,
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ IΩAΝΝIΝΩΝ
Ιερ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΗΚΟΣ
Αληθινός «λύχνος επί την λυχνίαν» ανεδείχθη ο π. Κωνσταντίνος Ζήκος. Γεννήθηκε στον Πεντόλακκο Iωαννίνων το 1880. Οι ευσεβείς γονείς του, από μικρήν ηλικίαν τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Τελείωσε το Σχολαρχείο Δερβιζιάνων κατά το 1898, και το 1902 έκαμε δάσκαλος στο χωριό του. Το 1903 νυμφεύθηκε, και τον άλλο χρόνο χειροτονήθηκε ιερεύς και τοποθετήθηκε εφημέριος στο χωριό του. Πραγματοποίησε έτσι τον παλιό παιδικό του πόθο με όλη την συναίσθησι και τον τρόμο προς το αγγελικό λειτούργημα τού ιερέως.
Εργατικός και πολύ μελετηρός, εφήρμοζε με ακρίβεια όσα ορίζει η Γραφή γιά την ζωή τού κληρικού. Ήξερε να κυβερνά καλά την οικογένειά του, και την μικρή του ενορία. Δεν ζούσε γιά τον εαυτό του, λέγουν όσοι τον εγνώρισαν, αλλά γιά τον Χριστό. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του ικανό να ομιλή στην Εκκλησία. Μιλούσε όμως παντού η ζωή του. Σ’ όλα τα χρόνια τής ιερατείας του, αγωνιζόταν να σπέρνη και να καλλιεργή στις ψυχές των χριστιανών την αγάπη. Συμφιλιωτής των φιλονεικούντων, συμπαραστάτης των αδυνάτων, των πονεμένων παρηγορητής. Έτσι κέρδισε την αγάπη και την εκτίμησι όλων.
Μα και τα εθνικά του καθήκοντα δεν παραμελούσε ο π. Κωνσταντίνος. Πήρε ενεργό μέρος στους αγώνας τού 1912-13, ενισχύοντας ηθικώς και υλικώς τα Ελληνικά Στρατεύματα. Στον ελληνοϊταλικό, έγινε φύλακας άγγελος τού χωρίου. Κι όταν αργότερα παρουσιάσθηκε ο κομμουνισμός, στάθηκε αληθινός φρουρός τής ιεράς παρακαταθήκης τού Έθνους. Δεν φοβόταν να χτυπήση παντού την κομμουνιστική προπαγάνδα.
Ένα βράδυ τού Φεβρουάριου τού 1943, τον έπιασαν οι συμμορίτες. Τον εβασάνισαν απάνθρωπα και τον ωδήγησαν δεμένο στην θέσι «Ντούσκο», Παναγίας Λακιωτίσσης, όπου και τον σκότωσαν. Λίγο αργότερα σκότωσαν και τους δύο γιούς του, γιά να προκαλέσουν βαρύτερη την οργή Εκείνου που πιστά υπηρέτησε 41 έτη.
«Τούς διωγμούς, τούς πόνους, τούς κινδύνους ώσπερ τρυφήν ποθούντες, ηγάλλοντο, βλέποντες διανοίας οφθαλμοίς, την δι’ αιώνος απόλαυσιν».
Επιμέλεια μονοτονικού κειμένου: « Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο »
Πηγή το βιβλίο: “Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1941-1949″.
Γι' αὐτό, τῶν ἱερέων ποὺ ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος τους, ἄς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνίᾳ.