,
,
Ἡ περίοδος τῶν μεγάλων μεταναστεύσεων τῶν γερμανικῶν φύλων
.
……….Ὁ κίνδυνος ἀπὸ τὰ «μύρια φῦλα πολυσπερέων ἀνθρώπων» ἐπὶ βασιλείας τοῦ αὐγούστου Βάλεντα (Flavius Iulius Valens, 328 – 9 Αυγούστου 378) στὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
……….Οἱ Οὐισιγότθοι (ὅπως οἱ Ἀλανοί καὶ οἱ Ὀστρογότθοι), καταδιωγμένοι ἀπὸ τοὺς Οὔννους ἀναζήτησαν καταφύγιο στὴν ρωμαϊκὴ ἐπικράτεια, ὅπως στὶς μέρες μας διάφορες φυλὲς (σπρωγμένες ὁρισμένες ἀπὸ τὸ ΙΣΙΣ-Isis ἤ ΝΤΑΕΣ-Daesh), ἀναζητοῦν καταφύγιο (;) στὸ σύγχρονο “Ιμπέριουμ Ρωμάνουμ” γνωστὸ ὡς «Εὐρωπαϊκή Ἕνωση».
……….Ὁ αὔγουστος Βάλης ἤ Οὐάλης ἄνοιξε πρόθυμα τὰ σύνορα καὶ τοὺς ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ περάσουν ἐντεῦθεν τοῦ Δουνάβεως χωρὶς νὰ σκεφθῇ τὰ ἐπακόλουθα καὶ τὶς ἐπιπτώσεις μιᾶς τέτοιας ἀποφάσεως. Θεωροῦσε ὅτι τὰ πλήθη τῶν βαρβάρων θὰ ἐνίσχυαν τὸν στρατὸ τῆς Αὐτοκρατορίας, ὅπως στὶς μέρες μας οἱ εὐρωπαϊκὴ πολιτικὴ πιστεύει ὅτι τὰ πλήθη τῶν ἀλλοφύλων θὰ βοηθήσουν νὰ λυθῇ τὸ πρόβλημα ὑπογεννητικότητος, ὅπως ἐπίσης θὰ βρεθοῦν ἄφθονα φθηνὰ ἐργατικὰ χέρια. (Στὸν στρατὸ καὶ στὰ σώματα ἀσφαλείας τῆς ἑλλάδος ἤδη ὑπηρετοῦν διάφοροι ἀλλόφυλοι στοὺς ὁποίους χορηγήθηκε ἀφειδῶς ἀπὸ τοὺς σοφοὺς νομοθέτες τῆς Βουλῆς ἡ ἑλληνικὴ ἰθαγένεια, διότι «μετέχουν τῆς ἡμετέρας (α)παιδείας»).
……….Πίσω στὸ 376 μ.Χ. λοιπόν, οἱ Ῥωμαῖοι ἀξιωματικοί διατάχθηκαν νὰ παράσχουν στοὺς βαρβάρους τὰ μέσα γιὰ νὰ περάσουν τὸν Δούναβη, καθὼς καὶ τροφή, ἔως τὴν μόνιμη ἐγκατάστασή τους πλέον στὴν Θρᾲκη ὅπου θὰ τοὺς μοίραζαν καλλιεργήσιμη γῆ.
……….Τὰ πράγματα ὅμως δὲν ἐξελίχθηκαν ὅπως τὰ ὑπολόγιζαν. Οἱ Ῥωμαῖοι μὲ ἔκπληξη διαπίστωσαν ὅτι ἡ προσπάθεια ὑπολογισμοῦ καὶ καταμετρήσεως (βλέπε Φρόντεξ) τῶν μαζῶν «εἰρηνικῆς» εἰσβολῆς, ἦταν μάταιη. Ὁ Ἀμμιανός περιγράφοντας τὴν κατάσταση, τοὺς ἀναφέρει ὥς «τῶν κόκκων τῆς ἄμμου ποὺ μετατοπίζει τὸ φύσημα τοῦ Ζεφύρου στὴν Λυβική ἔρημο».
……….Στὴν συνέχεια βεβαίως ἀκολούθησαν κι ἄλλες ἐκπλήξεις. Ἡ εἰσβολὴ τῶν ἀπειράριθμων βαρβάρων προκάλεσε μία νέα κρίση στὴν χ ρ ό ν ι α ἀ σ θ έ ν ε ι α τῆς Αὐτοκρατορίας ἡ ὁποία ὀνομάζεται δ ι α φ θ ο ρ ά !
……….Ἡ ἀσυνειδησία ὅσων ἐπέβλεπαν τὴν διάβαση τοῦ Δουνάβεως, ἐπέτρεψε στὰ στίφη νὰ περάσουν ὁπλισμένα – παρὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Βάλη γιὰ ἀφοπλισμό τους – ὅπως ἐπίσης ἄφησε νὰ περάσουν ΚΑΙ Ὀστρογότθοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Βάλης εἶχε δώσει ῥητή διαταγή μὴ διελεύσεως.
……….Ὁ διεφθαρμένος «κόμης τῆς Θρᾲκης» Λουπικῖνος, καὶ ὁ δούξ Μάξιμος, ἔκαναν χρυσὲς δουλειὲς ἀπὸ τὴν τροφοδοσία τοῦ πλήθους τῶν βαρβάρων (βλέπε σύγχρονες Μ.Κ.Ο.), ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὴ δὲν γινόταν σωστά δημιουργήθηκαν ὀξυμένες καταστάσεις (βλέπε Λέσβος), καὶ τὰ στίφη γιὰ νὰ ἐπιζήσουν, ἄρχισαν νὰ έπιδίδονται σὲ ληστρικὲς ἐπιδρομὲς κατὰ τῶν γηγενῶν κατοίκων τῆς Θρᾲκης.
……….Στὴν σύγχρονη Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ὄλοι ὅσοι εἰσβάλλουν παρανόμως βαφτίζονται «π ρ ό σ φ υ γ ε ς» καὶ χαίρουν τῆς ἀσυλίας καὶ τῶν προνομίων ποὺ τὴν συνοδεύουν, μέχρις ὅτου (καί ἐάν) διευκρινισθεῖ ἡ χώρα προελεύσεώς τους. Ὅταν ἡ Ε.Ε. ἀντιλήφθηκε τὸν τυφῶνα, ἔθεσε περιορισμούς, μὲ ἀποτέλεσμα (λόγω τῶν φιλεύσπλαχνων ἑλλαδιτῶν πολιτικῶν), νὰ ἐγκλωβιστῇ ἐντός τῶν ἑλληνικῶν συνόρων, «ἡ σάρα, ἡ μάρα καὶ τὸ κακό συναπάντημα», χωρὶς ὅμως νὰ μειωθοῦν οἱ παράνομες εἰσροές, παρὰ τὶς πομπώδεις ἐξαγγελίες τοῦ ἐπιτρόπου Ἀβραμόπουλου.
……….Ἐπιστρέφουμε στὸ 376 μ.Χ., ὅπου στὸ μεταξὺ οἱ Οὐισιγότθοι εἶχαν φτάσει μέχρι τὴν Μαρκιανούπολη (ἡ ἀρχαία ἑλληνική πόλις Παρθενόπολις), ἀλλὰ στὴν προσπάθειά τους νὰ εἰσέλθουν στὴν πόλη συνάντησαν ἔνοπλη (ρατσιστική) ἀντίσταση. Ἀνταπέδωσαν τὰ τῆς ὑποδοχῆς ἐξ ἴσου…
……….Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ διεφθαρμένος «κόμης τῆς Θρᾲκης» Λουπικῖνος, παρέθετε γεῦμα στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν Οὐισιγότθων, ὅταν πληροφορήθηκε τὰ νέα, ὁπότε καὶ διέταξε τὴν σφαγή τῆς βαρβαρικῆς φρουρᾶς ἡ ὁποία τοὺς συνόδευε. Οἱ ἀρχηγοί ὅμως κατόρθωσαν νὰ διαφύγουν, ἰσχυριζόμενοι ὅτι πήγαιναν νὰ ἡρεμήσουν τὰ πνεύματα, ἔχοντας ὅμως ἀντίθετο σκοπό, νὰ ὁδηγήσουν δηλαδή τὰ ἐξαγριωμένα πλήθη σὲ ἐπίθεση.
……….Στὶς ἡμέρες μας ἔχουμε διάφορους ἑλληνόφωνους οἱ ὁποῖοι φροντίζουν νὰ ὁργανώσουν καὶ νὰ ἐξαγριώσουν τὰ ἀντίστοιχα πλήθη εἰς τὸ ὄνομα τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων».
……….Πίσω στὸ 376 μ.Χ., οἱ Γότθοι ποὺ ἤδη ὑπηρετοῦσαν στὶς τάξεις τοῦ Ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ καιρό ἐγκατεστημένοι στὴν Ἀδριανούπολη, βγῆκαν ἀπὸ τὰ τείχη της καὶ ἑνώθηκαν μὲ τὶς δυνάμεις τῶν νέων εἰσβολέων, σκορπίζοντας τὴν φρίκη καὶ τὸν τρόμο στοὺς Θρᾷκες. Συνέβη δὲ καὶ τὸ ἑξῆς φαινόμενο (ποὺ παρατηροῦμε καὶ σήμερα). Μὲ τὶς ὀρδές τῶν βαρβαρικῶν στιφῶν, ἑνώθηκαν καὶ ὁρισμένοι γηγενεῖς οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἐξεγερθοῦν κατὰ τῆς καθεστηκυίας τάξεως (βλέπε τοὺς «ταξικοὺς ἀγῶνες» διαφόρων γεννιτσάρων).
……….Τὸ καλοκαίρι τοῦ 377 μ.Χ. ἡ κατάσταση πλέον ἦταν ἀνεξέλεγκτη, ὁπότε ὁ αὔγουστος τῆς ἀνατολῆς Βάλης, ἀποφάσισε νὰ μετακινήσῃ μία στρατιᾶ ἀπὸ τὴν Ἀρμενία ἡ ὁποῖα κατάφερε προσωρινῶς νὰ άπωθήσῃ τὰ βαρβαρικὰ στίφη πέρα ἀπὸ τὸν Αἷμο, ἐνῶ τὸ φθινόπωρο τοῦ ἰδίου ἔτους, στρατεύματα καὶ ἀπὸ τὸ δυτικὸ τμῆμα τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἐνώθηκαν μὲ αύτὰ τοῦ άνατολικοῦ σὲ μία μάχη ἐναντίον τῶν Γότθων στὴν Μικρὴ Σκυθία μὲ ἀμφίρροπα ὅμως ἀποτελέσματα. Ὁ Βάλης ἔστειλε ἐπί πλέον ἐνισχύσεις, μὲ τὸν Σατουρνῖνο ἐνῶ ἐνισχύσεις ζήτησε καὶ ὁ στρατηγὸς των δυτικῶν λεγεώνων ἀπὸ τὸν αὔγουστο Γρατιανό.
……….Γιὰ νὰ μπορέσουν οἱ Γότθοι νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς ῥωμαϊκές λεγεῶνες, στράφηκαν στοὺς Ἀλανούς καὶ τοὺς Οὔννους, πείθοντάς τους νὰ διαβοῦν τὸν Δούναβη καὶ νὰ ἑνωθοῦν μαζί τους, ὑποσχόμενοι ἀφθονία λαφύρων. Νέα δεινᾶ περίμεναν τοὺς Θρᾷκες ὅταν οἱ βαρβαρικὲς ὀρδές ξεχύθηκαν σὲ ὁλόκληρη τὴν Θρᾲκη λεηλατώντας, καταστρέφοντας καὶ σύροντας στὴν αἰχμαλωσία χιλιάδες γυναῖκες καὶ παιδιά.
……….Αὐτὴ ἡ τραγικὴ κατάσταση συνεχίστηκε ὁλόκληρο τὸν χειμῶνα τοῦ 377 μ.Χ. κατὰ τὸν ὁποῖο οἱ Γότθοι μὲ τοὺς λοιποὺς «συγγενεῖς» τους ἐπιδόθηκαν (ἀνενόχλητοι σχεδόν) στὶς ὀλέθριες δραστηριότητές τους.
……….Ἀπὸ τὴν πλευρᾶ του ὁ αὔγουστος τῆς ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας Βάλης, εὐρισκόμενος στὴν Ἀντιόχεια πρὸς προπαρασκευή ἐκστρατείας κατὰ τῶν Περσῶν, ἀνάθεσε τὴν ὑπεράσπιση τῆς Θρᾲκης στὰ στρατεύματα τοῦ δυτικοῦ τμήματος τῆς Αὐτοκρατορίας. Οἱ Ἀλαμανοί ὅμως ἀνέτρεψαν τὶς προτεραιότητες τοῦ Γρατιανοῦ, ὁ ὁποῖος στράφηκε πρὸς ἀντιμετώπιση τῶν κινδύνων στὴν δύση, φέρνοντας τὸν Βάλη μπροστὰ στὴν ἀναγκαστική ἀπόφαση νὰ σπεύσει στὴν Θρᾲκη μὲ ὅλες τὶς διαθέσιμες δυνάμεις τῆς Ἀνατολῆς.
-
Πηγή : «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικού Ἔθνους» τόμος Ζ΄
-
Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας : Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο