.
.
Ιερ. ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ
.
Στον Αμβρακικό κόλπο κοντά στις εκβολές του ποταμού Αράχθου είναι το μαρτυρικό χωριό Κομμένο. Απέχει από την Άρτα δέκα επτά χιλιόμετρα. Κατά την Κατοχή έζησε το μεγάλο δράμα της εκτελέσεως κάτω από τις αγριώτερες συνθήκες τριακοσίων δέκα επτά, δηλαδή των μισών σχεδόν, από τούς κατοίκους του. Οι κάτοικοι, πού σώθηκαν από το μεγάλο κακό, νιώθουν τη συφοριασμένη εκείνη μέρα να βαραίνη ακόμα τις ψυχές τους. Είναι εργατικοί άνθρωποι και ασχολούνται με τη γεωργία’ κύριο προϊόν τους είναι τα πορτοκάλια.
Στο χωριό αυτό γεννήθηκε ό π. Λάμπρος Σταμάτης το 1891. Μετά το Δημοτικό του χωρίου του φοίτησε στο Σχολαρχείο και στην Ιερατική Σχολή Άρτης. Οι αγροτικές ασχολίες του στα πατρικά κτήματά του δεν εμάραναν τον ζήλον του προς την εκκλησία. Ζούσε χριστιανική ζωή και ποτέ δεν έλειπε από το ναό, τον όποιον υπηρετούσε και ως ψάλτης.
Μπήκε στον κλήρο το 1920. Υπηρέτησε πρώτα ως εφημέριος Λαγκάδης Βάλτου στην Ι. Μητρόπολι Ακαρνανίας. Από το 1933 ήταν συνεχώς εφημέριος στο Κομμένο της Ι. Μητροπόλεως Άρτης. Ήταν ιερεύς ευσυνείδητος, προσηλωμένος στην παράδοσι της Ορθοδοξίας. Απλός, ήρεμος, ταπεινός, ελεήμων είχε κερδίσει το σεβασμό των ενοριτών του.
Η σφαγή του Κομμένου όπως είπαμε έγινε στις 16 Αυγούστου 1943. Το πρωί οι Κομμενιώτες εκοιμώντο ακόμη, για να ξεκουρασθούν από το διήμερον εορτασμό της Παναγίας. Εκείνη την ώρα μιά φάλαγγα από είκοσι δύο αυτοκίνητα γεμάτα από πάνοπλους Γερμανούς ερχόταν κατά το χωριό. Σε λίγο χωρισμένοι οι επιδρομείς σε ομάδες μπήκαν από παντού. Ό,τι επηκολούθησε δεν περιγράφεται. Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίσθηκαν. Τα πολυβόλα κουράσθηκαν να χτυπούν.
Αλλόφρονες από τον τρόμο μπόρεσαν να σωθούν τετρακόσιοι σαράντα από τούς κατοίκους. Τριακόσιοι δέκα επτά βρέθηκαν ύστερα νεκροί στους δρόμους του ματωμένου χωρίου, στις αυλές, στα σπίτια. Ο π. Λάμπρος βρέθηκε νεκρός στην πόρτα της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου πού υπηρέτησε τόσα χρόνια. Κοντά του πεσμένα ήταν τα άμφιά του, το θυμιατήρι και το ιερό Ευαγγέλιο τρυπημένο από δυο σφαίρες βαρβαρικές. Τα μετέφερε στην εκκλησία από το σπίτι ενός ενορίτου του όπου αποβραδύς είχε τελέσει το μυστήριο του γάμου.
Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν η πρεσβυτέρα, η κόρη του Μαρία, 14 ετών και ο εξάχρονος Χρίστος του.
Το κτυπημένο Ευαγγέλιο φυλάσσεται ως το πιο ιερό κειμήλιο στο χωριό Κομμένο, διαιωνίζοντας και τη μνήμη ενός καλού και άξιου ιερέως.
.
.
.