,
.
ΟΙ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΩΝ – ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΙΣ ΦΙΛΙΚΩΝ
……….(…) Ἡ πρώτη ἀξιομνημόνευτη ἐνέργεια ἡ ὁποία ἀποσκοποῦσε σὲ ταυτόχρονη ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων, Σέρβων, βουλγάρων καὶ ὅλων τῶν χριστιανῶν τοῦ Αἵμου ἐναντίον τῶν ὀθωμανῶν, ἔγινε ἀπὸ τὴν Φιλική Ἑταιρεία τὴν Ἄνοιξη τοῦ 1817, ἀπὸ τὸν Φιλικὸ Γεώργιο Λεβέντη, διευθυντὴ τοῦ Ῥωσικοῦ Προξενείου στὸ Ἱάσιο. Σὲ συνεργασία μὲ τὸν Γεώργιο Ὀλύμπιο, ὁ ὁποῖος εἶχε μετάσχει τῆς Σερβικῆς Ἐπαναστάσεως, ἦλθε σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Σέρβο ἡγέτη, Καραγιώργη Πέτροβιτς, ὁ ὁποῖος μυήθηκε στὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ ὁρκίσθηκε αἰώνια καὶ εἰλικρινὴ φιλία πρὸς τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος. Προδόθηκε ὅμως, καὶ δολοφονήθηκε στὶς 13 Ἰουλίου 1817, μαζὶ μὲ τὸν Ἕλληνα γραμματέα του, Ναούμ.
……….Οἱ προσπάθειες τῶν Φιλικῶν συνεχίσθηκαν μέσῳ τοῦ Γεωργίου Ὀλύμπιου, ὁ ὁποῖος αὐτὴ τὴν φορὰ ἐπιχείρησε νὰ βολιδοσκοπήσῃ τὸν ἡγεμόνα, Μιλὸς Ὀβρένοβιτς. Ἡ ἀπάντηση ὅμως δὲν ἦταν θετική. Τὴν ἴδια τακτικὴ ἀκολούθησε καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ἐπιχειρῶντας νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν Σερβικὴ συνεργασία. Ἡ τελευταία καὶ σημαντικὴ του προσπάθεια, ἔγινε μέσῳ τῆς ἀποστολῆς τοῦ Φιλικοῦ, Ἀριστείδη Παπᾶ, κομίζοντος ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μιλὸς Ὀβρένοβιτς. Ταξιδεύοντας ὅμως πρὸς Σερβία, συνελήφθη στὴν νησίδα Ἀδᾶ Καλὲ τοῦ Δουνάβεως ἀπὸ τοὺς τούρκους, καὶ θανατώθηκε, τὰ δὲ ἐπίσημα ἔγγραφα ποὺ ἔφερε, χρησιμοποιήθηκαν μετὰ ἀπὸ λίγο ἀπὸ τοὺς τούρκους γιὰ πολιτικοὺς σκοπούς.
***