,

,

……….(…) Τὰ ξημερώματα τῆς 28ης Νοεμβρίου 1912 ἔφτασαν στὸ Δρίσκο νέες ἐνισχύσεις στοὺς τούρκους, οἱ ὁποῖοι γνωρίζοντας τὴν στρατηγικὴ σημασία τῆς τοποθεσίας γιὰ τὴν ἐξέλιξη τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων τῆς κοιλάδας τῶν Ἰωαννίνων, ἤθελαν νὰ τὴν κρατήσουν πάσῃ θυσίᾳ. Ἔφτασαν λοιπὸν ἀπό τὴν Καστρίτσα ὀκτώ χιλιάδες ἄνδρες καὶ τοποθετήθηκαν ἐπί πλέον τηλεβόλα κατὰ μῆκος τῶν χαρακωμάτων ἔναντι τῶν 800 Γαριβαλδινῶν μὲ τρία πυροβόλα καὶ λίγα πυρομαχικά, περνῶντας ἀπό τὴν ἅμυνα στὴν ἐπίθεση, ἀλλά οἱ Ἕλληνες ἐρυθροχίτωνες ἔμειναν ἀκλόνητοι στὶς θέσεις τους ἀπαντῶντας μὲ πυκνότατα πυρᾶ. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΡΙΣΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΜΑΣ ΛΟΡΕΝΤΖΟΥ ΜΑΒΙΛΗ →

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ – Α΄ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

,

Γράφει ὁ ἱστορικός Βασίλειος Ἀναστασόπουλος

,

Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912, οἱ βούργαροι προελαύνουν πρὸς τὴν Ἀδριανούπολι καὶ γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἡ Θρᾲκη στὴν μακραίωνη ἱστορία της, γίνεται «μῆλο τῆς Ἕριδος», ξένων κατακτητῶν. Συνέχεια ανάγνωσης ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ – Α΄ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ →

……….Στὰ Στενὰ τοῦ Σαρανταπόρου, στὶς 9-10 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912, πραγματοποιήθηκε ἡ πρώτη σοβαρὴ πολεμικὴ ἐπιχείρηση μετὰ τὸ 1897, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός πέτυχε σημαντικὴ νίκη κατὰ τῶν τούρκων (τὴν πρώτη του κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἔπους 1912-1913),  νίκη ποὺ παρ’ ὅλα τὰ ἀρχικά λάθη λόγῳ κακῆς ἐκτιμήσεως τοῦ ἐδάφους καὶ τοῦ ἀπαιτουμένου χρόνου γιὰ τὴν κάλυψη τῶν αποστάσεων ποὺ δὲν ἐπέτρεψε τὴν ἔγκαιρη δράση τοῦ πυροβολικοῦ καὶ τῶν πλαγίων μεραρχιῶν, τόνωσε τὸ ἠθικό τῶν πολεμιστῶν μας καὶ ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Δυτικῆς καὶ Κεντρικῆς Μακεδονίας μας. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ 9-10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 [ Ἡ πρώτη νίκη τῶν Ἑλλήνων στὸ Ἔπος 1912-1913] →

.

,

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

(καὶ ὁ παράτολμος ταγματάρχης Βελισσαρίου).

Ὅπως τὴν περιέγραψε ὁ πολεμιστὴς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, Ἀθανάσιος Καζανᾶς Ἀντ/ρχης ἐ.ἀ. τότε Διοικητὴς Λόχου τοῦ Τάγματος Βελισσαρίου.

……….[ ]Τὸ 1ο Σύνταγμα Εὐζώνων στὸ ὁποῖο ὑπηρετοῦσε ὁ ἀνωτέρῳ, διατάχθηκε νὰ ἀποσπαστῇ στὴν VΙ Μεραρχία καὶ νὰ κατέλθῃ στὸ Ἐμίν – Ἀγᾶ γιὰ νὰ ἀποτελέσῃ ἰδία φάλαγγα μαζὶ μὲ ἄλλα τμήματα τοῦ στρατεύματος. Γιὰ νὰ μὴν γίνει ἀντιληπτή ἡ κίνηση ἀπό τὸν ἐχθρό, μεταφέρθηκαν νύκτα τὰ τμήματα ἀπό τὶς προφυλακὲς Λοζετσίου πρὸς Ἐμίν – Ἀγᾶ, τὴν νύκτα τῆς 18ης Φεβρουαρίου. Τὸ ψῦχος ἦταν τόσο δριμύ, ὥστε οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν στρατιωτῶν εἶχαν κοκκινίσει, οἱ ρώθωνες ἔτρεχαν, καὶ οἱ μύστακες ἐκρυσταλλοῦντο. Ἀφοῦ κατῆλθαν στὰ Πεστᾶ, διανυκτέρευσαν καὶ τὴν πρωίαν τῆς ἐπομένης, 19ης τοῦ μηνός, ἔφθασαν στὸ Ἐμίν – Ἀγᾶ. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (21/2/1913) →