.
.
……….Ἀσκοῦσε τέτοιο γόητρο ὁ κατηγορούμενος ὥστε πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ ‘21, ὅσοι ἔγραψαν ἀπομνημονεύματα δὲν κρύβουν τὸν ζωηρὸ θαυμασμὸ τους γιὰ τὸν νικητὴ τῆς Ἀράχωβας. Ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Καὶ οἱ μεταγενέστεροι ἱστορικοὶ, ντόπιοι καὶ ξένοι. Οἱ περιηγητὲς κι ὅσοι γνώρισαν τὸν Καραϊσκάκη μιλοῦν μὲ ἴδιο θαυμασμὸ γι’ αὐτόν.
Ὁ Σπυρομήλιος :
«Ὁ Kαραϊσκάκης ἦτο ἄνθρωπος μὲ πολλὰ πpoτερήματα ἑνὸς καλοῦ στρατηγοῦ καὶ ἄν εἰς ταῦτα ἐπpoστίθετo ἡ παιδεία (διότι σχεδὸν μόνον τ’ ὄνομά του ἤξευρεν νὰ γράφῃ), ἤθελε καταταχθῇ βέβαια μεταξὺ τῶν πρώτων τοῦ αἰῶνος διὰ τὰ κατορθώματά του. Ἦτο ἀρείτολμος, ἄοκνος, δραστήριoς, εὔγλωττος, ἀκούραστος, ὑπέφερε τὰς πλέον δυνατὰς σκληραγωγίας, μ’ ὅλον ὅτι ἔπασχε εἰς τὸ στῆθος, μεταδοτικὸς, ὑπομoνετικὸς, νοῦς ἐφευρετικὸς, ταχύπους, μὲ παρρησία πνεύματος».
«ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ TΩN EΓΚΛHMATΩN ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ»
ἄρ. 1167
Προσωρινὴ Διοίκησις τῆς Ἑλλάδος
ΕΥΡΗΚΑΝ
«Ὅτι ὁ Καραϊσκάκης εἶχε κρυφὴν ἀνταπόκρισιν μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδας».
«Ὅτι ἀπὸ τὸν Ὀμὲρ – πασᾶν ζήτησε μπουγιουρντὶ διὰ νὰ γένη καπιτάνος τῶν Ἀγράφων»…