ΙΕΡΟΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ-ΑΡΧΙΜΑΝΔ.ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ (+3/11/1943)

.

.

Μητρόπολις Αργολίδος
Αρχιμ. Χριστόφορος Κοκκίνης (+3/11/1943)

.

……….Ο  Αρχιμ. Χριστοφόρος καταγόταν από το Βαλτεσινίκο τής Γορτυνίας. Φτωχοί αγρότες οι γονείς του, τού κόσμου τις δυσκολίες αντιμετώπισαν γιά να τον σπουδάσουν. Έβγαλε το Γυμνάσιο και την Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών με οικονομίες αιματηρές.

……….Κληρικός, υπηρέτησε με πολύ ζήλο κι επιτυχία την Εκκλησία. Μελετηρός και πολύ ευφραδής συνετέλεσε με τα ωραία του κηρύγματα στην δη­μιουργία πνευματικής ατμόσφαιρας στο Ναύπλιο, όπου ήταν εφημέριος στον ναό τού Αγ. Γεωργίου.  Το ότι άφησε εποχή στο Άργος και στο Ναύπλιο ως ιεροκήρυξ δεν είναι μόνο εκλεκτού συναδέλφου του γνώμη. Στην Κατοχή πάλι ήταν ο ενισχυτής και ο παρήγορος άγγελος τού χειμαζομένου λαού.

……….Δεν εγνώριζε ο π. Χρίστοφόρος τί θα πει φόβος. Στα γεμάτα τόλμη κι ενθουσιασμό κηρύγματά του δεν δίσταζε να κτυπά τους κατακτητάς και να καυτηριάζει την απανθρωπία τους. Προχωρούσε ακόμα συνεργαζόταν ολόψυχα με τους εθνικόφρονες αξιωματικούς τής περιοχής στην Εθνική Αντίσταση. Πολλούς κινδύνους τού εδημιούργησαν όλα αυτά, που τους ξέφυγε με το θάρρος και την ευστροφία τού πνεύ­ματός του.

……….Τέλος βγήκε στο βουνό και κατατάχθηκε στην εθνική ομάδα τού ιλάρχου Βρεττάκου, από 170 άνδρες —τους περισ­σοτέρους αξιωματικούς— που δρούσε στην Πελοπόννησο και κτυπούσε τους Γερμανούς και το ΕΛΑΣ. Έτσι ζώντας την ηρωική κλέφτικη ζωή ο π. Χριστοφόρος τραυματίζεται στην συμπλοκή τής ομάδος του με τους ελασίτες κοντά στην Παλαιοχώρα Μεσσηνίας στις 23 Οκτωβρίου 1943. Κατώρθωσε όμως να ξεφύγει την σύλληψη και καταφεύγει στην Καλαμάτα. Παρακαλεί τον πρώτο που συνάντησε να τού δέσει τα τραύ­ματα, μ’ αυτός αντί γιά τούτο ειδοποιεί την κομμουνιστική οργάνωση Καλαμών. Κι έτσι τελικά δεν ξέφυγε από τα κομμουνιστικά χέρια.

……….Γυμνό, με κομμένο το χέρι και κτυπώμενο συνεχώς τον μεταφέρουν στο μοναστήρι Διμνιόσης-Καλαμών. Εκεί έγινε ο συστηματικός βασανισμός του. Τού έβγαλαν τα γένεια, τα δόντια και τέλος τού άνοιξαν την κοιλιά και περνώντας τα σπλάχνα στον λαιμό του έλεγαν κοροϊδευτικά να σηκωθεί να τους εξομολογήσει. Στο μεταξύ είχε παραδώσει το πνεύμα.

……….Με την πληροφορία τού μαρτυρικού του θανάτου έγινε στον ναό τού Αγίου Γεωργίου πάνδημο μνημόσυνο γιά την ανάπαυση τής ψυχής του. Αργότερα με την πρωτοβουλία τού «Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου» ο «Παλαμήδης» και με την ευλογία τού Μητροπολίτου Αργολίδος Χρυσοστόμου, εμπνευστού σε κάθε εκκλησιαστικό και εθνικό έργο στην Επαρχία του, εστήθηκε η προτομή τού ήρωος κληρικού στον περίβολο τού ναού τού Αγίου Γεωργίου. Το ταιριαστό επίγραμμα είναι το εξής:

«Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Κόκκινης πίστεως και πατρίδος προμάχων 3η Νοεμβρίου μηνός 1943 έτους υπό συμμοριτών αθέων πατρίδος πολεμίων Ιστορίας κύκλοι, ανδρών επιφανών υμνηταί παράδοτε αιωνιότητι πεσόντα τον πίστεως μάρτυρα, σέμνωμα Εκκλησίας, καύχημα Ελλήνων, έμβλημα αδούλωτων Άλκιμον διδάσκαλον θυσίας υπερτάτης».


  • Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας :  « Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο »
  • Πηγή: Το έργο τού Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, «Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1942-1949.»
Γι' αὐτό, τῶν ἱερέων ποὺ ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος τους,  ἄς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνίᾳ.