,
,
Γεώργιος Διλβόης.
Ὁ πρῶτος ὁμογενὴς ἥρωας τῶν Η.Π.Α. ἀπὸ τὰ Ἀλάτσατα, ὁ ὁποῖος τιμήθηκε μετὰ θάνατον μὲ τὸ ἀνώτατο στρατιωτικὸ Μετάλλιο τῆς Τιμῆς ἀπὸ τὸ Κογκρέσο γιὰ τὴν γενναιότητα καὶ τὴν ἀνδρεία του.
……….Ὁ Γεώργιος Διλβόης γεννήθηκε στὰ Ἀλάτσατα καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Ἀντωνίου καὶ τῆς Γιασεμῆς Διλβόη (τῷ γένος Κόταρη). Εἶχε ὀκτὼ ἀδέλφια ἐνῷ οἱ πρόγονοί του εἶχαν καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Χίο.
……….Στὶς 18 Ἰουλίου τοῦ 1918, κατὰ τὴν διάρκεια ἀντεπιθέσεως τοῦ λόχου του [26th “Yankee” Division] στὴν ζώνη Τορσύ-Μπελλῶ σὲ θέση καλυμμένων γερμανικῶν ὁπλοπολυβόλων γιὰ τὸν ἔλεγχο τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς τοῦ Μπελλῶ, ὁ Διλβόης ἔπεσε στὸ πεδίο τῆς μάχης.
……….Ἄν καὶ σοβαρότατα τραυματισμένος, μὲ τὸ πόδι του σχεδὸν ἀκρωτηριασμένο καὶ τὸ κορμὶ του διάτρητο ἀπὸ σφαῖρες, συνέχισε νὰ πυροβολῇ σκοτώνοντας δύο ἀντιπάλους καὶ διασκορπίζοντας τοὺς ὑπόλοιπους ἀπὸ τὸ γερμανικὸ πολυβολεῖο. Ὁ Γεώργιος Διλβόης εἶχε καταταγεῖ ἐθελοντικῶς στὸν στρατὸ τῶν Η.Π.Α. ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴν περίοδο ἐνίσχυσε τὶς συμμαχικὲς δυνάμεις Ἀγγλίας- Γαλλίας στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ἡ μετανάστευση στὶς ΗΠΑ τὸ 1910 καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὴν Ἑλλάδα τὸ 1912.
……….Στὴν Ἀμερικὴ βρέθηκε τὸ 1910 σὲ ἡλικία 16 ἐτῶν ὅταν ἀναχώρησε ἀπὸ τὰ Ἀλάτσατα τῆς Ἰωνίας γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν πατέρα του ὁ ὁποῖος βρισκόταν ἐκεῖ ἤδη ἀπὸ τὸ 1908.
……….Τὸ 1912, στὰ 18 του πλέον χρόνια, μαζὶ μὲ ἄλλους ὁμογενεῖς ἐθελοντές, ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ συμμετάσχῃ στὴν πολεμικὴ της προσπάθεια κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους 1912-1913. Τὸ 1914, μετὰ ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευση τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου παροχῆς βοήθειας στοὺς βορειοηπειρῶτες ἀδελφοὺς μας, ὁ Διλβόης πῆγε στὴν Χίο γιὰ νὰ συναντήσῃ τὴν μητέρα καὶ τὰ ἀδέλφια του ποὺ εἶχαν καταφύγει ἐκεῖ ἐξ αἰτίας τοῦ πρώτου διωγμοῦ ἀπὸ τοὺς τούρκους (1914-1918).
Ἡ ἐπιστροφὴ στὴν Ἀμερική
……….Ἕναν χρόνο μετά (1915), ἐπέστρεψε στὶς Η.Π.Α. Ἦταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ ἡ μητέρα του τὸν εἶδε ζωντανό. Τὸ 1916 κατατάχθηκε ἐθελοντὴς στὸν Ἀμερικανικό στρατό, ἔως ὅτου ἔπεσε ἡρωικῶς μαχόμενος στὸ εὐρωπαϊκὸ πεδίο μάχης τοῦ Μπελλῶ στὴν Γαλλία.
……….Σὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε στὸν πατέρα του Ἀντώνιο Διλβόη ὁ Ἀμερικανὸς στρατηγὸς Τζῶρτζ Μπριγκαντιέρ, μεταξὺ ἄλλων ἔγραψε: «[ ] Ἕνας ἀπόγονος τῆς φυλῆς τοῦ Ξενοφῶντα καὶ τοῦ Λεωνίδα ἀπέδειξε τὸ δικαίωμά τοῦ νὰ ἀναφέρεται ἰσάξια μὲ ἐκεῖνες τὶς ἡρωικὲς ψυχές. Κάτω ἀπὸ καταστάσεις ὑποταγῆς καὶ πίστης στὴν υἱοθετημένη του πατρίδα ἀνέτρεψε τὸ παρόν, ἐπιδεικνύοντας τὶς ἡρωικές ἐκεῖνες ἰδιότητες τῶν Ἑλλήνων προγόνων του, ἀπὸ τοὺς ὁποίους προέρχεται».
Ἡ μεταφορὰ τῶν ὀστῶν του στὰ Ἀλάτσατα καὶ ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφή ποὺ ἀκολούθησε.
……….Ὅταν τὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς του ἐπανεγκατεστάθηκαν στὰ Ἀλάτσατα μὲ τὴν παλιννόστηση, ζήτησαν τὸ 1921 ἀπὸ τὴν Ἀμερικανική κυβέρνηση τὴν μεταφορὰ τῶν ὀστῶν τοῦ ἥρωα ἀπὸ τὸ συμμαχικὸ κοιμητήριο τῆς Ἀργκόν στὴν Γαλλία. Πράγματι, στὶς 10 Ἰούλιου τοῦ 1922 (ἐλάχιστο χρόνο πρὶν τὴν Μικρασιατική τραγωδία), τὰ ὀστά τοῦ ἥρωα ἔφτασαν στὴν πατρώα γῆ τῆς Ἰωνίας, συνοδευόμενα ἀπὸ τὸν Τζέημς Τέστα, ἀνώτερο ἀξιωματοῦχο τοῦ Ἀμερικανικοῦ στρατοῦ.
……….«Λέγεται ὅτι 17.000 ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας κατέφθασαν ἀπὸ τὴν Ἐρυθραῖα καὶ συνόδευσαν ἔως τὰ Ἀλάτσατα τὴν ἄμαξα μὲ τὴν σορό του, ἡ ὁποία τοποθετήθηκε στὸ κέντρο τοῦ ναοῦ τῆς Παναγίας. Ὁ Μητροπολίτης Κρήνης Καλλίνικος τέλεσε τὴν ἐπιμνημόσυνη δέηση καὶ ὁ δήμαρχος Δημήτριος Γαλατιανός μίλησε γιὰ τὴν δράση τοῦ Γεωργίου Διλβόη.» Δυστυχῶς ὅμως τὰ σχέδια τῆς δημογεροντίας τῶν Ἀλάτσατων γιὰ δημιουργία μνημείου τοῦ πεσόντος ἥρωος δὲν πραγματοποιήθηκαν.
……….Ἀντιθέτως, λόγῳ τῆς τραγικῆς καὶ φρικώδους φυγῆς τοῦ 1922, τὰ ὀστὰ ἔμειναν μέσα στὴν ἐκκλησία ὅπου οἱ τοῦρκοι δὲν τὰ σεβάστηκαν. Ὁ ἴδιος ὁ πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. Γουόρεν Χάρτινγκ ἀπαίτησε τὸ 1923 τὴν μεταφορὰ τῶν ὀστῶν τοῦ Διλβόη στὴν Ἀμερική καὶ τὴν διπλωματικὴ διπλὴ συγγνώμη τῆς τουρκίας γιὰ τὴν προσβολὴ νεκροῦ ἥρωα τοῦ ἀμερικανικοῦ στρατοῦ καὶ γιὰ τὴν προσβολὴ τῆς ἀμερικανικῆς σημαίας.
……….Μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες, τὰ ὀστὰ τοῦ Γεωργίου Διλβόη ἐνταφιάστηκαν στὶς 12 Νοεμβρίου 1923 μὲ τιμὲς ἥρωα στὸ ἐθνικὸ κοιμητήριο τοῦ Ἄρλιγκτον. Στὶς Η.Π.Α. τὸν τιμοῦν ὁ δῆμος τοῦ Σόμερβιλ, μὲ στάδιο καὶ κολυμβητήριο τὰ ὁποῖα φέρουν τὸ ὄνομά του, ἡ πολιτεία τῆς Μασαχουσέτης μὲ τὸν ἐντοιχισμὸ μαρμάρινης πλάκας στὸ διοικητήριο, καθὼς καὶ μὲ τὴν ἀνέγερση ἀνδριάντων του στὸ Ἄρλιγκτον καὶ στὸ Ἰλλινόις.
***
……….Dilboy was born in the Greek settlement of Alatsata, in Ottoman Turkey in Asia Minor, near Smyrna. His father emigrated to the United States in 1908, and George later joined him in 1910, settling first in Somerville, Massachusetts. But Dilboy went to Greece in 1912 where he volunteered to fight in the Greek Army in Thessaly during the First Balkan War of 1912–13. He remained there to successfully fight in Macedonia in the Second Balkan War of 1913.
……….Returning to Somerville, he went to school and worked for a few years before volunteering to fight in the U.S. Army in the Mexican Border War in 1916–1917. He entered service at Keene, New Hampshire. He obtained an honorable discharge, but within months thereafter, re-joined the US Army to fight in France during World War I.
……….Dilboy was a member of the 26th “Yankee” Division, which arrived in France in fall 1917. On July 18, 1918, his company was given the mission to control the Bouresches railroad station as part of the Aisne-Marne counteroffensive. Dilboy gave his life during that action, dying at 9:30 AM on the 18th.
……….After his platoon had gained its objective along a railroad embankment, Pfc. Dilboy, accompanying his platoon leader to reconnoiter the ground beyond, was suddenly fired upon by an enemy machine gun from 100 yards. From a standing position on the railroad track, fully exposed to view, he opened fire at once, but failing to silence the gun, rushed forward with his bayonet fixed, through a wheat field toward the gun emplacement, falling within 25 yards of the gun with his right leg nearly severed above the knee and with several bullet holes in his body.
With undaunted courage he continued to fire into the emplacement from a prone position, killing 2 of the enemy and dispersing the rest of the crew.
Πηγές πληροφοριῶν :
-
http://alatsata.net/
-
https://docplayer.gr/
-
http://www.vconline.org.uk/
-
http://www.vconline.org.uk/
-
Τὸ βιβλίο τῶν Κωνσταντίνου Ι. Γκαρμάτη – Μαριάννας Ν. Μαστροσταμάτη μὲ τίτλο : «Μετά τὰ Ἀλάτσατα. Οἱ Ἀλατσατιανοί ἀνὰ τὸν κόσμο» – Α’ ἔκδοση: Σύλλογος Ἀλατσατιανῶν ‘’Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου’’