.
.
Ὅταν ἡ τουρκία παρέδωσε τὰ σύνορα στὸν Ἔβρο
(6/9/1915-τὸ βουργαρο-τουρκικό σύμφωνο)
.
……….Καὶ ἐνῷ οἱ Δυνάμεις τῆς Τριπλῆς Συνεννοήσεως (ΑΝΤΑΝΤ) προσπαθώντας νὰ προσεταιριστοῦν τὴν βουργαρία, τῆς παραχωρούσαν ἀφειδῶς ἐδάφη τῆς Σερβίας καὶ (παραδόξως…) τῆς Ἑλλάδος, οἱ Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία-Αὐστρουγγαρία) ζήτησαν ἀπὸ τὴν τουρκία νὰ προχωρήσῃ σὲ ἐδαφικὲς παραχωρήσεις ὑπὲρ τῆς βουργαρίας.
……….Ὡς ἐκ τούτου, στὶς 6 Σεπτεμβρίου 1915 (ν.ἡμ.) στὴν Σόφια, ὑπεγράφη ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ Ραδοσλαύωφ καὶ τὸν Ἀλῆ Φετχῆ μπέη, βουργαροτουρική συνοριακή συμφωνία.
«Ἡ Α.Μ. ὁ τσάρος τῶν Βουλγάρων καὶ ἡ Α. Α. Μ. ὁ αὐτοκράτωρ τῆς Τουρκίας, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας νὰ συσφίγξουν ἔτι μᾶλλον τοὺς φιλικοὺς δεσμούς, οἵτινες ἑνώνουν τὸ Βουλγαρικόν Βασίλειον μετὰ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἀπεφάσισαν νὰ προβοῦν εἰς διαρρύθμισιν τῆς βουλγαρο – τουρκικῆς μεθορίου…».
……….Μεταξύ ἄλλων ἡ τουρκία παραχωροῦσε στὴν βουργαρία ὁλόκληρο τὸ πέραν τοῦ Ἔβρου βόρειο τρίγωνο μὲ τὸ Καραγάτς (παλαιᾶ Ὀρεστιάδα) καὶ τὸ Ὀρτάκιοϊ, μαζὶ δὲ καὶ τὴν ἀριστερὴ ὄχθη τοῦ Ἔβρου μέχρι πλάτους 2 χιλιομέτρων. Ἡ τουρκία δὲν εἶχε πλέον τὸν Ἔβρο ὡς σύνορο…
……….Αὐτὴ ἡ παραχώρηση ἔδωσε στὴν βουργαρία τὸν ἔλεγχο τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς στὸ Καραγάτς καὶ τὴν ἀπ’ εὐθείας σιδηροδρομικὴ γραμμὴ πρὸς τὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως (Δεδέ αγάτς).
……….Ἑπτὰ χρόνια μετά, κατὰ τὶς διαπραγματεύσεις ἀνακωχῆς τῶν Μουδανιῶν (10-28/9/1922 π. ἡμ.), οἱ «Σύμμαχοι» τῆς Ἑλλάδος ἀπέρριψαν τὴν πρόταση ἐκκενώσεως τῆς Ἀνατολικής Θρᾲκης μέχρι τὴν τουρκο – βουργαρική γραμμὴ τοῦ 1915.
……….Τὴν ἴδια ἡμέρα στὴν Σόφια, ὑπεγράφη μυστικὴ συμμαχικὴ συνθήκη μεταξὺ Γερμανίας καὶ βουργαρίας, ἀπὸ τὸν Georg Michaelis καὶ τὸν Ραδοσλαύωφ ἀντιστοίχως, βάσει τῆς ὁποίας τὰ δύο κράτη ὑποχρεοῦντο νὰ ἀκολουθήσουν κοινὴ πολιτικὴ φιλία καὶ νὰ ἀλλληλοβοηθούνται στὰ συμφέροντά τους. Ἐὰν γειτονικὸ τῆς βουργαρίας κράτος ἤθελε νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῆς Γερμανίας, τότε ἡ βουργαρία ὑποχρεοῦτο νὰ θέσῃ σὲ ἐνέργεια ὅλες τὶς στρατιωτικὲς της δυνάμεις. Ἡ συνθήκη θὰ παρέμενε μυστική μέχρι νεωτέρας, ἐνῷ θὰ ἴσχυε μέχρι τὶς 31 Δεκεμβρίου 1920.
……….Ἐν τῷ μεταξὺ στο Πλὲς τῆς πρωσσικῆς Σιλεσίας, ὑπεγράφη μεταξὺ τῶν Κεντρικῶν Δυνάμεων (Γερμανίας-Αὐστρουγγαρίας) καὶ τῆς βουργαρίας μυστικὴ πολεμικὴ σύμβαση, βάσει τῆς ὁποίας (μεταξύ ἄλλων) ἡ βουργαρία εἶχε πλέον κοινοὺς ἐχθρούς μὲ τὶς Κεντρικὲς Δυνάμεις.
……….Ἡ βουργαρία θὰ τηροῦσε ἄνευ ὅρων οὐδετερότητα μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ῥουμανία μέχρι τὴν ὁλοκλήρωση τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων κατὰ τῆς Σερβίας, ἐφ’ ὅσον ὅμως (Ἑλλάδα καὶ Ῥουμανία) βεβαίωναν ὅτι δὲν θὰ κηρύξουν ἐπιστράτευση καὶ δὲν θὰ θελήσουν νὰ καταλάβουν σερβικό ἔδαφος.
Πηγές:
-
ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΔΡΑΝΔΑΚΗ ΠΑΥΛΟΥ- ΤΟΜΟΣ Ζ’ σελ. 668 – 669
-
Bulgarian – Turkish Relations in the Summer of 1915
[Όταν η υπογραφή τής Συνθήκης αυτής και τής Στρατ. Συμμαχίας έγινε γνωστή, στην σχετική ερώτηση τού Γάλλου Πρεσβευτή De Panafieu (εξ ονόματος των Δυτικών), εδόθη η κυνική απάντηση, ότι, «η συμμαχία αυτή δεν θα εμπόδιζε την βουλγαρία να επιτεθεί κατά τής τουρκίας».]
-
Κείμενο-ἐπιμέλεια : Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο
- Πηγές γιὰ τὴν σύνθεση τῆς εἰκόνας:
-
Vasil Hristov Radoslavov (Bulgarian: Васил Христов Радославов) Πρωθυπουργός κ Υπ. Εξωτ. Ραδοσλαύωφ
-
Georg Michaelis
-
Ali Fethi Bey Okya
-
Γερμανικό ταχυδρομικό δελτάριο εις ανάμνησιν τής βουργαρικής συμμαχίας