Ἀποστόλου Β. Δασκαλάκη, Καθηγητοῦ τῆς Ἱστορίας ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ Ἀθηνῶν, Διευθυντοῦ τοῦ Ἰστορικοῦ Σπουδαστηρίου.
Αργεάδαι – Τημενίδαι, Καταγωγή και ιστορική απαρχή τού βασιλικού Οίκου τής Μακεδονίας.
«Ἕλληνας δὲ εἶναι τούτους τοὺς ἀπὸ Περδίκκεω γεγονότας, κατὰ περ αὐτοὶ λέγουσι, αὐτὸς τε οὕτω τυγχάνω ἐπιστάμενος καὶ δὴ καὶ ἐν τοῖσι ὄπισθε λόγοισι ἀποδέξω ὡς εἰσὶ Ἕλληνες». Ἡρόδοτος, 5ο, 22
……….Ἡ ἵδρυσις τοῦ Μακεδονικοῦ κράτους καὶ ἡ προσωπικότης τοῦ ἱδρυτοῦ καὶ ἀρχηγέτου τοῦ βασιλικοῦ αὐτοῦ οἴκου καλύπτονται ὑπὸ τοῦ πέπλου τῶν αἰώνων τῆς προϊστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους. Οἱ Ἕλληνες τῶν δημοκρατιῶν τοῦ 5ου αἰῶνος ἦλθον εἰς ἄμεσον ἐπαφὴν μετὰ τῶν άπεμεμονωμένων ἐν τῷ μέσῳ βαρβαρικῶν κόσμων βορείως τοῦ Ὀλύμπου καὶ τῆς Πίνδου ἀδελφῶν των ἰδίᾳ μετὰ τὰ Μηδικά, ἔτι δὲ περισσότερον κατὰ τὰς μετέπειτα διαμάχας καὶ κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον, τοῦ ὁποίου πολλὰ ἐπεισόδια ἐσημειώθησαν ἐν τῇ Μακεδονικὴ γῇ τῶν ἀποικιῶν τῆς Χαλκιδικῆς.
……….Ἀλλ’ἡ ἐποχὴ αὕτη ἀπεῖχε τῆς ἱδρύσεως τοῦ Μακεδονικοῦ κράτους ἱκανοὺς αἰῶνας, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ὁποίων ἀνεπτύχθησαν ποιητικοὶ θρῦλοι καὶ διεμορφώθησαν παραδόσεις, ἐπέχουσαι διὰ τοὺς Ἕλληνας τῶν κλασσικῶν χρόνων θέσιν βάθρου πρὸς ἀπόδοσιν ἤ ἑρμηνείαν τοῦ ἐθνικοῦ των παρελθόντος.
……….(…) Οἱ θρῦλοι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, ἀπηχοῦντες δοξασίας καὶ ἐν πολλοῖς πραγματικότητας, τῶν ὁποίων ὁ ἱστορικὸς πυρὴν χάνεται εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων, ἀπέδωκαν θείαν καταγωγὴν εἰς τοὺς περιφημοτέρους βασιλικοὺς οἴκους τῆς προϊστορικῆς καὶ πρωτοϊστορικῆς περιόδου. Ἐκ τῶν θρύλων τούτων διεμορφώθησαν παραδόσεις, αἱ ὁποῖαι κατέταξαν καὶ τὸν ἡγεμονικὸν οἶκον τῶν Αἰγῶν τῆς Μακεδονίας μεταξὺ τῶν Ἡρακλειδῶν – Τημενιδῶν τοῦ Ἄργους, συνδέουσαι οὕτως αὐτὸν ἀρρήκτως μετὰ τοῦ συνόλου τῶν παραδόσεων τοῦ παναρχαίου Ἑλληνισμοῦ.
……….Ἐὰν ἡ παράδοσις περὶ τῆς καταγωγῆς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τῆς Μακεδονίας ἀνευρίσκετο διὰ πρώτην φορὰν εἰς γραπτὰ μνημεῖα τῆς Ἀλεξανδρινῆς περιόδου, θὰ ἦτο δυνατὴ ἡ ὑπόθεσις περὶ αὐθαιρέτου δημιουργίας ποιητικοῦ τινος θρύλου εἰς ἐποχήν, καθ’ ἥν ἡ Μακεδονικὴ δυναστεία ἡγεμόνευε τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Μακεδονία ἐδέσποζεν εἰς τὸν πολιτικὸν ὁρίζοντα τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου, πρὸς αἰτιολογίαν, οὕτως εἰπεῖν, παρὰ τῇ πανελληνίῳ συνειδήσει τῆς νέας καταστάσεως.
……….Ἀλλ’ ἡ περὶ οὗ ὁ λόγος παράδοσις ἀνευρίσκεται εἰς τὰ ἔργα τῶν ποιητῶν καὶ τῶν ἱστορικῶν τοῦ 5ου αἰῶνος, εἰς ἐποχὴν δηλαδὴ καθ’ ἥν οἱ Μακεδόνες ἦσαν σχεδὸν ἄγνωστοι εἰς ἱκανὸν τμῆμα τῶν Ἑλλήνων, ἐν πάσῃ δὲ περιπτώσει τὸ Μακεδονικὸν κράτος δὲν εἶχεν εἰσέτι ἀξιόλογόν τι μέρος εἰς ἑλληνικὰς ὑποθέσεις. Τὰ δὲ περὶ καταγωγῆς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τῆς Μακεδονίας δὲν άνεπήδησαν ἐκ τῆς κεφαλῆς τῶν Ἑλλήνων συγγραφέων τοῦ 5ου αἰῶνος ἀλλ’ ὑπῆρχον ὡς προαιώνιοι παραδόσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐκ τῶν ὁποίων, ὡς συνήθως, οὗτοι ἤντλησαν εἰς τὰ ἔργα των.
……….Ὡσαύτως δύναται νὰ θεωρηθῇ ὡς βέβαιον ὅτι οἱ βασιλεῖς τῆς Μακεδονίας δὲν διεμόρφωσαν τὰς παραδόσεις ταύτας περὶ τῆς έκ τῶν Ἡρακλειδῶν τοῦ Ἄργους καταγωγῆς των, ἀντλοῦντες ἐκ τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας τῶν κλασσικῶν χρόνων, οὐδὲ διέπλασαν αὐτὰς κατὰ μίμησιν διαδεδομένων ἀνὰ τὰς ἑλληνικὰς πόλεις θρύλων περὶ θείας καταγωγῆς τῶν εὐκλεεστέρων βασιλικῶν οἴκων, ἀλλ’ ἔτρεφον αὐτὰς καὶ μετέφερον ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν λαῶν αὐτῶν.
……….Διότι, εὐθὺς ὡς, κατὰ τοὺς Περσικοὺς πολέμους ἤ ὀλίγον χρόνον πρὸ τῶν Μηδικῶν, οἱ βασιλεῖς τῆς Μακεδονίας ἐμφανίζονται εἰς τὴν καθόλου Ἑλληνικὴν ἱστορίαν, διακηρύσσουν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι τὴν καταγωγὴν των, προτάσσοντες μεθ’ ὑπερηφανείας τὸν περὶ Ἀργεαδῶν θρῦλον, ὥς τι τὸ ἴδιον καὶ ἀναμφισβητήτως βάσει ἰδίων προαιωνίων παραδόσεων.