,

,

Οἱ πρῶτες προσπάθειες ἀνεγέρσεως Ὀρθοδόξου Ναοῦ

……….Στὶς παραμονὲς τῆς Ἁλώσεως, τὸ ρεῦμα τῶν Ἑλλήνων πρὸς τὴν Γαληνοτάτη αὐξήθηκε· ἦταν, τώρα, καὶ ὁ τουρκικὸς κίνδυνος ποὺ ἀνάγκαζε τοὺς Ἕλληνες νὰ εὑρίσκουν καταφύγιο στὴν Βενετία καὶ σὲ ἄλλες εὐημεροῦσες ἰταλικὲς πόλεις, ποὺ γνώριζαν τὴν Ἀναγέννηση. Ἡ ἑλληνικὴ παροικία τῆς Βενετίας ἀριθμοῦσε 4.000 σε σύνολο 110.000 βενετικοῦ πληθυσμοῦ καὶ ἐπιθυμοῦσε νὰ ζῇ σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση. Ἐτίθετο λοιπὸν τὸ βασικὸ ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, τὸ ὁποῖο οἱ Ἕλληνες ἀντιμετώπισαν δυναμικῶς ἀπέναντι στὴν βενετικὴ καχυποψία ποὺ θεωροῦσε τοὺς Ἕλληνες «σχισματικούς». Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ – Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ STRADIOTI (1456-1577) →