ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ – ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ (+20/2/1960)

,

,

Βασίλης Λογοθετίδης. Ὁ ἠθοποιὸς ποὺ ἑρμήνευσε ἰδανικά τὸν τύπο τοῦ ἔντιμου καὶ εὐγενικοῦ Ἕλληνα, μιᾶς ἐποχῆς στερημένης ὑλικῶς, ἀλλὰ πλούσιας σὲ ἀξίες.

,

……….Στὶς 20 Φεβρουαρίου τοῦ 1960, λίγη ὥρα πρὶν ἀνέβει στὴν θεατρικὴ σκηνή, ὁ Ποντιακῆς καταγωγῆς Βασίλης Λογοθετίδης, ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή. Εἶχαν περάσει 62 χρόνια ἀπό τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε στὸ Μυριόφυτο τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾲκης ὡς Βασίλης Ταυλαρίδης.

……….Γνωρίζοντας τὸ πλησίασμα τοῦ θανάτου, εἶχε ἐκμυστηρευθεῖ σὲ κάποιους φίλους του: «Θὰ ἤθελα νὰ πεθάνῳ στὸ θέατρο, γιατὶ τὸ θέατρο εἶναι τὸ σπίτι μου». Ὁ Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος, ἔγραψε ὅτι, γιὰ τὸν Λογοθετίδη, «ἡ ὥρα τῆς πικρῆς μοναξιᾶς κάνει πιὸ ἀνθρώπινη τὴν ἄλλη, ἐκείνη τοῦ γέλιου». Αὐτή ἦταν ἡ πορεία τοῦ Λογοθετίδη· ἀπό τὴν ὥρα τῆς μοναξιᾶς στὴν ὥρα τοῦ γέλιου καὶ ἀντίστροφα.

……….Ὁ ἀείμνηστος Βασίλης Λογοθετίδης, μεταπολεμικὰ ἀφοσιώθηκε στὴν νεοελληνικὴ κωμωδία ἠθῶν, ἡ ὁποία περιγράφει τὴν ζωὴ καθημερινῶν ἀνθρώπων, ἐκφράζοντας τοὺς πόνους, τοὺς καημοὺς τῆς καθημερινότητας καὶ τ’ ἀδιέξοδα τοῦ Ἕλληνα μικροαστοῦ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Π.Π., τοῦ «ἐμφυλίου» καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτόν. Μὲ τὴν ἑρμηνεία του, ὁ Λογοθετίδης μεταφέρει τὴν καθημερινὴ ὁμιλία καὶ τὸν τρόπο συμπεριφορᾶς τοῦ ταλαιπωρημένου ἔντιμου Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ βρῇ στὸν τόπο μοῖρα. Νὰ βρῇ μοῖρα μέσα σὲ μιὰ ἄρυθμα μεταβαλλόμενη κοινωνία.

……….Διότι μετὰ τὴν λαίλαπα τοῦ «ἐμφυλίου», ἡ Ἑλλάδα μπῆκε ἀπροετοίμαστη σὲ μιὰ διαδικασία δυτικοποιήσεως, ἐξευρωπαϊσμοῦ καὶ ἐκσυγχρονισμοῦ, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ κἄν τὸ οἰκονομικό, ἰδεολογικὸ καὶ ἠθικὸ ὑπόβαθρο. Καὶ ὁ Λογοθετίδης κατόρθωσε νὰ ἐκφράσῃ τὴν ἔκπληξη καὶ τὸν πανικὸ ἑνὸς κόσμου ὁ ὁποῖος καλεῖται ν’ ἀφήσῃ ἤθη καὶ ἔθιμα καταγεγραμμένα στὸν γενετικὸ του κώδικα ἐπὶ αἰῶνες, γιὰ νὰ μπῇ σ’ ἕναν διαφορετικὸ τρόπο συμπεριφορᾶς καὶ ἀντιλήψεως.

……….Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἥρωες ποὺ ἑρμηνεύει, εἴτε δὲν εἶναι ἔτοιμοι νὰ δεχθοῦν τὰ νέα ἤθη, ἤ, στὴν περίπτωση ποὺ προσπαθήσουν νὰ τὸ κάνουν, «τρῶνε τὰ μοῦτρα τους».


Πηγή εἰκόνων: