ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ – ΜΑΤΣΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ (+ 19/11/1958)

,,

.

……….Ο Μάτσης Κυριάκος γεννήθηκε στο χωριό Παλαιχώρι, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 23 Ιανουαρίου του 1926. Έπεσε, στις 19 Νοεμβρίου 1958 στο κρησφύγετό του στο χωριό Δίκωμο, της επαρχίας Κερύνειας. Γονείς του ο Χριστοφής και Κυριακού Μάτση Αδέλφια οι Γεώργιος και Γιαννάκης.

……….Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Παλαιχωρίου και το Γυμνάσιο Αμμοχώστου, όταν αυτό λειτουργούσε στο Τρίκωμο, όπου είχε μεταστεγαστεί λόγω τού Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Σπούδασε γεωπονία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργαζόταν ως γεωπόνος στην Αμμόχωστο, όταν άρχισε ο αγώνας. Ξεχώριζε γιά την αγάπη του προς την Ελλάδα, τον άνθρωπο και την γη, αποκαλώντας καταχραστές τής γης όσους δεν καλλιεργούσαν την γη τους. Αγωνίστηκε σκληρά γιά τα δίκαια τού αγρότη και τού εργάτη μέσα στις τάξεις των οργανώσεών τους, τής ΠΕΚ και τής ΣΕΚ, των οποίων υπήρξε ένας από τους ιδρυτές. Ο πόθος του γιά απελευθέρωση τής Κύπρου εκδηλώθηκε έντονα κατά τα φοιτητικά του χρόνια με ομιλίες και οργάνωση αγωνιστικών εκδηλώσεων στην Θεσσαλονίκη. Διετέλεσε τομεάρχης τής ΕΟΚΑ σε περιοχή τής επαρχίας Αμμοχώστου από το 1955, αρχηγός συνδέσμων τής ΕΟΚΑ από τον Αύγουστο τού 1955 ως τον Φεβρουάριο τού 1956, και τομεάρχης Κερύνειας μέχρι το τέλος τού αγώνα.

……….Στις 9 Ιανουαρίου 1956 συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια με ηλεκτροσόκ και άλλες μεθόδους. Επειδή ήταν γνωστή η σχέση του με τον αρχηγό Διγενή και ο σημαντικός ρόλος του στον αγώνα, τον επισκέφθηκε στο ανακριτήριο τής Ομορφίτας ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ και τού πρόσφερε το μυθικό γιά την εποχή εκείνη ποσό των 500.000 λιρών, καθώς και φυγάδευσή του γιά προστασία, αν αποκάλυπτε πού κρυβόταν ο Διγενής.

……….Οργισμένος ο Μάτσης κτύπησε την γροθιά του στο τραπέζι και τού απάντησε “Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής. Λυπούμαι εξοχότατε, αλλά με προσβάλλετε“. Ο Κυβερνήτης αποχώρησε αμέσως. Εκτιμώντας το ήθος τού Κυριάκου έδωσε εντολή να σταματήσουν τα βασανιστήρια που τού έκαμναν. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς. Εκεί συνέχισε την δράση του διατηρώντας επαφή με τον Διγενή και συνεχίζοντας, κατόπιν εντολής του, τις συνομιλίες Μακαρίου – Χάρντιγκ γιά λύση τού Κυπριακού μετά την εξορία τού Αρχιεπισκόπου. Οργάνωσε τους συγκρατούμενούς του, έθεσε σε λειτουργία σχολείο γιά τους κρατούμενους μαθητές, δημιούργησε βιβλιοθήκη, έκαμνε ομιλίες και γενικά δημιούργησε συνθήκες που τόνωναν το αγωνιστικό φρόνημα μέσα στα κρατητήρια. Οργάνωσε με τόση επιτυχία την διαφώτιση των Άγγλων στρατιωτών που φρουρούσαν τους κρατουμένους, ώστε αυτοί έκαψαν το στρατόπεδο τους και οι αρχές υποχρεώθηκαν να τους αντικαταστήσουν. Έθεσε σε λειτουργία δίκτυο οργάνωσης δραπετεύσεων, το οποίο συνέχισε την λειτουργία του και μετά την δραπέτευση τού ιδίου.

……….Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 δραπέτευσε και ανέλαβε ως τομεάρχης τον τομέα τής Κερύνειας, όπου ανέπτυξε πλουσιότατη και πολύπλευρη δράση. Επικηρύχθηκε με το ποσό των πέντε χιλιάδων λιρών.

……….Στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε στο κρησφύγετό του και ανατινάχθηκε από τις δυνάμεις κατοχής. Με τον ένδοξο θάνατό του αναδείχθηκε ως ένα από τα ινδάλματα τού αγώνα. Ό,τι περισώθηκε από το πνευματικό του έργο, αποκαλύπτει την βαθιά πνευματικότητά του.


Αφήστε μια απάντηση