.
.
Πινότση-Γιάννουζα-Μπούμπουλη Λασκαρίνα.
Η καπετάνισσα
……….Η Μπουμπουλίνα, που ήταν Υδραία στην καταγωγή, γεννήθηκε μέσα στις φυλακές τής Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου τού 1771, όταν η μητέρα της, Σκεύω, επισκέφθηκε τον τότε φυλακισμένο από τους τούρκους και ετοιμοθάνατο άντρα της, Σταυριανό Πινότση.
……….Η σύλληψη και φυλάκιση τού Πινότση ήταν αποτέλεσμα τής ενεργού συμμετοχής του στην επανάσταση τής Πελοποννήσου το 1769-70, γνωστή στην ιστορία μας ως Ορλωφικά. Ήταν τότε που οι Σπέτσες καταστράφηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά από την εκδικητική μανία των τούρκων λόγω τής συμμετοχής τού νησιού στην επανάσταση.
……….Μετά τον θάνατο τού Πινότση στην Κωνσταντινούπολη, μητέρα και κόρη επέστρεψαν στην Ύδρα. Τέσσερα χρόνια αργότερα η Σκεύω ήλθε σε δεύτερο γάμο με τον Σπετσιώτη καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου ή Ορλώφ (το Ορλώφ παρατσούκλι τής εποχής λόγω τής συμμετοχής του στα Ορλωφικά) και έτσι η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε πλέον στις Σπέτσες.
……….Από μικρή λάτρευε την θάλασσα και τα καράβια και την συνάρπαζαν οι ιστορίες των ναυτικών αλλά και οι Θούριοι τού Ρήγα γιά την πατρίδα και την λευτεριά. Ήταν η αναμφισβήτητη αρχηγός ανάμεσα στα οκτώ ετεροθαλή αδέλφια της, δείχνοντας έτσι από νεαρή ηλικία τον ισχυρό μέχρι πείσματος χαρακτήρα της, το θάρρος και την αποφασιστικότητά της. Μελαχρινή με αρχοντική κορμοστασιά, ατίθαση και επιβλητική, παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη στα 17 της χρόνια με τον Δημήτριο Γιάννουζα και την δεύτερη στα 30 της με τον Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δύο όμως σύζυγοί της, Σπετσιώτες καπεταναίοι, σκοτώθηκαν σε ναυμαχίες με Μπαρμπερινούς πειρατές οι οποίοι ήταν ο φόβος και ο τρόμος εκείνης τής περιόδου.
……….Ο Μπούμπουλης [πραγματικός εκδικητής των κουρσάρων], σκοτώθηκε σε ένα από τα ηρωικότερα θαλάσσια κατορθώματα τής εποχής. Κατατρόπωσε σε ναυμαχία συγχρόνως δύο Αλγερίνικα πειρατικά πλοία και όπως αναφέρει ο ιστορικός Ανάργυρος Χατζηαναργύρου: “[ ]Ἔπεσε δὲ κατὰ τὴν ἐσχάτην στιγμὴν τῶν νικητηρίων, ὅτε ἀνυψώσαντος αὐτοῦ ἄνωθεν τοῦ καταφράγματος τὴν κεφαλὴν ὅπως ἐποπτεύσῃ τὸ ἔσχατον τὸν καταβεβλημένον ἐχθρόν, βολὴ πυροβόλου τὸν κατέλαβεν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ μετώπου καὶ τὸν ἀφῆκεν ἄπνουν. Τὸν ἥρωα πέσοντα, διαδέχεται ἀμέσως εἰς τὴν διοίκησην τοῦ πλοίου μάχιμος συγγενής, ὅστις τοῦ κυβερνήτου τὸν θάνατον ἀποκρύψας, ἐπανέλαβεν ἐντονώτερον τὸ πῦρ, καὶ ἐν ἀκαρεῖ καταθραύσας πάντα τὰ ἔμβολα τῶν καταδρομέων, διέσπειρε τὸν θάνατον περὶ αὐτούς.”
……….Το έτος 1811 βρήκε την Μπουμπουλίνα χήρα γιά δεύτερη φορά, μητέρα επτά παιδιών και κληρονόμο μιάς πολύ μεγάλης περιουσίας σε πλοία, μετρητά και ακίνητα. Τα μετρητά και μόνο που τής άφησε ο Μπούμπουλης ήταν πάνω από 300.000 τάλαρα – χρυσά Ισπανικά νομίσματα τής εποχής. Την περιουσία αυτή όχι μόνο διατήρησε αλλά και αύξησε με την σωστή διαχείριση και το εμπόριο. Έγινε μέτοχος σε διάφορα Σπετσιώτικα πλοία και αργότερα ναυπήγησε και τρία δικά της. Μεταξύ αυτών ο περίφημος και ονομαστός “Αγαμέμνων”, το πρώτο ελληνικό πολεμικό πλοίο τού 1821, τού οποίου η ναυπήγηση κόστισε 75.000 τάλαρα.
……….Ο δεύτερος σύζυγός της, ο Μπούμπουλης, έλαβε μέρος στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο συμμετέχοντας με δικά του πλοία στην ναυμαχία κατά των τούρκων στην Ίμβρο και την Τένεδο το 1807. Γιά τις υπηρεσίες του αυτές είχε μάλιστα παρασημοφορηθεί από τους Ρώσους που τού απένειμαν τον τίτλο τού πλοιάρχου τού Ρωσικού Αυτοκρατορικού στόλου αλλά και τον τίτλο τού επίτιμου Ρώσου πολίτη. Με αφορμή τις πράξεις αυτές τού Μπούμπουλη, η τουρκία επιδίωξε το 1816 να δημεύσει την περιουσία τής Μπουμπουλίνας, η οποία γιά να την σώσει, μετέβη με το πλοίο της, “Κοριέζος”, στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνέβησαν τα ακόλουθα γεγονότα.
……….Κατ’ αρχάς συναντήθηκε με τον Ρώσο πρέσβη, κόμητα Στρογγανώφ, από τον οποίο ζήτησε προστασία λόγω των υπηρεσιών τού συζύγου της στην Ρωσία, παρουσιάζοντας μάλιστα επιστολή τού Ρώσου ναυάρχου Σενιάρ, ο οποίος πιστοποιούσε τις υπηρεσίες τού Μπούμπουλη. Επιπλέον τα πλοία της έφεραν τότε την Ρωσική σημαία, βάσει τής συνθήκης τού Κιουτσούκ Καϊναρτζί, μεταξύ Ρωσίας και τουρκίας. Ο Στρογγανώφ, στην προσπάθειά του να την βοηθήσει και γιά να αποφύγει την επικείμενη σύλληψή της από τους τούρκους, την φυγάδευσε στην Κριμαία, σε ένα αγρόκτημα που τής παραχώρησε ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ στο οποίο η Μπουμπουλίνα παρέμεινε επί 3 μήνες περίπου.
……….Πριν φύγει γιά την Κριμαία, κατάφερε να συναντηθεί στην Κωνσταντινούπολη και με την Βαλιδέ Σουλτάνα [μητέρα τού σουλτάνου Μαχμούτ Β, και εξαδέλφη σύμφωνα με γραφόμενα, τής αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας]. Η Σουλτάνα πρέπει να εντυπωσιάστηκε από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα τής Μπουμπουλίνας, ώστε λίγο αργότερα έπεισε τον γιό της να υπογράψει ειδικό φιρμάνι με το οποίο εξασφαλίστηκε η περιουσία τής Μπουμπουλίνας και έπαυσε πλέον ο φόβος συλλήψεώς της από τους τούρκους. Μόλις η Μπουμπουλίνα έμαθε αυτό το νέο, αναχώρησε από την Κριμαία και επέστρεψε στις Σπέτσες.
……….Κατά την παραμονή της στην Κωνσταντινούπολη αλλά ίσως και σε επόμενο ταξείδι της εκεί το 1818, ήλθε σε επαφή με τους Φιλικούς και μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Η Μπουμπουλίνα ήταν η μόνη γυναίκα που μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, στο χαμηλότερο βαθμό μυήσεως, καθότι οι γυναίκες δεν γινόντουσαν δεκτές από τους Φιλικούς.
……….Έτσι λοιπόν, επιστρέφοντας στις Σπέτσες ξεκίνησε τις προετοιμασίες της γιά την επανάσταση που πρόκειται να ξεσπάσει. Αγόρασε όπλα και πολεμοφόδια από τα λιμάνια τού εξωτερικού, τα μετέφερε κρυφά με τα καράβια της και τα αποθήκευσε σε διάφορες κρύπτες στο σπίτι της και στο νησί.
Το 1820 ολοκληρώθηκε στις Σπέτσες η ναυπήγηση τού «Αγαμέμνονα», τής ναυαρχίδας της. Ήταν ένα καράβι κατασκευασμένο από το ξεκίνημά του γιά πόλεμο, μία κορβέτα μήκους 48 πήχεων και οπλισμένη με δεκαοκτώ μεγάλου βεληνεκούς κανόνια. Η ναυπήγηση τού “Αγαμέμνονα” είχε σαν αποτέλεσμα να καταγγελθεί η Μπουμπουλίνα στην Πύλη, ότι ναυπηγούσε κρυφά πολεμικό πλοίο. Η πολυμήχανη όμως Μπουμπουλίνα όχι μόνο κατόρθωσε να ολοκληρώσει την ναυπήγηση δωροδοκώντας με μεγάλο χρηματικό ποσό τον απεσταλμένο στις Σπέτσες τούρκο επιθεωρητή, αλλά συγχρόνως κατάφερε να εξοριστούν από το νησί και οι άνθρωποι που την είχαν καταγγείλει.
……….Δυστυχώς η ναυαρχίδα τής Μπουμπουλίνας είχε και αυτή τραγικό τέλος όπως και η ίδια η καπετάνισσα. Το πλοίο, μετά τον θάνατο τής Μπουμπουλίνας, δόθηκε από τους απογόνους της στο Ελληνικό κράτος. Μετονομάστηκε σε «Σπέτσες» και έγινε η ναυαρχίδα τού νεοσυσταθέντος τότε από τον Καποδίστρια, κρατικού στόλου. Κάηκε το 1831 στον ναύσταθμο τού Πόρου από τον Μιαούλη, όταν αυτός έβαλε μπουρλότο σε μία προσπάθειά του να μην πέσουν τα πλοία στα χέρια των αντιπάλων του, που στην προκείμενη περίπτωση ήταν οι κυβερνητικές δυνάμεις τού Καποδίστρια. Τα αίτια τής πράξης τού Μιαούλη, που τόσα πρόσφερε στον Αγώνα, τα αναζητούμε στην τρίτη κατά σειρά εμφύλια διαμάχη (τότε ήταν μεταξύ τού φιλοαγγλικού και τού φιλορωσικού κόμματος) που συγκλόνιζε γιά άλλη μία φορά το Ελληνικό κράτος από την έναρξη τής επαναστάσεως. Οι εμφύλιοι αυτοί σπαραγμοί, μία κατάρα θα λέγαμε τής φυλής μας, είχαν κατά τα λεγόμενα τού στρατηγού Μακρυγιάννη, περισσότερους νεκρούς μέχρι την εποχή τής βασιλείας τού Όθωνα, από αυτούς που θυσιάστηκαν στον αγώνα κατά των τούρκων).
……….Το 1819 η Μπουμπουλίνα ξαναπήγε στην Κωνσταντινούπολη, πιθανότατα γιά το θέμα τής ναυπήγησης τού «Αγαμέμνων». Εκεί ήλθε σε συνεννόηση με τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Αργότερα συγκρότησε δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τα παλικάρια της, όπως τους φώναζε, τους οποίους συντηρούσε η ίδια επί σειρά ετών, όπως και τα πληρώματά της. Όταν οι Έλληνες πολιορκούσαν το Ναύπλιο και κατόπιν την Τρίπολη, η Λασκαρίνα τους εφοδίαζε με τρόφιμα και πολεμοφόδια και έτσι ξόδεψε στα δύο μόλις πρώτα χρόνια τής Επαναστάσεως όλη την περιουσία της.
……….Στις 13 Μαρτίου τού 1821, η Μπουμπουλίνα ύψωσε την δική της σημαία – τον αετό με την άγκυρα και τον Φοίνικα – στο κατάρτι τού «Αγαμέμνων» και την χαιρέτησε με κανονιοβολισμούς μπροστά στο λιμάνι των Σπετσών. Ο αετός με τα φτερά προς τα κάτω συμβολίζει το σκλαβωμένο Έθνος που θα αναγεννηθεί όπως ο Φοίνικας, με την βοήθεια τού Ναυτικού το οποίο συμβολίζει η άγκυρα. Η Μπουμπουλίνα είχε εμπνευστεί το λάβαρό της από αυτό των βυζαντινών Αυτοκρατόρων Κομνηνών, που ήταν παρόμοιο. Στις 3 Απριλίου, ανήμερα των Βαΐων, επαναστάτησαν οι Σπέτσες, πρώτες από τα υπόλοιπα νησιά.
……….Η Μπουμπουλίνα επικεφαλής μοίρας πλοίων κατέπλευσε στο Ναύπλιο και άρχισε τον ναυτικό αποκλεισμό του. Η αποβίβασή της στους Μύλους τού Άργους μαζί με τους φλογερούς λόγους της και τον ενθουσιασμό της, ξεσήκωσαν τους Αργείους, κάνοντάς τους να επιμείνουν στην πολιορκία τού Ναυπλίου, ενός κάστρου απόρθητου, αποτελούμενου από τρία φρούρια – το Μπούρτζι, την Ακροναυπλία και το περίφημο Παλαμίδι – οπλισμένα συνολικά με τριακόσια κανόνια.
……….Οι επιθέσεις της εναντίον τού Ναυπλίου, ήταν μία σελίδα απαράμιλλου ηρωισμού. Αυτό φαίνεται και από την αφήγηση τού ιστορικού αλλά και αυτόπτη μάρτυρα Ανάργυρου Χατζή-Αναργύρου, ο οποίος έγραψε γι΄ αυτήν τα εξής:
……….«[ ]Μάλιστα δὲ τὸ σπάνιο γεγονὸς εἰς τὰ χρονικὰ τῶν ἐθνῶν, μία γυνῆ νὰ ἐπιστρατεύσῃ, γυνῆ πλουσία, ἀποφασίσασα καὶ πλοῖα καὶ χρήματα καὶ υἱοὺς ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν βωμὸν τῆς πατρίδος νὰ προσφέρῃ. Αὕτη δὲ ἡ γυνῆ εἶναι ἡ Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, τὴν ὁποίαν τὰ ἔθνη ἀνευφήμησαν καὶ ἐχαιρέτισαν ὡς ἡρωίδα. Ἦτο δὲ πράγματι λεοντόθυμος. Τῷ 1821, Δεκεμβρίου 4, εἰς τὴν πολιορκίαν τοῦ Ναυπλίου, τὸ ἐνθυμούμεθα, ἐπιβαίνουσα σὲ ἴδιον πλοῖο της, μόνη διέταξε τὴν ἔφοδον εἰς τὰς λέμβους κατὰ τοῦ φρουρίου. Αὖται δὲ ἐπιτίθενται, ἀλλ’ αἱ σφαῖραι καὶ οἱ μύδροι ἀπὸ τῶν ἐπιθαλασσίων προμαχώνων τὰς κανονοστοιχίας χαλαζηδὸν ἐπιπίπτοντες, ὑποχρεοῦν τοὺς ἀνδρείους της νὰ ὑποχωρήσωσι πρὸς ὁλίγον. Ἐξανίσταται τότε ἡ Ἀμαζών, ἐπισκοποῦσα ἀπὸ τῶν ἐδωλίων τῆς νηός, καὶ τοὺς βοᾶ …Εἶσθε λοιπὸν γυναῖκες κι ὄχι ἄντρες; Ἐμπρός! Οἱ ἀξιωματικοὶ τὴν ὑπακούουν, μάχονται, θνήσκουν, ἐπανελθόντες εἰς τὴν τάξιν, ἀλλ’ εἰς μάτην, τὸ φρούριο διὰ θαλάσσης ἦτο ἀπόρθητον. Διὸ μετέβη εἰς τὴν ξηρὰν καὶ ἐκεῖ ἐστρατήγει μέχρι τῆς παραδόσεως τοῦ Ναυπλίου, τῇ 30 Νοεμβρίου 1822, συμμετέχουσα τῶν ἔργων τῆς πολιορκίας, ὁδηγοῦσα τὰ παλικάρια της, χορηγοῦσα τοὺς θησαυροὺς της.»
……….Ο ιστορικός Ορλάνδος αναφέρει γιά την προσφορά της προς την πατρίδα: «[ ]Οὔτε πανταχοῦ, οὔτε καὶ καθ’ ὅλας τὰς ἐποχᾶς ἀναφαίνονται ἐν ταὶς ἐπαναστάτεσι γυναῖκαι τοιαῦται, ἔκτακτον ἔχουσαι τὸν χαρακτῆρα καὶ ἄξιαι νὰ κινήσωσι τὸν θαυμασμὸν τοῦ κόσμου.»
……….Ένας άλλος ιστορικός, ο Ι. Φιλήμων, περιγράφοντας την τόλμη και γενναιότητα τής Μπουμπουλίνας γράφει την ανεπανάληπτη φράση ότι: «[ ]ἐνώπιον αὐτῆς ὁ ἄνανδρος ἠσχύνετο καὶ ὁ ἀνδρεῖος ὑπεχώρη.»
……….Εκτός τής πολιορκίας τού Ναυπλίου, η Μπουμπουλίνα έλαβε μέρος στον ναυτικό αποκλεισμό τής Μονεμβασιάς και την παράδοση τού κάστρου της. Τα πλοία της, πολιόρκησαν το Νεόκαστρο στην Πύλο και ανεφοδίασαν το Γαλαξείδι, με κυβερνήτες τα παιδιά της και τα αδέλφια της. Τα παλικάρια της πολέμησαν στο Άργος, στην Τρίπολη, στα Δερβενάκια. Στην μάχη τού Άργους παρά τον Χάραδρο ποταμό (Ξεριά), σώμα ολίγων Σπετσιωτών πολεμιστών με αρχηγό τον γιό τής Μπουμπουλίνας, Γιάννο Γιάννουζα, αντιστάθηκε στις δύο και πλέον χιλιάδες Τουρκοαλβανών με επικεφαλής τον διαβόητο γιά την βαρβαρότητά του, Βελή-μπέη, απεσταλμένο τότε τού Χουρσίτ πασά τής Τριπόλεως, με εντολή την εκκαθάριση τής Πελοποννήσου από τους επαναστατημένους Έλληνες. Η μάχη ήταν άνιση. Εκεί έπεσε ως πραγματικός ήρωας ο γιός τής Μπουμπουλίνας. Όρμησε πεζός πάνω στον έφιππο Βελή-μπέη τον έριξε από το άλογό του και τον τραυμάτισε με την σπάθα του θανάσιμα. Εχθρικό όμως βόλι τον κτύπησε και τον άφησε νεκρό. Η θυσία αυτή των Σπετσιωτών έδωσε τον χρόνο στον άμαχο πληθυσμό τού Άργους να διασωθεί, καταφεύγοντας στους γύρω λόφους.
……….Λίγες ημέρες πριν από την πτώση τής Τριπόλεως, η Μπουμπουλίνα κατέφθασε έφιππη μαζί με τους Σπετσιώτες της, στο ελληνικό στρατόπεδο έξω από την πόλη. Όλοι την υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Εκεί συναντήθηκε με τον Κολοκοτρώνη.
……….Τα αισθήματα αλληλοσεβασμού και φιλίας που αναπτύχθηκαν μεταξύ τους ήταν σε τέτοιο βαθμό ισχυρά, ώστε αργότερα ένωσαν με γάμο τα δύο τους παιδιά, τον Πάνο Κολοκοτρώνη και την Ελένη Μπούμπουλη.
……… Κατά την άλωση τής Τριπολιτσάς, η Μπουμπουλίνα κατάφερε να διασώσει το χαρέμι τού Χουρσίτ. Αυτό έγινε μετά από παράκληση τής συζύγου τού Χουρσίτ προς την Μπουμπουλίνα κατά την διάρκεια τής πολιορκίας. Λέγεται μάλιστα ότι με την πράξη της αυτή, η Μπουμπουλίνα κράτησε την υπόσχεση που έδωσε το 1816 στην Βαλιδέ Σουλτάνα στην Κωνσταντινούπολη, όταν εκείνη κατάφερε να σώσει την περιουσία τής Λασκαρίνας από την δήμευση. Η Μπουμπουλίνα τής είχε τότε υποσχεθεί ότι εάν ποτέ κάποια Τουρκάλα ζητούσε την βοήθειά της, θα έκανε και αυτή ό,τι καλύτερο μπορούσε.
……….Η Λασκαρίνα έλαβε μέρος ως ισάξια με τους άλλους οπλαρχηγούς στα πολεμικά συμβούλια και τις αποφάσεις. Τής απονεμήθηκε ο τίτλος τής Καπετάνισσας και τής Μεγάλης Κυράς. Μετά τον θάνατό της, οι Ρώσοι τής απένειμαν και τον τίτλο τής Ναυάρχου, έναν τίτλο με παγκόσμια μέχρι σήμερα μοναδικότητα γιά γυναικεία μορφή.
……….Μετά την πτώση τού Ναυπλίου στις 30 Νοεμβρίου τού 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε εκεί γιά περίπου δύο χρόνια, σε κλήρο γης που τής παραχωρήθηκε από το κράτος ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών της προς το έθνος. Προς τα τέλη τού 1824 η χώρα σπαραζόταν από τα δεινά τού δεύτερου και καταστροφικότερου εμφυλίου.
……….Η κυβέρνηση των Καπεταναίων των νησιών (κυβέρνηση Κουντουριώτη) υπερίσχυσε τού Συνασπισμού των Κοτζαμπάσηδων και των Στρατιωτικών τής Πελοποννήσου. Ο Πάνος Κολοκοτρώνης, τότε φρούραρχος τού Ναυπλίου σκοτώθηκε σε ενέδρα αντιπάλων και ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης συνελήφθη και φυλακίστηκε με άλλους οπλαρχηγούς στον Προφήτη Ηλία, μοναστήρι τής Ύδρας.
……….Η Μπουμπουλίνα αντέδρασε στην σύλληψη τού Κολοκοτρώνη και ζήτησε την αποφυλάκισή του. Κρίθηκε επικίνδυνη από το κυβερνών κόμμα και συνελήφθη δύο φορές από το Υπουργείο Αστυνομίας με εντολή να φυλακιστεί. Έγγραφη διαμαρτυρία της, υπάρχει στα Γενικά Αρχεία τού κράτους προς το τότε Βουλευτικό Σώμα. Τελικά η Μπουμπουλίνα σχεδόν εξορίστηκε στις Σπέτσες, αφού έχασε και τον κλήρο γης που τής είχε παραχωρηθεί στο Ναύπλιο. Ο Φεβρουάριος τού 1825 βρήκε την Μπουμπουλίνα να ζει στο σπίτι της στις Σπέτσες, σχεδόν χωρίς περιουσία, πικραμένη με τις έριδες των πολιτικών και την έκβαση τού αγώνα.
……….Στις 12 Φεβρουαρίου, αποβιβάστηκε σχεδόν ανενόχλητος στην Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ με 4.400 άντρες, δύναμη που οι Έλληνες ευκολότατα μπορούσαν να κατατροπώσουν εάν δεν σπαράσσονταν τότε μεταξύ τους από τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο. Η δύναμη αυτή τού Ιμπραήμ, ήταν το προγεφύρωμα τής κύριας εισβολής που ακολούθησε και είχε ως αποτέλεσμα την ανακατάληψη από τους τούρκους τού μεγαλύτερου και πάλι μέρους τής Πελοποννήσου και την σφαγή και τυραννία τού πληθυσμού της γιά σχεδόν ακόμη τρία χρόνια. Μετά την αποβίβαση τού Ιμπραήμ, οι πολιτικοί τρομοκρατημένοι ελευθέρωσαν τον Κολοκοτρώνη από την φυλακή αναθέτοντάς του την αρχιστρατηγία.
……….Η φιλοπατρία τής Μπουμπουλίνας υπερίσχυσε όλων των άλλων συναισθημάτων της, και ενώ έκανε και πάλι προετοιμασίες γιά να λάβει μέρος στον καινούργιο αγώνα εναντίον τού Ιμπραήμ, ήλθε το αναπάντεχο τέλος της. Η ηλιοκαμένη κόρη τής θάλασσας έπεσε νεκρή από Σπετσιώτικο βόλι, στις 22 Μαΐου 1825 στο σπίτι τού πρώτου συζύγου της, τού Γιάννουζα. Γνωστή αιτία; Μία λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια Κούτση, λόγω τής απαγωγής τής κόρης τού Χριστόδουλου Κούτση, Ευγενίας, από τον γιό τής Μπουμπουλίνας, Γεώργο Γιάννουζα. Τα σκληρά και αμείλικτα λόγια τής Καπετάνισσας ήταν αρκετά γιά να οπλίσουν τελικά το χέρι, τού δολοφόνου.
……….Ήταν λοιπόν τραγικό και άδοξο το τέλος αυτής τής γυναίκας που μέσα της ξεχείλιζε, πιό ισχυρή από όλα τα άλλα, η αγάπη γιά την πατρίδα. Το όνομά της τού οποίου η φήμη απλώθηκε σε όλο τον κόσμο και συνδέθηκε τόσο με την πολιορκία τού Ναυπλίου, αντηχεί ακόμα επάνω από τον κρότο των τηλεβόλων. Όρθια επάνω στο καράβι της, άφοβη και ατρόμητη με αστραποβόλο βλέμμα, δείχνει στους ναύτες της τα οχυρώματα τού Ναυπλίου, παρορμώντας τους σε έφοδο και διατάσσοντας με την θερμή βαριά φωνή της, πυρ κατά των φρουρίων.
……….Επί γενεές απόγονοι τής Μπουμπουλίνας υπηρέτησαν πιστά την πατρίδα μέσα από τις τάξεις τού Πολεμικού ναυτικού. Έντεκα κατευθείαν απόγονοί της υπήρξαν ανώτεροι αξιωματικοί. Δύο από αυτούς αποστρατεύθηκαν με τον βαθμό τού υποναυάρχου και άλλοι δύο με τον βαθμό τού ναυάρχου. Τρεις από αυτούς ασχολήθηκαν αργότερα με την πολιτική και υπηρέτησαν ως βουλευτές και υπουργοί. Υπήρξε εποχή στις αρχές τού 1900, που υπηρετούσαν 7 Μπουμπουλαίοι αξιωματικοί στο Πολεμικό Ναυτικό.
……….Το αρχοντικό τής ηρωίδας παρέμεινε πάντοτε στην οικογένεια Μπούμπουλη και ο τωρινός του ιδιοκτήτης, Φίλιππος Δεμερτζής-Μπούμπουλης, το μετέτρεψε το 1991 σε Μουσείο. Με την κίνηση αυτή εξασφάλισε κάποιο ετήσιο εισόδημα γιά την αντιμετώπιση τής πολυδάπανης αλλά αναγκαίας επισκευής τού κτηρίου. Αλλά το πλέον σπουδαιότερο, είναι η διάδοση τής ιστορίας τής θρυλικής καπετάνισσας σε χιλιάδες Έλληνες και αλλοδαπούς επισκέπτες. Η πολυτάραχη ζωή της ας μείνει παντοτινό φως στις σκιές τής σύγχρονης εποχής.
-
Πηγή : http://bouboulinamuseum-spetses.gr/
-
Επιμέλεια κειμένου: Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο