,
-
Φραντσέσκο Ντε Σάνκτις. Έργο τού Ιταλού ζωγράφου Φραγκίσκου Σαβέριο Αλταμούρα. Νάπολι-Εθνικό Μουσείο του Σαν Μαρτίνο. (Γιός τού Ιταλού ζωγράφου, είναι ο Έλληνας ζωγράφος Ιωάννης Αλταμούρας, καρπός τού γάμου του με την Ελληνίδα μαθήτριά του, επίσης ζωγράφο, Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, η οποία είχε μία τραγική ζωή).
,
Θεολόγος – Φιλόλογος
,
Ερασινώδυνα Ανάλεκτα
,
Διατριβή ΣΤ΄
.
Τα «Ερασινώδυνα Ανάλεκτα» φιλοδοξούν να αποτελέσουν μία συλλογή από λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, εκλεκτά κείμενα, κυρίως τής Ελληνικής, τής Λατινικής, τής Ιταλικής, τής Ισπανικής και τής Πορτογαλικής Γραμματείας, μεταφρασμένα – όπου κρίνεται απαραίτητο – ή μεταγλωττισμένα, αναλόγως, στην νέα ελληνική γλώσσα, και εμπλουτισμένα με κατατοπιστικές εισαγωγές, διευκρινιστικά σχόλια και βοηθητικά παραρτήματα. Σκοπός τους είναι η τέρψη των αναγνωστών, αλλά και η αφύπνιση τής διάνοιάς τους, η γνωριμία των Ελλήνων και των ελληνομαθών με τον πλούτο τού ευρωπαϊκού μεσογειακού πνεύματος, αλλά και η έμπρακτη αποδόμηση τής υστερόβουλης θεωρίας περί τού «ανεπίκαιρου» ή «δυσπρόσιτου» χαρακτήρα αυτών των κειμένων. Η ηλεκτρονική ή έντυπη αναπαραγωγή και διάδοσή τους, καθώς και η τυχόν μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες, επιτρέπεται υπό τον απαρέγκλιτο όρο τής αυστηρής διατήρησης τής απόλυτης ακεραιότητας τού περιεχομένου των Διατριβών.
Εισαγωγή
Επίκαιρος και πολύτιμος αρωγός τής σύγχρονης διανοητικής αναζήτησης αναδεικνύεται ο κλασικός Ιταλός λόγιος Φραντσέσκο Σαβέριο Ντε Σάνκτις (Francesco Saverio De Sanctis) μέσα από το στοχαστικό άρθρο του, «Το Ιδεώδες», όπου επιχειρεί να καταυγάσει την συσχέτιση μεταξύ τού Πραγματικού, τού Αληθινού και τού Ιδεώδους, καθώς και την επίδρασή τους στο αέναο κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι. Ο εμβριθής λόγος τού Ντε Σάνκτις, διαχρονικός και αναστατικός, διατηρεί ακέραιο τον αφυπνιστικό δυναμισμό του, όπως επίσης και την αξιοζήλευτη ικανότητά του να ενισχύει σαγηνευτικά τις φιλοσοφικές επιδιώξεις τού προσηλωμένου αναγνώστη.
Το κείμενο, συντεταγμένο στις 3 Δεκεμβρίου 1877, περιλαμβάνεται στην συλλογή «Πολιτικά Γραπτά τού Φραντσέσκο Ντε Σάνκτις», την οποία δημοσίευσε ο μαθητής του, Τζουζέππε Φερραρέλλι (Giuseppe Ferrarelli), στα 1889, αφιερώνοντάς την στην Μαρία Τέστα (Maria Testa), χήρα τού διάσημου Ιταλού στοχαστή και πολιτικού. Γιά την παρούσα Διατριβή χρησιμοποιήθηκε η έκδοση τής ανωτέρω συλλογής από τον Αλμπέρτο Μοράνο (Alberto Morano), στην Νάπολη τής νότιας Ιταλίας, στα 1924. Οι οχτώ διευκρινιστικές υποσημειώσεις είναι τού υποφαινόμενου μεταφραστή. Τής νεοελληνικής μεταγλώττισης τού άρθρου προηγείται μία συνοπτική βιογραφία τού Ντε Σάνκτις. Συνέχεια ανάγνωσης ΕΡΑΣΙΝΩΔΥΝΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ-ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΝΤΕ ΣΑΝΚΤΙΣ «ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ»