μία τόσο μικρή ηλικία, ήταν η μεγάλη θνησιμότητα τής εποχής. Πάντως δεν έλειπαν και οι υπερβολές: Έχουμε περιπτώσεις μνηστείας ακόμη και στην ηλικία των 7 ετών. Ένας ιστορικός γράφει γιά μία υποψήφια νύφη, ότι ήταν τόσο μικρή, ώστε καλά – καλά δεν μιλούσε, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει ο γάμος! Η Θεοδώρα, μία απόγονος τού Ιωάννη Κομνηνού, στα 15 της χρόνια, ήταν ήδη δύο φορές χήρα!
Ποιός αποφάσιζε γιά την σύναψη γάμου;
……….Τον λόγο γιά την επιλογή τού συζύγου είχε ο πατέρας. Αργότερα, με την νομοθεσία των Ισαύρων – στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν την μητέρα και να ισχυροποιήσουν τους οικογενειακούς θεσμούς – απαιτείται η συγκατάθεση και των δύο γονέων γιά την σύναψη γάμου. Όμως όταν οι Μακεδόνες ανήλθαν στην εξουσία, επανέφεραν σε ισχύ την πατρική εξουσία στο θέμα τού γάμου.