ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΝΤΗΛΙΟΥ
ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΟΡΟ
Το μαντήλι παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή των ανθρώπων και στα διάφορα έθιμα τής κάθε χώρας. Στην αρχαία Ελλάδα το λέγανε σουβάριον ή σωδάριον καθώς λέγεται, στην Δωρική γλώσσα. Ήταν ένα κομμάτι ύφασμα πού το μεταχειρίζονταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι γιά να σκουπίζουν τον ιδρώτα τού προσώπου τους. Οι Ρωμαίοι, που μιμούνταν τούς Έλληνες, το χρησιμοποιούσαν επίσης γιά να σκουπίζουν τον ιδρώτα. Διέθεταν όμως και ειδικά μαντήλια γιά το στόμα και την μύτη, καθώς και μεγαλύτερα μαντήλια γιά την προφύλαξη τού κεφαλιού. Αναφέρεται μάλιστα και περίπτωση όπου «η αρπαγή τού μαντηλιού από τής κεφαλής τής κόρης, υποχρεοί ταύτην να αρραβωνιασθή τον αρπάσαντα». Σιγά σιγά διαδόθηκε η χρήσις τού μαντηλιού σ’ ένα σωρό περιπτώσεις που θα μάς ενδιέφερε να τις απαριθμήσουμε εδώ.
Το μαντήλι με έχει παιδέψει γιά πολλά χρόνια, μπορώ να πω μάλιστα απ’ την αρχή. Και αυτό γιατί συνεχώς μού έκαναν σχετικές ερωτήσεις οι θεατές, είτε στην Ελλάδα, στο θέατρό μας, είτε στο εξωτερικό, τους δημιουργούσε πάντα ένα ερωτηματικό. Αλλά τα ίδια ερωτηματικά δημιουργούσε και σε μένα. Βέβαια στον ελληνικό παραδοσιακό χορό, ο πρωτοχορευτής, που κάνει πολλά τερτίπια και επίδειξη δεξιοτεχνίας, συνήθως βασίζεται στον δεύτερο χορευτή που τον κρατά, και τον προσέχει, ιδίως στα Τσάμικα, τα Καλαματιανά, αλλά και σε πολλούς άλλους χορούς.