,
,
Ἀκόμα δὲν μπόρεσα…
Γιῶργος Σαραντάρης
……….Ἀκόμα δὲν μπόρεσα νὰ χύσῳ ἕνα δάκρυ / πάνω στὴν καταστροφή, / δέν κοίταξα ἀκόμα καλά τοὺς πεθαμένους, / δέν πρόφτασα νὰ δῶ πὼς λείπουνε / ἀπό τὴ συντροφιά μου, / πὼς ἔχασαν τὸν ἀέρα που ἐγὼ ἀναπνέω / καί πὼς ἡ μουσική τῶν λουλουδιῶν, / ὁ βόμβος τῶν ὀνομάτων που ἔχουνε τὰ πράμματα, / δέν ἔρχεται στ’ αὐτιά τους. / Ἀκόμα δέν χλιμίντρισαν τ’ ἄλογα / ποὺ θά μὲ φέρουν πλάι τους / νὰ τοὺς μιλήσω, / νὰ κλάψω μαζί τους / και ὕστερα νὰ τούς σηκώσω ὄρθιους, / ὅλοι νὰ σηκωθοῦμε σάν ἕνας ἄνθρωπος, /σὰν τίποτα νὰ μήν εἶχε γίνει / – σὰν ἡ μάχη νὰ μήν εἶχε περάσει πάνω ἀπὸ τά κεφάλια μας !..
***
Πηγή: Ὁ Γ΄ τόμος τῆς ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ τῶν Ἡρακλῆ καὶ Ῥένου, Ἥρκου καὶ Στάντη Ἀ π ο σ τ ο λ ί δ η (σ.1.283). «Η ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ»
Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας : Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο