,
……….Τὸ ἔτος 1919 ὁ πατήρ Ἐλευθέριος Νουφράκης ἀπό τοὺς Ἀλῶνες τοῦ Νομοῦ Ῥεθύμνης, συνεχίζει καὶ ὁλοκληρώνει στὴν Ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν θεία λειτουργία ποὺ διεκόπη τὸ 1453, λόγῳ τῆς Ἁλώσεως ἀπό τοὺς ὀθωμανούς.
……….Ὁ παπα-Λευτέρης ὑπηρετοῦσε ὡς στρατιωτικὸς ἱερέας στὴ Β΄ Ἑλληνική Μεραρχία, μιὰ ἀπό τὶς δύο Μεραρχίες ποὺ συμμετεῖχαν στὶς ἀρχές τοῦ 1919 στὸ “συμμαχικὸ” ἐκστρατευτικό σῶμα στὴν Οὐκρανία. Στὸν δρόμο πρὸς τὸ πολεμικὸ μέτωπο τὸ πλοῖο ἄραξε ἀνοιχτὰ τῆς Πόλης ἡ ὁποία βρισκόταν τότε ὑπό “συμμαχική ἐπικυριαρχία”.
……….Ἀποφασισμένος ὁ παπὰ Λευτέρης νὰ λειτουργείσῃ στὸν ναὸ τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἀποβιβάστηκε μὲ βάρκα καὶ μαζὶ μὲ τὸν ταξίαρχο Φρατζῆ, τὸν ταγματάρχη Λιαρομάτη, τὸν λοχαγὸ Σταματίου, καὶ τὸν ὑπολοχαγό Νικολάου, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν θύελλα τῶν ἀντιδράσεων ποὺ θὰ ξεσήκωνε ἡ πράξη τους, λειτούργησαν μὲ ὅλο τὸ τυπικὸ στὴν Ἁγία Σοφία. Ὁ ἁπλὸς παπᾶς ἀπό τὶς Ἀλῶνες Ῥεθύμνου σήκωσε πάνω στοὺς ὥμους του καὶ ζωντάνεψε, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, ἕνα ἀπό τὰ πιὸ ἑπικά, πιὸ ἱερά, πιὸ ἅγια ὄνειρα τοῦ Γένους.
«Εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκον σου, προσκυνήσῳ πρὸς Ναὸν Ἁγίου σου ἐν φόβῳ».