,
,
………Η εγκατάσταση των Ελλήνων στην (σημερινή) Ρωσία ανάγεται στην αρχαιότητα. Οι ελληνικές αποικίες τής Μιλήτου και τής Τέω, πόλεων τής Ιωνικής ομοσπονδίας, στην Κριμαία και στην ανατολική Μαύρη Θάλασσα ιδρύθηκαν πολύ πριν οι περιοχές αυτές περιέλθουν στην σφαίρα επιρροής των Ρώσων.
……….Μετά την Συνθήκη τού Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774) και τούς νικηφόρους πολέμους των Ρώσων (1769-1774 και 1878-1792) κατά τής οθωμανικής αυτοκρατορίας, παρατηρήθηκε μετοίκηση Ελλήνων προς τις ρωσικές περιοχές. Ιδιαίτερα, ο ποντιακός ελληνισμός τής νότιας Ρωσίας, τής νότιας Ουκρανίας και τής Υπερκαυκασίας, αποτελεί σημαντικό ιστορικό και πολιτισμικό κεφάλαιο, που η μοίρα τού επιφύλαξε να ζήσει έξω από τα όρια τού ελληνικού κράτους. Κύριος τόπος προέλευσης τού πληθυσμού αυτού υπήρξε ο Μικρασιατικός Πόντος. Ο λόγος τού ξεριζωμού αναμφισβήτητα υπήρξε η οθωμανική κατάκτηση τού Πόντου.
……….Κατά την διάρκεια τής επανάστασης τού 1821 και τούς τρείς ρωσοτουρκικούς πολέμους που ακολούθησαν, παρατηρήθηκε επίσης μετοίκηση προς τις ρωσικές περιοχές. Ο φόβος των τουρκικών αντεκδικήσεων λειτούργησε ως επί πλέον κίνητρο. Οι πρώτοι μεταλλωρύχοι τής νότιας Ρωσίας και τής Υπερκαυκασίας είναι Έλληνες που μετανάστευσαν από την Αργυρούπολη τού Πόντου μετά τούς ρωσοτουρκικούς πολέμους τού 1828 φοβούμενοι τις σφαγές των τούρκων. Στην διάρκεια τού Κριμαϊκού πολέμου (1856 – 1866) μετακινήθηκαν περίπου 60.000 Πόντιοι στις περιφέρειες τού Κουμπάν και τής Σταυρούπολης.
……….Παράλληλα εγκαταστάθηκαν στις ρωσικές ακτές αλλά και στην ενδοχώρα πολλοί Έλληνες, κυρίως έμποροι και διανοούμενοι από τα νησιά τού Αιγαίου, την Μακεδονία, και τα νησιά τού Ιονίου, οι οποίοι κατέλαβαν σημαντικές θέσεις και αξιώματα στον ρωσικό κρατικό μηχανισμό. Πολλοί από αυτούς ευνόησαν την μετανάστευση των ελληνικών πληθυσμών από τα εδάφη τής οθωμανικής αυτοκρατορίας προς την Ρωσία.