.

..

Ἀγωνιστὴς ποὺ διακρίθηκε γιὰ τὴν στρατηγικὴ ἱκανότητα καὶ τὴν ἀνδρεία του. Μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς Ἐπαναστάσεως, στρατολόγησε 700 περίπου ἄνδρες ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Παρνασσίδος καὶ στὶς 27 Μαρτίου κατέλαβαν τὰ Σάλωνα (Ἄμφισσα) μαζὶ μὲ τὸν Πανουργιᾶ καὶ Γαλαξιδιῶτες ὁπλαρχηγούς.

Στὶς 8 Μαΐου πολέμησε μὲ τὸν Ὀδ. Ἀνδροῦτσο στὸ Χάνι τῆς Γραβιᾶς· πῆρε μέρος τὸν Νοέμβριο τοῦ 1821 στὶς ἐργασίες τῆς συνέλευσης τῶν Σαλώνων, καρπὸς τῆς ὁποίας ἦταν ἡ «Νομικὴ Διάταξις τῆς Ἀνατολικῆς Χέρσου Ἑλλάδος» Τὴν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου τάχθηκε μὲ τὸ μέρος τῶν  Κωλέττη καὶ Κουντουριώτη στρεφόμενος ἐναντίον τῶν παλαιῶν συναγωνιστῶν του.

Μὲ ἐντολὴ τῆς κυβέρνησης Κουντουριώτη ὡς ἀρχηγὸς «τῶν στρατοπέδων τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλλάδος» συνέλαβε τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο καὶ πρωτοστάτησε στὰ γεγονότα ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἐκτέλεσή του, πράξι γιὰ τὴν ὁποῖα ἐκ τῶν ὑστέρων (ἀπό διάλογο ποὺ εἶχε μὲ τὸν Μακρυγιάννη), δείχνει νὰ μετανοεῖ.

Ἀπόσπασμα ἀπό τὰ Ἁπομνημονεύματα τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη:

—-Ἀδερφέ, δὲν ἔπρεπε νὰ γένει αὐτό στὸν εὐεργέτη σου καὶ νἀρθεῖ ἀπό σένα…Τώρα ἔγινε. Θυμήσου πόσα σοῦ εἶπα στὴν Ἀγόργιανη’ ὅτι θὰ μᾶς βάλουν νὰ σκοτώνουμε ἕνας τὸν ἄλλον. Τότε μ’ἄκουσες, δὲν τὄκαμες’ ὕστερα ἔγινε. Τώρα καιρὸς νὰ γνωρίσεις τοὺς φίλους σου καὶ τοὺς ἀπατεῶνες. Δὲν πλουταίνει ὁ ἄνθρωπος μὲ χρήματα μονάχα, πλουταίνει κι ἀπό τὰ καλὰ του ἔργα.

Σὰν τ’ἄκουσε αὐτά ὁ Γκούρας “δάκρυσαν τὰ μάτια τοῦ καημένου’ τὸν ἔτυπτε ἡ συνείδησή του διὰ τὸ κάμωμα ὁποὔκαμεν εἰς τὸν Ὀδυσσέα.”

—–Ἄν ζήσω κι ἔβγω ὄξω, δὲ θέλω ματαξέρει αὐτούς τοὺς μπερμπάντες, Μακρυγιάννη. Και γιὰ τὰ χρήματα – καταγίνουμαι νὰ φκιάσω τὴ διαθήκη μου καὶ θὰ κάμω σκολειά κι ἄλλα καλὰ γιὰ τὴν πατρίδα. 

Ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ἄμυνα ὁλόκληρης τῆς Ἀττικῆς σκοτώθηκε στὶς 30 Σεπτεμβρίου 1826,  κατὰ τὴν πολιορκία τῆς Ἀκροπόλεως ἀπὸ τὸν Κιουταχῆ.