Αρχείο κατηγορίας ΙΩΝΙΑ

ΑΛΥΤΡΩΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ – ΙΚΟΝΙΟ

.

.

.

Ικόνιο-Κόνια-Δανάεια

.
.
Πρωτεύουσα Βιλαετίου με 45.000 περίπου κατοίκους κτισμένη στα υψίπεδα της κεντρικής Ανατολίας.
Η ιστορία της χάνεται στα βάθη του χρόνου με την μυθολογία των Φρυγών να θέλει την πόλη να ξανακτίζεται μετά την “μεγάλη καταστροφή-κατακλυσμό”… και τον Δία να αναθέτει στον Προμηθέα και την Αθηνά την κατασκευή πήλινων ειδώλων (Εικόνων-Ικόνων) στα οποία διέταζε τους ανέμους να εμφυσήσουν την ζωή…
Έδρα του βυζαντινού θέματος της Ανατολής αλλά και έδρα μητροπόλεως είχε πολλές εκκλησίες μεταξύ των οποίων, του Χριστού Σωτήρος 17ος αιώνας, της Μεταμορφώσεως, του Αγίου Ευσταθίου… αλλά και τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα των Σελτζούκων, το μαυσωλείο του φιλοσόφου και ποιητή Μεβλανά Τζελαλλεδίν Ρουμί…
Σύμφωνα με τον μύθο στην ακρόπολη της πόλης τάφηκε ο Πλάτωνας.
.
.
.

Αντί πηγής: Ευχαριστώ τον καλό φίλο Κων. Νίγδελη για την πανέμορφη κασετίνα που φέρει τον τίτλο ”Πατρίδες Ελλήνων” και, για την άδειά του προς δημοσίευση εικόνων.
.
.

ΟΙ ΘΡΑΚΕΣ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ

.

.

ΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΝ ΑΣΙΑΝ ΘΡΑιΚΕΣ

.
«Οι Θράκες ου μόνον Ευρωπαίοι, αλλά και Ασιανοί (Άρριαν. Νικομ. 37),

Είπομεν ήδη προηγουμένως, ότι την χώραν ταύτην απ΄ αρχαιοτάτων χρόνων, δηλαδή πολύ προ των Τρωικών, άλλα και μετά ταύτα, την είχον καταλάβει διάφορα Θρακικά έθνη, οι Μυσοί, Φρύγες, Θυνοί, Βιθυνοί, Μαιδοθινοί, Βέβρυκες, Μαριανδυνοί, Μύγδονες, Παίονες, Δρύωπες, Δόλωνες, Τρήρες και άλλα Θρακικά φύλα. Κατοικούσαν δε τα έθνη ταύτα γενικώς εις την χώραν, ήτις περιλαμβάνεται μεταξύ τού Αιγαίου πελάγους, Ελλησπόντου, Προποντίδος, Βοσπόρου, Ευξείνου Πόντου μέχρι των εκβολών τού Σαγγαρίου και έφτανε προς νότον μέχρι τής Ιωνίας και τής Λυδίας. Περιελάμβανε δηλαδή γενικώς την Βιθυνίαν, την Μυσίαν, Φρυγίαν και Λυδίαν.

Όταν όμως αργότερον, κατά τους κυρίως ιστορικούς χρόνους, ελέγετο ειδικώς «η εν Άσία Θράκη», εσήμαινε μόνον το τμήμα, το περιλαμβανόμενον μεταξύ τού στόματος τού Βοσπόρου ή τού Πόντου και τής Ποντοηρακλείας. Η χώρα αυτή είνε από τας ευφορωτέρας τού κόσμου. Ο Όμηρος θαυμάζει τον πλούτον της και αποκαλεί αυτήν εριβώλακα (γονιμωτάτην), ερατεινήν (χαριτωμένην) και αμπελόεσσαν. Συνέχεια ανάγνωσης ΟΙ ΘΡΑΚΕΣ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΩΝΙΑ

 

.

.

.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΩΝΙΑ

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Μεταλληνού

Καθηγητού Πανεπιστημίου

   Η Ιωνία, η ασιατική ακτή δηλαδή τού Αιγαίου από τη Μίλητο ως τη Φώκαια, αποικίσθηκε από Ίωνες της κυρίως Ελλάδος. Γρήγορα η περιοχή έλαβε μεγάλη ανάπτυξη και διαμορφώθηκε η Ιωνική Δωδεκάπολις, στην οποία θα προστεθεί στα τέλη τού η’ π.Χ. αιώνα και η αιολική αρχικά Σμύρνη. Αυτό που έχει για το θέμα μας σημα­σία, είναι ο τρόπος διατηρήσεως της ενότητας μεταξύ των πόλεων, που εξασφάλιζε συγχρόνως τη συντήρηση της μνήμης της κοινής προελεύσεως τους. Δεν ήταν φυλετικός – ρατσιστι­κός ο δεσμός τους, αλλά πνευματι­κός. Διατηρώντας την ανεξαρτησία τους κάθε μία από τις Ιωνικές πό­λεις, συνδέονταν μεταξύ τους με δεσμό θρησκευτικό, που συνιστούσε και τη βάση της ενότητάς τους. Έδρα της υπαρκτής ενότητάς τους ήταν το Κοινόν Ιερόν, το Πανιώνιον, στο ακ­ρωτήριο της Μυκάλης. Ο Πανενωτικός αυτός πνευματικός δεσμός δια­τηρούσε την ελληνικότητά τους μέσα από τη θρησκευτικότητα. Η κοινή θρησκευτική πίστη απέβαινε γι’ αυτές δεσμός «εθνικός».

Η Ιωνία έμεινε, έτσι, πιστή στην ελληνικότητα, που δεν εγκλωβίστηκε ποτέ μόνο σε δεσμούς αίματος, δημιουργώντας συν­είδηση ρατσιστική, αλλά σε δεσμούς πνευματικούς, και μάλιστα θρησκευ­τικούς, την ενιαία θρησκευτική (κατ’ εξοχήν, δηλαδή, πνευματική) συνεί­δηση. Η κοινή καταγωγή και τα κοινά ήθη θα αποτελούν παραμέ­τρους αυτής της συνειδήσεως, αλλά ποτέ την πεμπτουσία της, το επίκε­ντρο της. Αυτή η κοινή θρησκευτική συνείδηση θα σωθεί ακέραια και μέσα στη χριστιανική παράδοση τού Ελ­ληνισμού γενικότερα, αλλά θα απο­τελέσει, όπως θα δούμε, και τη μεγα­λύτερη δυσκολία για το πέρασμα από την ειδωλολατρία στη χριστιανική πίστη.

.

.

Η συνέχεια ΕΔΩ

.

.

.