,
,
ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ ΚΑΙ ΝΕΑΠΟΛΙΣ (ΝΑΠΟΛΙ) ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
.,
……….Παρθενόπη : —3) Μία τῶν Σειρήνων, ἥτις ἀπελπισθεῖσα διότι ὁ Ὀδυσσεὺς δὲν ὑπέκυψεν εἰς τὰ θέλγητρα τῆς φωνῆς της, ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐπνίγη. Εἰς τὸ μέρος ὅπου ἐξεβράσθη τὸ πτῶμα της, ἠγέρθη ὑπὸ τῶν κατοίκων μνῆμα, παρ’ αὐτὸ δὲ ἱδρύθη ἡ πόλις Παρθενόπη, ἡ μετὰ ταῦτα Νεάπολις ἀποικία Χαλκιδέων ἐκ Κύμης.
……….Ἡ περιοχὴ τῶν βορείων ἀκτῶν τοῦ σημερινοῦ κόλπου τῆς Νάπολι ἐποικίστηκε ἀπὸ Ἕλληνες τῆς Εὔβοιας τὸν 8ο π.Χ. αἰῶνα. Ὁ πρῶτος οἰκισμὸς ὀνομαζόταν Παρθενόπη καὶ γνώρισε μεγάλη ἐμπορικὴ ἀκμή. Τὸν 5ο αἰῶνα ἱδρύθηκε σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Παρθενόπη, ἀθηναϊκὴ ἀποικία μὲ τὸ ὄνομα Νεάπολις (Νέα Πόλις). Οἱ δύο γειτονικὲς ἑλληνικὲς ἀποικίες ἀνέπτυξαν ἔντονους δεσμοὺς καὶ πολλὲς φορὲς διεξήγαγαν κοινοὺς ἀγῶνες κατὰ τῶν λατινικῶν φύλων τῆς περιοχῆς. Τὸν 4ο αἰῶνα ὑποτάχθηκαν στοὺς Ῥωμαίους, ὁπότε ἡ Παρθενόπη (ποὺ εἶχε ὀνομαστεῖ Παλαιόπολις), καταστράφηκε, ἐνῶ ἡ Νεάπολις γνώρισε μεγάλη ἀνάπτυξη. Στὴν διάρκεια τῆς ῥωμαϊκῆς περιόδου διατήρησε τὸν ἑλληνικὸ της χαρακτήρα, ἀποτέλεσε δὲ ἑστία ἑλληνικῆς παιδείας. Ἡ παρακμὴ τοῦ δυτικοῦ τμήματος τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας δὲν συμπαρέσυρε τὴν Νάπολι, ἡ ὁποία ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 4ου μ.Χ. αἰ. βρισκόταν οὐσιαστικὰ ὑπὸ τὴν κυριαρχία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τὸν 5ο καὶ τὸν 6ο αἰ. καταλήφθηκε ἐπανειλημμένα ἀπὸ τοὺς Γότθους, τοὺς ὁποίους ὅμως ἐξεδίωξε κυρίως ὁ στρατηγὸς Βελλισάριος ἀλλὰ καὶ ὁ Ναρσῆς.
……….Τὸν 7ο αἰ. ἀποτέλεσε ἕδρα δουκάτου πάντα ὑπὸ τὴν προστασία τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἀλλὰ τὸν ἴδιο αἰῶνα δέχθηκε ἐπίθεση ἀπὸ Ἄραβες οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν κατέλαβαν. Τὸν 8ο αἰ. παρὰ τοῦ ὅτι τὸ Βυζάντιο διατήρησε τὸν γενικὸ ἔλεγχο τῆς περιοχῆς, λόγῳ ἀντιθέσεων τῶν τοπικῶν ἀρχόντων μὲ τὴν κεντρικὴ ἐξουσία ἐκδηλώθηκαν θρησκευτικὲς κυρίως διαφωνίες.
……….Τὸν 12ο αἰ. ἡ Νεάπολις καταλήφθηκε ἀπὸ τοὺς Νορμανδοὺς (1139), καὶ ἀποτέλεσε τμῆμα τοῦ βασιλείου τοῦ Ρογήρου Β΄. Τὸ 1262 ἡ Νάπολις ἀποτέλεσε ἕδρα ἰδιαίτερου βασιλείου μὲ κυρίαρχο Οἶκο τῶν Ἀνδεγαβῶν. Ἐπὶ βασιλείας τοῦ πρώτου βασιλέα Καρόλου Α΄ (1266-1288), ὁ ὁποῖος εἶχε βλέψεις στὸν βυζαντινὸ θρόνο, ἐκδηλώθηκε ὁ Σικελινὸς Ἐσπερινός, μία ἐξέγερση τὴν ὁποία ὑποκίνησε γιὰ ἀντιπερισπασμὸ ὁ Αὐτοκράτοράς μας, Μιχαὴλ Παλαιολόγος, ἐξανεμίζοντας τὴν άπειλή.
……….Τὸ 1503 ἡ Νάπολις κυριαρχήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἱσπανούς γιὰ 200 περίπου χρόνια. Τὴν περίοδο αὐτὴ οἱ Ναπολιτᾶνοι πραγματοποίησαν πολλὲς αἱματηρὲς ἐξεγέρσεις κατὰ τῶν Ἱσπανῶν. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 18ου αἰ. ἡ πόλις καταλήφθηκε ἀπὸ τοὺς Αὐστριακούς, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ 1733 μὲ τὴν παλινόρθωση τῆς ἱσπανικῆς δυναστείας, ἀποτέλεσε ἀνεξάρτητο βασίλειο, μὲ πρῶτο βασιλέα τὸν Κάρολο τῶν Βουρβόνων. Άκολούθησαν οἱ Γᾶλλοι τοῦ Ναπολέοντα καὶ ἡ κατάργηση τῆς βασιλείας ἀρχικά, γιὰ νὰ διορίσει μετέπειτα ὁ Ναπολέοντας τὸν ἀδελφὸ του Ἰωσήφ βασιλέα, καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸν τὸν Μιρᾶ. Ἀκολούθησε ἀνακατάληψη ἀπὸ τοὺς Αὐστριακούς, ἔως τὸ 1860, ὅπου ὁ Γαριβάλδης ἐκθρόνισε τὸν τελευταῖο βασιλέα της, τὸν Φραγκίσκο Β΄. Ἀπὸ τότε ἀποτέλεσε τμῆμα τοῦ βασιλείου τῆς Ἰταλίας καὶ μετὰ τὸν Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο (κατὰ τὸν ὁποῖο ὑπέστη μεγάλες καταστροφὲς ἀπὸ βομβαρδισμούς), τμῆμα τῆς Ἰταλικῆς Δημοκρατίας.
……….Παρθενοπεῖς ὀνομάζονται μέχρι σήμερα οἱ ὁπαδοὶ τῆς ποδοσφαιρικῆς ὁμάδας «Νάπολι» οἱ ὁποῖοι στὰ συνθήματά τους φωνάζουν ὅτι δὲν εἶναι Ἰταλοί. Μερικὲς μνῆμες διατηροῦνται ἔστω καὶ μέσῳ ἀθλητικῶν φανατισμῶν, ἀλλὰ σκεφθεῖτε πόσο διαφορετικὰ θὰ ἦταν ἄν ὑπῆρχε Ἑλληνικὴ Μητρόπολις μὲ ἔμπρακτη διάθεση πολιτισμικῆς ἐνισχύσεως αὐτῶν τῶν πανάρχαιων δεσμῶν.
***
Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»
Πηγές :
1- Α.Θ.Σ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ – ΠΑΥΛΟΣ Π.ΔΡΑΝΔΑΚΗΣ ΤΟΜΟΣ ΙΘ΄ σελ. 695.
2- Ἐγκυκλοπαίδεια «ΕΠΙΣΤΗΜΗ καὶ ΖΩΗ» Τόμος 13, σελ.374.
***
Σύνθεσις εἰκόνας : α) Ὁ Ὀδυσσέας καὶ οἱ Σειρῆνες. Λεπτομέρεια ἀπὸ Ἀττικὸ ἐρυθρόμορφο κρατῆρα. 480-470 π.Χ.. Βρίσκεται στὴν κατοχὴ τοῦ Βρεττανικοῦ Μουσείου. Βρέθηκε στὸ Βούλτσι (Vulci), μιὰ ἀρχαία ἐτρουσκικὴ πόλη στὴν ἐπαρχία τοῦ Βιτέρμπο (Viterbo), στὴν Μαρἐμα Λάτσιο – β) ἄποψη ποδοσφαιρικοῦ γηπέδου κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνα Νάπολι-Γιουβέντους στὶς 20/5/2012.