,
,
Δημοτικά
Ἡ κυρα-Φροσύνη
.
Τ’ ἀκούσατε τί γένηκε στὰ Γιάννενα, στὴ λίμνη,
ποὺ πνίξανε τὶς δεκαφτά μὲ τὴν κερα-Φροσύνη;
(Ἄχ ! Φροσύνη μ’, παινεμένη,
τί κακό ‘παθες, καημένη !..)
~
Ἄλλη καμμιά δὲν τόβαλε τὸ λιαχουρί φουστάνι –
πρώτ’ ἡ Φροσύνη τόβαλε καὶ βγῆκε στὸ σεργιάνι !
(Ἄχ ! Φροσύνη μ’, παινεμένη,
καὶ στὸν κόσμο ξακουσμένη !..)
~
Δέ στόλεγα, Φροσύνη μου, κρύψε τὸ δαχτυλίδι,
γιατ’ ἀν τὸ μάθῃ ὁ Ἀλήπασας θενα σὲ φάῃ τὸ φίδι ;
(Ἄχ ! Φροσύνη μου, καημένη,
τί πολύ κακό θὰ γένῃ !..)
~
–… Ἄν εἰστε τοῦρκ’ ἀφῆστε με, χίλια φλουριά σᾶς δίνω,
σύρτε με στὸ Μουχτάρπασα, δυό λόγια νὰν τοῦ κρίνω !..
(Ἄχ ! Φροσύνη μου, καημένη,
τί κακό πολύ θὰ γένῃ !..)
~
–… Πασά μου, ποῦσαι, πρόβαλε, τρέξε νὰ μὲ γλυτώσῃς,
μέρωσε τὸν Ἀλήπασα καὶ δῶσε ὅ,τι νὰ δώσῃς !..
(Ἄχ ! Φροσύνη μ’, πέρδικά μου,
τί κακό ‘παθες, κυρά μου !..)
~
–Βρέ στὸ βεζίρη τὰ φλουριά, τὰ δάκρα δὲν περνᾶνε,
καὶ σένα μ’ ἄλλες δεκαφτά τὰ ψάρια θὰ σᾶς φᾶνε !
(Ἄχ ! Φροσύνη μ’, πέρδικά μου,
μόκαψες τὰ σωθικά μου !..)
~
Νάταν οἱ πέτρες ζάχαρη, νὰ ρίνανε στὴ λίμνη –
πὲς νὰ γλυκάνῃ τὸ νερὸ γιὰ τὴν κερα-Φροσύνη !..
(Ἄχ, Φροσύνη μ’, παινεμένη,
μὲς στὴ λίμνη ξαπλωμένη !..)
~
Φύσα βοριά, φύσα θρακιά, γιὰ ν’ ἀγριέψῃ ἡ λίμνη,
νὰ βγάλῃ τὲς ἀρχόντισσες καὶ τὴν κερα-Φροσύνη !
(Ἄχ, Φροσύνη μ’, παινεμένη,
μὲς στὴ λίμνη ξαπλωμένη !..)
~
Φροσύν’, σὲ κλαίει τὸ σπίτι σου, σὲ κλαῖνε τὰ παιδιά σου,
σὲ κλαῖν ὅλα τὰ Γιάννενα – κλαῖνε τὴν ὀμορφιά σου !
(Ἄχ ! Φροσύνη μ’, πέρδικά μου,
μόκαψες τὰ σωθικά μου !..)
-
Πηγή: Ὁ Α΄ τόμος τῆς ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ τῶν Ἡρακλῆ καὶ Ῥένου, Ἥρκου καὶ Στάντη Ἀ π ο σ τ ο λ ί δ η (σ.269). «Η ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ»
-
Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας : Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο
-
Εἰκόνα: Δημιουργία τοῦ Ῥάλλη Θεόδωρου: «Ἀγαπημένη τοῦ Σουλτάνου».