.,
.
Φωτεινά παραδείγματα των υπέρ τής ελευθερίας τής Κύπρου απηγχονισθέντων νέων.
.
……….«Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε διότι και εγώ δεν βλέπω να είμαι και τόσον αξιόκλαυστος και εφ’ όσον εγώ δεν βρίσκω λόγον γιά να κλαίω τον εαυτόν μου, τότε ούτε και οι δικοί μου δεν πρέπει να με κλαίνε».
(Μιχαήλ Καραολής, ετών 23. Απηγχονίσθη την 10ην Μαΐου τού 1956, εις τας Κεντρικάς Φυλακάς Λευκωσίας).
……….«Η ώρα τού θανάτου μου πλησιάζει. Χωρίς θυσίες δεν κατακτιέται η ελευθερία. Ελπίζω να είμαστε οι πρώτοι και οι τελευταίοι».
(Ανδρέας Δημητρίου, ετών 22. Απηγχονίσθη εις τας Κεντρικάς Φυλακάς Λευκωσίας).
……….«Τι κι’ αν ζήσω 50 και 60 χρόνια, πάλι θα πεθάνω και μάλιστα άδοξα…Τις τελευταίες ώρες μου, τις περνώ διαβάζοντας θρησκευτικά βιβλία και τραγουδώντας εθνικά τραγούδια».
(Χαρίλαος Μιχαήλ, ετών 23. Απηγχονίσθη μετά τού Πατάτσου και τού Ζάκου την 9.8.1956).
……….«Τότε μόνον θα αισθανόμουνα λύπη, αν ήξερα ότι θα μπορούσα να μείνω γιά πάντα νέος κι’ αθάνατος αν απέφευγα την εκτέλεση. Νομίζω όμως ότι μόνο με την εκτέλεση θα μπορέσω να μείνω πάντα νέος κι’ αθάνατος. Πρώτα ή ύστερα έπρεπε να δώσω την ζωή μου».
(Ανδρέας Ζάκος, ετών 24).
……….«Η ψυχή μου λαχταρά ν’ ανεβεί στην κορυφήν και ν’ αναπνεύσει τον καθαρό αέρα τής Ελευθερίας…» Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ‘ άρτι (από τώρα). Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών.
(Ιάκωβος Πατάτσος, ετών 22).
……….«Προσεύχομαι στην Υπεραγία Θεοτόκο να σας δώσει θάρρος και ψυχραιμία γιατί κι’ εκείνη έχασε το γυιό της. Ο Χριστός σταυρώθηκε γιά να μάς απαλλάξει από τα δεσμά, από την αδικία και τον φόβο τού θανάτου».
(Μιχαήλ Κουτσόφτας, ετών 22. Απηγχονίσθη την 21.9.1956).
……….«Νιώθω τον εαυτό μου ισχυρόν και γαλήνιον και είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω όλα με θάρρος και υπομονή γιατί έχω τον Χριστό μέσα μου και με βοηθά. Μήπως δεν μάς είπεν ο Ιησούς, Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι»;
(Στέλιος Μαυρομμάτης, ετών 23. Απηγχονίσθη την 21.9.1956).
……….«Ας ευχαριστήσουμε όλοι τον Θεόν και ας γίνει το θέλημά Του. Αργά ή γρήγορα θα δώσουμε την ψυχή μας στον Θεό, γιατί όχι τώρα; Μην το νομίσετε ότι δικαστήρια, αστυνομίες και στρατός κρίνουν την τύχην μου. Αυτά όλα τα κρίνει ο Παντοδύναμος Θεός».
(Ανδρέας Παναγίδης, ετών 23. Εξετελέσθη την 21.9.1956).
……….«Ώρα 7.30′ μ.μ. Η πιό όμορφη μέρα τής ζωής μου. Η πιό όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε το γιατί».
(Ευαγόρας Παλληκαρίδης, μαθητής τού Γυμνασίου Πάφου, ετών 18. Απηγχονίσθη την 14.3.1957).
……….«…Όλοι μαζί, χειροπιαστά, θα προχωρήσουμε στο τέρμα με μία θέληση και μία φωνή: Ή θα νικήσουμε, ή θα πέσουμε όλοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά».
Από προκήρυξη τής ΕΟΚΑ:
……….Έτσι διδασκόμενοι οι Χριστιανοί μας από τους αγίους διδασκάλους τής Εκκλησίας, προετοιμάσθηκαν να σηκώσουν τον βαρύτατο Σταυρό τής δουλείας και να αναδειχθούν μάρτυρες και ομολογηταί τού Χριστού. Οι ευχές των αγίων Πατέρων, Μαρτύρων και ομολογητών τής πίστεώς μας, ας βοηθήσουν και εμάς τους αδυνάτους Χριστιανούς τού 20ου αιώνος να ομολογούμε ορθοδόξως έργω και λόγω, Πατέρα, Υιόν, και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα Ομοούσιον και Αχώριστον.
Πηγή: Η καταπληκτική σελίδα τής Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου.
***
……….Στις 9 Μαΐου 1956, μαχητικό συλλαλητήριο υπέρ τής Κύπρου στην Αθήνα, καταλήγει σε αιματηρές συγκρούσεις με τις αρχές. Χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας μία ημέρα πριν την προγραμματισμένη εκτέλεση των ηρώων Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου γιά να καταδικάσουν την σκληρότητα τού Άγγλου κατακτητή.
……….Εξήντα δύο χρόνια μετά, στις 9 Μαΐου τού 2018, ο πρίγκιπας Κάρολος με την σύζυγό του δούκισσα τής Κορνουάλης Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, έφτασαν στην Αθήνα πραγματοποιώντας τριήμερη επίσκεψη (9-11 Μαΐου), με σκοπό όπως αναφέρεται να τιμήσουν τους μακραίωνους δεσμούς μεταξύ Ελλάδος και Βρετανίας…